శర్మ కాలక్షేపం కబుర్లు- సర్వేద్రియాణాం……..

Posted on నవంబర్ 18, 2011
2
సర్వేంద్రియాణాం……….

సర్వేంద్రియాణాం నయనం ప్రధానం అన్నారు….పృదివ్యాపస్తేజోవాయురాకాశాత్ పంచ భూతాలు,……… శబ్ద,స్పర్శ,రూప,రస,గంధాలు గుణాలు,……..చెవి,చర్మం,కన్ను,నాలుక,ముక్కు ఇవి పంచేంద్రియాలు. అంటే మనం ఈ పంచభూతాలకి సంబంధిచినవాళ్ళమే. వీటినుంచి వేరు కాదు. ఇందులో ఎటునుంచి చూచినా మూడవది కన్ను. కన్నులేకపోతే కలియుగంలేదని అంటారు. అంటే ఒక రకంగా చూసే దృష్టికోణం నుంచి విషయం అర్ధమవుతుందన్న మాట. అంటె అన్నిటికీ ముఖ్యమైనది మనసు. ఇది నిర్మలంగా, నిశ్చలంగా వుంటే అన్నీ బాగానే వూంటాయి….. ఏమిటో….ఎందులోంచి ఎందులోకో వెళ్ళిపోతున్నాను…..మనం చూపుగురించికదా మాట్లాడుకుంటున్నాము….

చూపులు కలిసిన శుభవేళా……. ఇది ప్రేమికుల చూపు. ముందుచూపు, వెనక చూపు, పక్క చూపు, పైచూపు, నేల చూపు ఇవి దిక్కులకి సంబంధిచినవి కాని అర్ధాలు వేరు. బెదురుచూపు, దొంగచూపు, కొంటె చూపు, కొరకొర చూపు, అరచూపు,ఎదురుచూపు,కడకంటి చూపు,వాలుచూపు,కోరచూపు,…………………………..ఇవికాక దిక్కులు చూడటం చూపుకి సంబంధించినదే , కాని వీటన్నిటికి అర్ధాలుమాత్రం వేరు… అదీ తెలుగు భాష గొప్పతనం…. మరే పశ్చిమదేశాల భాషలలో ఇన్ని వున్నాయని అనుకోను…. ఆఖరికి వాళ్ళకి బంధువులను చెప్పుకోడానికి కూడా పేర్లు లేవు. కోడలని చెపితే కొడుకు భార్య అని మనకి అర్ధం వెంటనే తెలుస్తుంది….. కాని దానికి ఇంగ్లీషువాళ్ళు డాటర్ ఇన్ లా అన్నారు. ఇప్పుడు మనవాళ్ళూ అలాగే చెబుతున్నారు, కొడుకు భార్య అని. అంటే తిన్నగా ఒక మాటలో భావం వ్యక్తం చేయలేని భాష గొప్పదా? ఇంతకంటే దారుణం వియ్యపురాలు, వియ్యంకుడు అన్న మాటలకి మనకి వేరుగా చెప్పకరలేదు. కాని వాళ్ళ భాషలో వీటికి సమానార్ధకాలు లేవే. పరిశీలించండి…….దారి తప్పేము….. ఎక్కడున్నాము… చూపులు దగ్గరకదా……..జీవితాన్ని మలుపుతిప్పేవి పెళ్ళిచూపులు. ఒక క్షణం చూసి మన జీవిత గమనాన్ని నిర్ణయం చేసుకుంటాము…. ఎంత విచిత్రం……..ఒక మనిషి మరొకరికి జీవితకాలంలో అర్ధంకారే! మరి జీవిత సహచరుడు/ సహచరిని కొన్ని క్షణాలలోచూసి ఇష్టపడటం దైవ లిఖితం……

అరచూపు,కడగంటిచూపు, వాలుచూపు,కొంటె చూపు,కోరచూపు,ఎదురుచూపు…………..ఇవ్వన్నీ ప్రేమికుల సొత్తు, మరీ చివరిదైతే వారికి ఎంతో ఇష్టం. వీటిని అనుభవించాలి తప్పించి చెప్పడంతప్పు. అందరికి ఎప్పుడో ఒకప్పుడు అనుభవంలోకి వస్తాయి. ముందుచూపు లేక పోతే జీవితంలో కష్టాలే! రేపు కావలసిన వాటిగురించి ఈ రోజు చూసుకోవడం ముందుచూపు. మనని మనం మరిచిపోయి ప్రవర్తించడం వెనకచూపులేకపోవడం. ఇక పక్కచూపులు, పైచూపులు చూడటం మనకు కాని దానిని అనుభవవించడం కోసం చేసే ప్రయత్నం. దీనివల్ల కష్టాలే తప్పించి సుఖాలుండవు. తప్పు చేసి దొరికిపోతే నేలచూపులే గతి. సాధారణంగా షేరు మార్కెట్ సెన్సెక్స్ నేలచూపులు చూసినపుడు చాలా మందికి గుండె వేగం పెరిగిపోతుంది. ఎదురుచూపులు అందరికి అనుభవమే. లంకకి వెళ్ళిన ఆంజనేయుడు తిరిగివస్తూ దిగబోయే ముందు సింహనాదం చేస్తాడు. దానితో పని పూర్తిచేసుకుని వస్తున్నాడన్నది పెద్దలికి అర్ధమైనది. కింద కాలు పెడుతూనే అతృతగా ఎదురు చూస్తున్నవాళ్ళకి దృష్ట్వా సీతా అన్నాడు..క్రియాపదంతో వాక్యం మొదలుపెట్టేడు. అది ఆయన గొప్పతనం. మన తిరుపతి అంజిబాబుకి ఎన్నిసార్లు డిల్లీ వెళ్ళివచ్చినా పదవి కోసం ఎదురుచూపే……..ముహూర్తం కోసం ఎదురుచూపు……… నేటిరోజులలో అన్నిటికీ ఎదురుచూపే. ఇంటి గేస్ దగ్గరనుంచి కడుపు పండటం దాకా! రైలు రాకనుంచి ప్రాణం పోకదాకా! దొంగచూపులు చూడటం ప్రేమికులకి మంచిదికాని ఇతరులకి ప్రమాదమే. ఏమీ చేయలేనప్పుడు చేసేది దిక్కులు చూడటం……..

శర్మ కాలక్షేపం కబుర్లు- జరిగితే…………

Posted on నవంబర్ 17, 2011
4
జరిగితే…….
జరిగితే జ్వరమంత సుఖం లేదని పాత సామెత. నిజమేనా…. చూసే దృష్టి కోణం బట్టి వుంటుందేమో మరి….

ఈ మధ్య బుర్రగుంజు తిన్న దగ్గరనుంచి దగ్గు, జ్వరం పీడిస్తూనే వున్నాయి. ఓ పూట తినడం ఓ పూట పస్తు. వద్దు బాబోయ్! అంటే కుదరదని బలవంతపు భోజనం. అది సహించి చచ్చేనా! రెండు మెతుకులు తినడం ముసుగు పెట్టుకు పడుకోడం . మళ్ళి జ్వరం రావడం . ఇది మామూలైపోయింది. సరే ఇది పని కాదని నేను రెండు రోజులనుంచి అంగుళం పొడుగు మాత్రలు మిగడం మానేసి మిరియాల కషాయం పెట్టించుకుని రెండు పూటలా తాగి,మిరియాల పాలు తాగి, వద్దంటున్నా వినకుండా లంఘనం చేసి, నీటి ఆవిరి పడుతోంటే,అయ్యో మరిచిపోయానండీ అంటూ, ఇంటిలో వాము, ముద్దహారతికర్పూరం,కొబ్బరినూనితో కాచిన కర్పూరతైలం నా గుండెలు,వీపుమీద రాసింది. ఒక అరగంటలో,ఊపిరి తిత్తులు ఖాళీ అయి, ముక్కు ఎండిపోయి, హాయిగా వూపిరి పీల్చుకున్నాను. పగటి నిద్ర పోవడం కాకుండా కూచుని వుండటం చేయడం మూలంగా, రాత్రి నిద్ర పట్టి, మర్నాడు మధ్యాహ్నం కరివేపాకు కారప్పొడితో, మిరియాల చారుతో కరకరా ఆకలేస్తుండగా భోజనం బలే రుచిగా వుంది. . కరక్కాయ తేనితో అరగదీసి మూడుపూటలా నాకితే దగ్గు కంట్రోల్ కి వచ్చింది. నా జలుబు, జ్వరం వార్త ఖండ ఖండాంతరాలకి చేరిపోయింది.

ఈ సందర్భంగా జరుగుతున్న విషయాలు చూస్తే పాత సామెత నిజమే!. ఎక్కడికీ వెళ్ళి ఏ పనీ చేసుకురానక్కర లేదు. శ్రీమతి గారు అరగంటకొకసారి వచ్చి చూసి ఎలావున్నారని పలకరించి రెండు నిమిషాలు దగ్గరకూచుని పలకరించి ఆవిడపనిలోకి వెళ్ళిపోతూవుంది, బుర్రగుంజుతిని జ్వరం తెచ్చుకున్నావని సణగడం మానేసింది. చిన్న కోడలు అరగంటకి ఒకసారివచ్చి ఏమికావాలో అడిగి వెళ్తూవుంది, వచ్చే ఫోన్లు తెచ్చిస్తూవుంది. చిన్న మనవరాలు బళ్ళోకి వెళ్ళే ముందు తరవాత వచ్చి కూచుని కబుర్లు చెబుతోంది. ఒక మనవరాలు ఖండాంతరం నుంచి రెండు అంతర్జాల ఉత్తరాలు రాసింది, జాగ్రత్తలు చెబుతూ. ఒక మనవరాలు హైదరాబాదు నుంచి మాట్లాడుతూ ముని మనవరాలిని తీసుకొచ్చేస్తున్నానని చెప్పింది. రాకు తల్లీ!. నేను బాగానే వున్ననని చెప్పి ఒప్పించేటప్పటికి తల ప్రాణం తోకకి వచ్చింది. మరొక డాక్టర్ మనవరాలు రోగ లక్షణాలడిగి మందుల చీటి అంతర్జాలంలో పంపేసింది. మరొక మనవరాలు తాతా! ఎలావున్నావని పొద్దుట సాయంత్రం అడుగుతూనే వుంది. పెద్ద కోడలు, అబ్బాయి, మనవడు మొన్న వచ్చి చూసి వెళ్ళేరు. మనవడు ఆశీర్వదించమని దణ్ణంపెట్టేడు, మామ్మ తాతలిద్దరికీ, తరవాత చెప్పేడు లేప్ టాప్ కావాలని. కొనుక్కోమని బ్లాంకు చెక్కివపోతే వద్దు తరవాత తీసుకుంటానన్నాడు. ఏమిరా! అంటే తాతా నువ్వు బ్లాంకు చెక్కిచ్చావనుకో నేను ఎక్కువ రాసుకోలేను. అదే నువ్వు ఇచ్చేదయితే నేను అడిగినదానికంటే ఎక్కువిస్తావన్నాడు. ఆరి భడవా! ఎన్ని తెలివితేటలొచ్చాయని ఆశ్చర్యపోయాము. పాపం కూతుళ్ళు అల్లుళ్ళు పలకరించారు. చిన్నబ్బాయి సరేసరి పొద్దుట, మద్యాహ్నం, సాయంత్రం పలకరిస్తూనే వున్నాడు. అన్నయ్యగారబ్బాయి బాబయ్యా! ఈ కార్తీక మాసం నిస్సారంగా వెళ్ళిపోతూవుంది, అందుకు ఆదివారం ఏకాదశ రుద్రాభిషేకం పెట్టేను, నువ్వు పిన్ని తప్పకరావాలి. గెట్ వెల్ సూన్ అన్నాడు. అన్నయ్య ఫోన్ చేసి జలుబు చేసిందిట ఆదివారం రుద్రాభిషేకం నువ్వూ మరదలేనా తప్పక రావాలి అన్నాడు. జరిగితే జ్వరం కంటే సుఖం వుందా?

శర్మ కాలక్షేపం కబుర్లు-వైరాగ్యం

Posted on నవంబర్ 16, 2011
2
వైరాగ్యం.

స్థూలంగా వైరాగ్యం అంటే ఏవిషయం మీద ఎక్కువ ఆసక్తి చూపించకపోవడం. ఇది సంసారం కావచ్చు. డబ్బు కావచ్చు ఐహిక మైన ఏదేని కావచ్చు. సాధారణ మానవులకు ఇది కొద్దిగా అందుబాటులో లేనిదే. ఐతే మన జీవితంలో అప్పుడపుడు ఏదో ఒక వైరాగ్యం మనల్ని పలకరించి కొద్ది రోజులు సందడి చేయడం చూస్తూ వుంటాము. వీటినే పురాణ వైరాగ్యం, శ్మశాన వైరాగ్యం, ప్రసూతి వైరాగ్యం అని మనవాళ్ళు సరదాగా చెప్పేరు.
ఇందులో మూడవదైన ప్రసూతి వైరాగ్యం మనలని జీవితంలో మొదట పలకరిస్తుంది, యవ్వనంలో. పెళ్ళి తరవాత బిడ్డలు కావాలనుకోవడం, కలగకపోతే దేవుళ్ళకి మొక్కడం మనకి కొత్త కాదు. స్త్రీ తన ప్రాణం పణంగా పెట్టి బిడ్డకు జన్మనిస్తుంది. ప్రసవ సమయంలో కలిగే బాధకి స్త్రీ ,పురుషులిద్దరు తప్పు చేసినవారిలా భావించి ఇక ముందు సంసారమే చేయకూడదని నిర్ణయం తీసుకుంటారు. తల్లీ బిడ్డా క్షేమంగా వుంటారు. మూడవనెల గడుస్తుంది. బిడ్డ ఉక్కా ఉంగా అంటూ వుంటుంది. ఆ తల్లి తండ్రులకు గాంధర్వ గానం విన్నంత ఆనందం కలుగుతుంది. బిడ్డకి ఐదవనెల వస్తుంది తాత, అత్త అంటూ వుంటుంది. బిడ్డ తల్లి తన భర్తకి ఫోన్ చేసి బిడ్డ నాన్న అంటున్నాడు మీరు రాలేదు, చూడలేదు అంటుంది. ఖాళీ లేక రాలేకపోయానోయ్!. డాక్టరేమన్నారు, అంటాడు. డాక్టరుగారు, నేను బాగానే వున్నాననిఅన్నారు అంటుంది భార్య. సరే వీలు చూసుకుని వస్తాను, లేక నువ్వొచ్చెయ్యకూడదా అంటాడు. మంచి చూసి పంపించమని మీరు అడగాలి కదా మా వాళ్ళని అంటుంది. ఆరోజు సాయంత్రానికే పెళ్ళాం ముందు వుంటాడు. బిడ్డని చూడటానికి వచ్చేనంటాడు. కధ మామూలే. నిర్ణయం అటకెక్కేసింది. అందుకే మనవాళ్ళు దీన్ని ప్రసూతి వైరాగ్యం అన్నారు.

తరవాతి కాలంలో మనని పలకరించేది శ్మశాన వైరాగ్యం. నలభై వయసు దాటిన తరవాత ఏదో ఒక కారణానికి శ్మశానానికి వెళ్ళవలసి వస్తుంది. అపుడు, కొద్దికాలం జీవితం మీద ఒక రకపు విరక్తి భావం ఏర్పడుతుంది. కాలం గడిచినకొద్దీ ఇది మరుగున పడిపోతుంది. అందుకే దీన్ని శ్మశాన వైరాగ్యం అన్నారు.
మూడవది పురాణ వైరాగ్యం. ఇది సాధారణంగా వయసు జారిన తరవాత వచ్చేదే. పురాణానికి వెళితే సాధారణంగా జీవితం నీటి బుడగలాటిదని, జీవించిఉన్నపుడె మంచి పనులు చేసి మన సంచి సద్దుకోవాలని, చేసిన తప్పులకి ప్రాయశ్చిత్తం చేసుకోవాలని చెబుతారు. తప్పు దారిని పడద్దు, శేష జీవితం భగవంతుని ధ్యాన, అనుష్టానాలలో గడపమంటారు. ఇప్పటిదాకా దేవుడున్నాడా? అనే అలోచనలో గడిపేశాము, సమయం ఎంతవుందో తెలియదు. గుళ్ళూ గోపురాలూ తిరిగొద్దామంటే శరీరం సహకరించదు. ఎంతో కొంత కష్టపడి కొన్ని గుళ్ళు గోపురాలు తిరిగొచ్చిన తరవాత, ఏ కోడలో దుబారా ఖర్చు చేస్తోందని భార్య చెబుతుంది. ఇద్దరి వైరాగ్యం గాలికి ఎగిరిపోతుంది.

ఈ మధ్య మా వీధిలో ఒకతను ఇంట్లో వాళ్ళమీద కోపగించి, చెప్పకుండా ఇంట్లోంచి వెళ్ళిపోయాడు. వెళ్ళేటపుడు తన బీరువా తాళాలు అన్నీ పట్టుకుని మరీ వెళ్ళేడు!. ఇంట్లో వాళ్ళు అతని కోసం వెతుక్కున్నారు, అందరి బంధువుల ఇళ్ళ దగ్గరా అడిగేరు. ఎక్కడికీ రాలేదంటే, పోలీసులకి చెబితే వివరాలన్నీ విన్న యస్.ఐ నా ప్రయత్నం చేస్తాను, మీరు మీప్రయత్నం చేయండని చెబుతూ, ఆశ్రమాలున్న వూళ్ళ పోలిస్ స్టేషన్లకి విషయం, వివరం చెప్పి సదరు వ్యక్తి ఆచూకి తెలుపమన్నాడు. ఒక గంటలో ఒక వూరినుంచి, అక్కడ, ఈ వ్యక్తి వున్నట్లు తెలిసింది. మరునాడు వుదయం వీళ్ళు, తగువుకు కారణమైనవారిని తీసుకుని పోయి అక్కడ స్వామి గారి, కోపగించిపోయిన వ్యక్తి కాళ్ళ మీద పడేసి తప్పువొప్పించారు. స్వామిగారు నాయనా! నీ తలపండింది కాని తలపు పండలేదు! తలపు పండేకా వద్దువుగాని అని చెప్పగా, ఇంటికి బలవంతం మీద తీసుకొచ్చారు. ఈయన ఇంటికి తిరిగొచ్చిన తరవాత కూడా ఆస్థిపాస్థులు పంపకాలేసేసి కాశీ పోతానని కొద్దిరోజులు, వీలునామా రాస్తానని కొద్ది రోజులు , నా దగ్గరకొచ్చి నా బుర్ర తిని తరవాత ఆ విషయమే మరిచి సంపాదనలో, సొమ్ము కూడపెట్టడం లో ములిగిపోయాడు. విచిత్రమేమంటే వైరాగ్యం కాషాయం కట్టుకున్నంతలో, ఆశ్రమాలలో చేరినంతలో రాదు. తలలు బోడులైన తలపులు బోడులా! …. రాగ స్వరూప పాశాఢ్యా క్రోధాకారాంకుశోజ్వలా… కుమారీ! నిన్న నీకిచ్చిన చెక్కు, ప్రామిసరీ నోటు మీ ఆయనకిచ్చి చెక్కు బాంకులో వేసి ఈ వేళ కేష్ ని క్రెడిట్ చేయించమని బేంకులో చెప్పమని చెప్పు. ఆ నోటు పట్టుకెళ్ళి సుబ్బారావు దగ్గర రెండు లక్షలు అసలు, వడ్డీ ఇస్తాడు తెమ్మను. వీడసలే బద్దకం మనిషి. జాగ్రత్తగా లెక్కెట్టి తెమ్మని చెప్పు…… మనోరూపేక్షు కోదండా పంచతన్మాత్ర సాయికా… ఇలా సాగుతోంది మన పూజ. సంసారంలో వుండి కూడా వైరాగ్యం అవలంబించవచ్చునని తెలుసుకోరు, ఆచరించరు. అందుకే వైరాగ్యం అంటే చులకనైపోయింది.

శర్మ కాలక్షేపం కబుర్లు-చిరుతిళ్ళు

Posted on నవంబర్ 13, 2011
8
చిరుతిళ్ళు

నిన్న మధ్యాహ్నం భోజనంచేసిన తరవాత ఉయ్యాలలొ కూచుని కునుకు తీస్తుండగా డబ్బాల చప్పుడయింది. ఏమిటా అని లేచి బయటికెళ్ళి చూస్తే శ్రీమతి ఒక సిమెంటు సంచినిండా ఏవో వేసి మూతి కడుతోంది. ఏమిటన్నాను. ఇవన్నీ మనం వాడేసిన బాపతు వాటి ఖాళీ డబ్బాలంది. ఏవి చూడనీ అని చూస్తే అవన్ని రోజూ,మనవరాలు,ఆవిడ, నేను, అబ్బాయి, కోడలు వాడిన బలవర్ధక ఆహారాల తాలూకు డబ్బాలు. బిస్కట్ల డబ్బాలు కనపడ్డాయి. నేనొ క్షణం ఆగి ఇవన్ని ఎంతకాలం నుంచి జాగర్త పెట్టేవన్నాను. ఇవా! బహుశః రెండు సంవత్సరాలవి అయివుంటాయంది. ఏంటి! ఇవన్ని మనం వాడినవా అని అశ్చర్యపోయాను. ఎండుకలా ఆశ్చర్య పోతారు. ఇందులో మీరు తాగేవి కొన్ని, నేను తాగేవి కొన్ని, మనమిద్దరం తాగేవి కొన్ని, మనవరాలు తాగేవి, తినే బిస్కట్ల డబ్బాలు కొన్ని, అబ్బాయి, కోడలు వాడేవి కొన్ని, వాళ్ళు విడి విడిగా వాడేవి కొన్ని. అన్నీ కలిపితే ఇన్ని అయ్యాయి అంది. అలాఅని మరొక మూట తీసింది. ఇదేమిటన్నాను. ఇవా సీసాలు. ఏమి సీసాలన్నాను. మనం వాడిన మందులు, తాగిన టానిక్కుల ఖాళీ సీసాలుఅంది. చూస్తే ఆమె చెప్పింది నిజమే.వీటిని ఏమిచేస్తావన్నాను. ఎవరికి అక్కరలేదు. పాతసామానుల వాడుకొనడు. చెత్త బండిలో పడేస్తోంటే వాడు గోల పెడుతున్నాడు. ఏమిచెయ్యాలో తోచక మూట కట్టి పెడుతున్నా అంది.

నాకో అనుమానమొచ్చింది. మనం ఇన్ని రోజూ తాగి తినికూడా ఇలా వున్నాము, మరి మనవాళ్ళు ఏమితిని అంత బలంగా ఉండేవారు! మన వాళ్ళు తిన్నవన్ని ఇంట్లొ తయారు చెసినవె తప్పించి ఇప్పటిలాగాను బజారులో తెచ్చినవి కావు. వాళ్ళేమీ తినేవారు చూదామని ఆలోచించగా పిల్లలు, పెద్దలూ,అటుకులు, పాలకాయలు, మురుకులు, బెల్లపు వుండలు,కజ్జి కాయలు, పూత రేకులు, వేరుశనగ పప్పుతో చెసిన బెల్లపు వుండలు,జంతికలు,వెన్న జున్ను వగైరా వగైరా తినేవారు. వీటితో పాటు ఆయా కాలాలలొ వచ్చిన పళ్ళు కూడ సమృద్ధిగా తినేవారు. కష్టపడిపనిచేసేవారు,పెద్దలు. తోటలు దొడ్లలో పరుగులెట్టి, చెట్లెక్కి పుట్టలెక్కి, హాయిగా ఆడుకునేవారు, చదువుకునేవారు,పిల్లలు… సాధారణంగా ఎవరికి వైద్యుని అవసరం వుండెది కాదు. ఎక్కడొ ప్రత్యేక పరిస్తితులలో తప్ప. పైచెప్పిన, తినేవాటికి అదనంగా కందికాయలు, మొక్కజొన్నపొత్తులు, తేగలు, బుర్రగుంజు, కొబ్బరిపువ్వు, చెరుకు కర్రలు, చెరుకుపానకం, వూచబియ్యం, ఆవిరి కుడుము, దిబ్బ రొట్టి,తినేవారు, తేని పానకం, గోకుడువుండలు, పాకుడు బెల్లం, వగైరాలు తప్పించి ఇన్ని డబ్బాల మందులు టానిక్కులు తాగలేదు. వాళ్ళు తక్కువలొ తక్కువ గా ఎనబై, తొంభై, వంద సంవత్సరాలు జీవించి, మరొకరి ప్రమేయం లేకుండా పనులు చేస్తూ అందరి కావలసిన సాయం చేస్తూ వుండెవారు. వంద కేజిల బస్తా అవలీలగా ఎత్తేవారు. నేను నామటుకు ఏభైకేజిల బరువుగల బియ్యపుమూట మూడు అంతస్థులు పైకి చేర్చుకునేవాడిని, ఎవరూ దొరకని పరిస్థితులలో. ఇప్పుడో! నాలు మెట్లెక్కితె ఆయాసం, నాలుగడుగులెస్తే నీరసం. పాత సామెత తింటే అయాసం,తినకపొతే నీరసం లా వుంది పరిస్థితి. ఆఖరికి తినేపద్ధతులు కూడా మరిచిపోతున్నారేమో అనిపిస్తుంది. కిందటి సంవత్సరం వేసవిలో ఒక స్నేహితుడు చిన్న వయసువాడు నన్ను చూడటానికి పని కట్టుకు వచ్చాడు. నాకు చాలా సంతోషమైనది. భోజనం చేస్తుండగా కొత్తపల్లి కొబ్బరి మామిడి పండ్లు వేసారు, మా దొడ్డిలో చెట్టువి, మేము కావు వేసుకున్నవి. అతను పండు తినకుండా వదిలేసాడు. ఏమన్నాను. మొహమాట పడ్డాడు చెప్పడానికి. బలవంతం మీద చెప్పేడు. కోసిన ముక్క తప్పించి పండు ఇలా తినడం చేతకాదన్నాడు. తినడానికి ప్రయత్నం చెయ్యి అదేవస్తుందంటే, రసం మీద పడిపోతుందని భయపడ్డాడు. కాదంటే బలవంతం మీద,ఎలా తినాలో చెప్పగా, కష్టపడి తిన్నాడు. ఇక ముందు ఇలా తినడానికి ప్రయత్నం చేస్తానన్నాడు. ఇప్పటి దాకా ఇటువంటివి తినాలంటే రసం పిండుకుని తాగుతారట వాళ్ళ ఇంటిలో. మన ఆచారవ్యవహారలలో మళ్ళీ మార్పువస్తుందా! ఒకవేళ మనం ఇవన్నీ వద్దు ఎదైనా ఇంట్లొ చేసుకున్నవి వాడదామంటే ముసలాయనికి డబ్బులు ఖర్చు అయిపొతున్నాయని అనుకుంటారేమొనని భయం. చేయడానికి మాత్రం ఎవరికి ఖాళీ వుంది! ఈ చక్రం నుంచి విడుదల లేదా! ఇదింతేనా. కాదు మళ్ళీ మార్పు వస్తుంది. కొంచం వోపిక పట్టాలి. ఒక్క సంగతి చెబుతా! మనం బయటనుంచి జంక్ ఫుడ్ తెచ్చుకుని తినేకంటే మన పాత కాలపు చిరుతిళ్ళు నిలవ వుండేవి తింటే బలానికి బలం, మనదైనది తిన్నామన్న తృప్తి వుంటాయి. మొన్న ఒక పోస్టుకి కామెంటు రాస్తూ ఒక మిత్రులు తేగలని విదేశాలకి ఎగుమతి గురించి అలోచిస్తానన్నారు. ఆలోచన చాల నిజమైనది. ఇప్పటి కాలం మనదే. తూరుపు దేశాలదే నేటి రోజు. ఇవిఅన్నీ పట్నవాసాలలో దొరకవని అనకండి. మీరు తింటామంటే తెచ్చేందుకు వ్యాపారం చేసుకునేందుకు యువత సిద్ధంగానేవుంది, పల్లెలలో. మీరు కావాలి అని అడగడం మొదలు పెడితే తెచ్చేవాళ్ళు దొరుకుతారు. శ్నాక్సుకి బదులు అటుకులు తిని చూడండి. కష్టంగా వుంటే కాసిని, పొడి అటుకులు,బెల్లం ముక్క పట్టుకు పోయి తినేముందు కాసిని నీళ్ళుపోసి బెల్లం ముక్క పడేసుకుని తిని చూడండి.ఐదునిమిషాలలో మీ టిఫిన్ రెడీ.. తేడా మీకే తెలుస్తుంది. మనసుంటే మార్గం వుంది. మీకు ఆరోగ్యం పల్లె యువతకి జీవనాధారం.

శర్మ కాలక్షేపం కబుర్లు-ఆశాజీవులు

Posted on నవంబర్ 12, 2011
2
ఆశాజీవులు

ఈ మధ్య చలి మూలంగా, ఒంట్లో బాగోని మూలంగా ఉదయం నడక అటకఎక్కేసింది. మా సత్తిబాబు నేనేమైపోయానో అని చూడటానికి వచ్చాడు. ఏమిటి విశేషాలన్నాను. కరంటు
వుదయం నుంచి నిరఘాటంగా కన్ను కూడా మలపకుండా ఉంది చూసారా అన్నాడు.. ఏమిటి వింతా అని ఆశ్చర్యపోయేలోగా తెలిసిందేమంటే పక్కఊరు మంత్రిగారొచ్చారట. అబ్బ! బావుందే మంత్రిగారు వూళ్ళొ రోజూ వుంటే ఎంతబాగుంటుందీ అనుకున్నాము.మా పక్క వూరికి మాకూ ఒక లైను మీద కరంటు అందుకు మాకూ వుంది. అసలు మంత్రిగారి రాకకి కారణం ఏమీ! అని ఆరా తీస్తే తేలిందేమంటే, పది సంవత్సరాల ఇళ్ళ పట్టాల చరిత్ర చెప్పుకొవాలి మరి. అన్ని వూళ్ళలోనూ ఇందిరమ్మ ఇళ్ళు కట్టించేరు కొద్దోగొప్పో. కాని ఈవూళ్ళో ఏమీ కట్టలేదు, కారణం 2004 ఎన్నికల ముందు అప్పటి ఎమ్.ఎల్.ఎ గారు ఒక ప్రదేశంలో ఇళ్ళు కట్టించేందుకుగాను ఒక కార్యక్రమం చేపట్టి కొంతమందికి పట్టాలిచ్చారు, ఇంటి స్థలాలికి. ఎలక్షనులయిపోయాయి. ఆయన వోడిపోయారు. తరవాత వచ్చిన వారు అదే కార్యక్రమాన్ని కొనసాగిస్తూ 2008 లో మళ్ళీ 2009 ఎలెక్షన్ల ముందు 2002 లో ఇచ్చిన వారి పట్టాలు రద్దుచేసి మళ్ళి 2008 లో పట్టాలిచ్చారు. భూమి అదే. సరే మళ్ళీ ఎలెక్షనులయిపోయాయి. ఈసారి రెండవసారి ఎన్నికైన పార్టివారి మరొక అభ్యర్ధి ఎన్నికయ్యారు. ఈయన కూడా అదే భూమిని ఇచ్చే కార్యక్రమం కొనసాగిస్తూ వచ్చారు. ఇళ్ళు మాత్రం ఎవరూ కట్టించలేదు. పధకం ఇందిరమ్మది కాదనుకుంటాను. అదీ సంగతి. విశేషం ఏమంటే ఈ ఎమ్.ఎల్.ఎ గారు అధికార పక్షంలో ప్రతిపక్షం తాలూకు ఎమ్.ఎల్.ఎ. వీరిమీద ఆ పార్టీ మరొకరిని ఇంచార్జిగా నియమించడంచేత ఇప్పుడు అధికార కేంద్రాలు అసలు ఎమ్.ఎల్.ఎ మరియు అధికార పక్షపార్టీ నియమించిన వ్యక్తి, ఎం.అర్.ఓ. ఇందులో అన్నీ గొడవలే. యస్.సి, యస్.టి లకి ఇవ్వలేదని వారు, బడుగు బలహీన వర్గాలవారికివ్వలేదని మరొకరు. అగ్రవర్ణ పేదలకివ్వలేదని మరొకరు ఇలా అందరూ నిరసనలు వ్యక్తం చేస్తూనే వున్నారు. చివరికి నిన్న మంత్రిగారు కొద్ది మంది యస్.సి, యస్.టి లకి మాత్రం పట్టాలిచ్చి సమస్యని ఇంకా మురగబెట్టె వుంచారు. నిన్న రాత్రి గొడవ పడ్డారట అందుచేత ఇచ్చిన పట్టాలన్నీ మళ్ళీ రద్దు చేసారు. పాపం ఈ పట్టాలు పుచ్చుకున్నవారికి ఆశ చావలేదు. 2014 ముందు ఈ పని పూర్తి అయ్యే సూచనలు లేవు. పని పూర్తి కాదు కూడా. కారణం. కొంత మందికిస్తే మరికొంతమంది గొడవ చేస్తారు మరి. అందుకు ఎవరికీ ఇళ్ళుకట్టకుండా పట్టాలిచ్చి అవసరాన్ని బట్టి పట్టాలు రద్దు, మళ్ళీ ఇవ్వడం చేసుకుంటూ పోతే, ఈ పని మరొక పదేళ్ళు పైన కాలక్షేపం కాదూ. చెప్పిన పనులన్నీ చేసుకుంటూ పోతే కాలక్షేపం చేసేందుకు మరొక పనీ వుండద్దూ. బహుశః ఈ విషయంలో మా మిత్రుల పోలసీని అధికార పక్షం వారు తీసుకున్నారో లేక అధికార పక్షపోలసీని మా మిత్రులు తీసుకున్నారో మాత్రం తెలియలేదు.

శర్మ కాలక్షేపం కబుర్లు- బ్లాగు కష్టాలు-3

Posted on నవంబర్ 11, 2011
18
బ్లాగు కష్టాలు-3

బ్లాగు ఓపెన్ చేసి లింకేసీ దాకా చెప్పేను కదా!! రాస్తున్నాను, ఎవరు చూస్తున్నారో, చదువుతున్నారో తెలీదు. సరే రాద్దాం అని కొనసాగించాను. మొదటి కామెంటు శ్రీ బులుసు సుబ్రహ్మణ్యం గారిది తరవాత శ్రీఫణిబాబుగారు కామెంటేరు. వారికి సమాధానం ఇవ్వాలికదా, కొత్త, దానికితోడు ఏదోచేస్తే ఏదో అయింది. కామెంట్లకి జవాబులివ్వలేక బ్లాగులో ఆ విషయం చెప్పుకుని క్షమాపణ చెప్పుకున్నాను. అందరి బ్లాగుల్లో చూస్తున్నాను ఏవో ఏవో కనపడుతున్నాయి. కనీసం అవసరమైనవి కూడా పెట్టుకోలేనా అనిపించింది. ఏమేనా చేద్దామంటె కరంటుగోలొకటి, పగలంతా ఉండదు. రాత్రిపూట ఓపికగా కూర్చోగలది లేదు. మర్నాటి పోస్టు రాసుకోవాలికదా! చాలా కాలం వదిలేసాను. ఒక రోజు చూస్తే సెప్టెంబరు నెల అని వచ్చింది. సరి ఈ వేళ పోస్టు మానేసి ఇది చూద్దామని కూచున్నాను. కష్టపడి ప్రతి చర్యకి ప్రతిచర్య చూసుకుంటూ మొత్తానికి సాధించి విడ్గెట్స్ పెట్టేను. ఇక మిగిలినవి చేయదలుచుకోలేదు. అందంకాదుకదా ముఖ్యం. నిన్న పోస్టేస్తూ వుంటే సగం టైటిలు వొక్కటే వచ్చింది. మొత్తం పోస్ట్ తీసేద్దామనుకుంటే తెలియలేదు. తరవాత కుస్తీ పట్టేననుకోండి.( చేతకాని తనం కప్పి పుచ్చుకోవడం కాదూ! అందమైన ముసుగు..)

ఒక రోజు రాత్రి నిద్ర పట్టక దొర్లుతూంటే శ్రీమతి అడిగింది, ఏమయిందీ అని. నిద్ర పట్టలేదన్నాను. ” బలవంతుడు పైనెత్తిన బలహీనుడు,ధనము గోలుపడినయతడు,మ్రుచ్చిల వేచువాడు, గామాకులచిత్తుడు నిద్రలేక కుందుదురధిపా!”, భారతంలో పద్యం చెప్పింది….. ఇందులో మీ పాత్రఏంటీ అని… అమ్మో ప్రమాదం లో చిక్కుకున్నామనుకుని..ఏమీ లేదు కొద్దిగా దురద అన్నాను. మాటాడితే నాకిద్దరమ్మలు అని డచ్చీలు కొడతారు. ఒకమ్మ పద్నాలుగేళ్ళు పెంచి మరో అమ్మకిచ్చింది. ఆ అమ్మమిమ్మలిని మరో ఆరేళ్ళు పెంచి నాకంటకట్టింది. ఏభయి ఏళ్ళనించి చూస్తున్నా మీ సంగతి నాకు తెలీదా? తల్లి పుట్టింటి గురించి మేనమాకి చెప్పినట్లు అంది. ఏమిరా ఈ వేళ ఇలా దొరికి పోయననుకుంటు వుంటె దురదన్నారు, ఎక్కడా అని పెద్ద లైటు వేసి వొళ్ళంతా చూసింది. ఎక్కడా ఏమీలేదే గోకిన సూచన లేదు. దద్దురులేదు. దానిదగ్గరకూచుని ( కంప్యూటర్) మీరేమిచేస్తున్నారో నాకు తెలీదు. అల్లపురసమిస్తాను తాగి పడుకోండి, రేపు డాక్టరు దగ్గరకెళదామంది, ఒక గ్లాసు అల్లపురసం బలవంతంగా నా గొంతులో పోసి. పడుకో మంది. సరే ఎప్పటికో నిద్ర పట్టింది.మర్నాడు ఉదయమే మనవరాలు కాలేజికి వెళ్ళిన తరవాత డాక్టర్ దగ్గరకెళ్ళేము. నా నెంబర్ నాలుగు, ఖాళీ గానే వుందారోజు నా అదృష్టం కొద్దీ. డాక్టరుగారు నా స్నేహితుడే! చూడగానే రండి ఏమిటి సంగతి అన్నారు. నేను చెప్పేలోగా నా శ్రీమతి ఈయన కంప్యూటర్ దగ్గరకూచుని ఈ మధ్య గంటలకొద్దీ ఏమిచేస్తున్నారో తెలియదు. నిన్న రాత్రి దురదన్నారు. అల్లపు రసమిచ్చేను. వొంటి మీద గోకిన సూచనలు లేవు, గోకడంలేదు, కాని దురదంటున్నారు, ఎక్కడో చెప్పలేరట, ఇది వ్యాధి లక్షణం అనిచెప్పింది. సరే ఇలా రండని పక్కన వున్న బెంచి మీద పడుకోమని చూసి. దానిదగ్గరేమిటి చేస్తున్నారని అడిగేరు. ఏమీలేదండి! బ్లాగు రాస్తున్నానన్నాను. అదా! సరే అంతేనా మరేమైన చూస్తున్నారా అన్నారు. అబ్బే! మీరు పొరపడుతున్నారన్నాను. నేనేమైన చిన్న కుర్రాడినా అటువంటివి చూడడానికి అన్నాను. దానికాయన దీనికి వయసుతో సంబంధం లేదు. నిజం చెప్పాలంటే వయసు జారి పోయిన వారే ఇటువంటివి చూస్తారన్నారు. కారణం మీకు నేను చెప్పక్కరలేదనుకుంటాను అన్నారు. కరంటు పగలు వుండని మూలంగా రాత్రులు కూచుంటున్నాను తప్పించి అదేమీ కాదని చెప్పుకునేటప్పటికి తల ప్రాణం తోకకి వచ్చింది. బయటకొచ్చిన తరవాత ఏమీ లేదండి అంతా బాగానే వుంది. అయితే ఒక చిన్న లోపం ఏమంటే ఈయనకి ఒక కొత్త వ్యాధి వచ్చింది. దానిని మాడెం అడిక్షన్ అంటారు.. దాని లక్షణాలే ఇవి. కంగారు పడద్దు. కల్ల వాపువస్తుంది తెలుసుకదా! అల్లాంటిదే ఇదీను. పట్నవాసం వాళ్ళకి కాని పల్లెటూరివాళ్ళకి ఇదిరాదు. వైద్యం చేస్తే తగ్గుతుంది, చేయకపోయిన తగ్గుతుంది. వచ్చిన వెంటనే ఉధృతం వుంటుందికదా. కొద్దిరోజులొదిలేయండి అన్నారు. బ్లాగు పేరేమిటి వివరాలు తీసుకున్నారు. రెండు రోజుల తరవాత రండి అని మందులు రాసిచ్చారు.

రెండు రోజుల తర్వాత మళ్ళీ డాక్టరుగారి దగ్గరకెళ్ళడానికి చీటి రాయించుకోడానికి వెళ్ళి పేరు చెప్పగానే, అతను మీరు రండి! మీరు రాగానే తీసుకొచ్చెయ్యమన్నారు డాక్టరు గారని తీసుకెళ్ళిపోయాడు. వెనకనే వెళ్ళేము. డాక్టరుగారు రండి రండి అంటూ, ఎలావున్నారన్నారు. మందులేసుకున్నాను, బాగోలేనుఅన్నాను. డాక్టరుగారు! మీదగ్గరనుంచి ఇంటికివెళుతుంటే తేగలవాడెదురొచ్చాడు, ఇంటి మలుపులో. బాబయ్యా! తేగలు తీసుకోరా అంటే బాబూ పళ్ళుళెవురా !తిందామంటె అన్నారు. వాడు పట్టువదలని విక్రమార్కుడిలా బుర్రగుంజు తీసుకోండన్నాడు. ఈయనని వద్దంటూవుంటె కొని తినేసారు. సాయంత్రం కి దగ్గు,రొంప జ్వరం వచ్చేసాయి అంది. సరే తగ్గిపోతుందని గబగబా రెండు ఇంజెక్షన్లు చేసి కూచోబెట్టి, శర్మగారు మీ బ్లాగు బాగుంది, నిన్న రాత్రి కూచుని చదివేను మొత్తం అన్నారు. మీరు కబుర్లు చెబుతారని తెలుసుగాని ఇంత బాగా చెప్పగలరని తెలీదు సుమండి, అన్నీ చదివేను బాగున్నాయన్నారు. రాయండి, అని,రాత్రులు మేలుకోకండి ఆరోగ్యం పాడవుతుంది అన్నారు. నా శ్రీమతి తో పరవాలేదమ్మా! ఈయన దురద తగ్గుతుంది అన్నారు. సరే ఇంటి కొచ్చి ఫలహారం చేసి నిద్ర పోయాను. మరునాడు ఉదయం లేచాను. రొంప జ్వరం దగ్గు, దురద అన్నీ పోయాయి. మా ఆవిడ డాక్టరు గారికి ఫొన్ చేసి చెప్పింది. డాక్టరుగారు ఈయన దురదకి కారణం తెలిసింది. ఈయన రాసినదెవరూ బాగుందనట్లులేదు. నిన్న మీరు బాగుందన్న తరవాత ఈ రోగం తగ్గిందన్నమాట అంది.

శర్మ కాలక్షేపం కబుర్లు-నేను వ్యవసాయం చెయ్యను

Posted on నవంబర్ 3, 2011
2
నేను వ్యవసాయం చెయ్యను.

నిన్న కోపంగా వెళ్ళిన మా పేట రైతు ఈ వేళ చాలా హుషారుగా ఈలేసుకుంటూ వచ్చేడు. ”ఏంటోయ్! చాల హుషారుగా వున్నావు ఏంటి సంగత”న్నాను. ”అమ్మయ్య! బరువు దిగిపోయిందండి” అన్నాడు. నాకేమీ అర్ధంకాక వెర్రిచూపు చూస్తుండగా, ”నేను పెట్టుబడి పెట్టి వ్యవసాయం చెయ్యను, ఆడు నీరిచ్చినా ఇవ్వకపోయినా బాధలేదు” అన్నాడు. ”నేను పండించే పంటకి ఆడెవడో ధర నిర్ణయిస్తాడా? అందరికి అలా చేస్తన్నారా! నాకు ఒక కేజి ధాన్యం పండించడానికి 15 రూపాయలయితే నా దగ్గర 8 రూపాయలకి కొట్టేస్తోంటే నష్టం ఎంత కాలం పెట్టుకోను?” ”వ్యవసాయం మానేసి ఏమిచేస్తావన్నాను. కూలి పని కెళ్తాము…100 రోజుల ఉపాధి పధకమంట, తుప్పలు కొట్టేకూలిపనికి రాయించుకున్నాము, మా నలుగురికి. ఆళ్ళు ఒక్కొళ్ళకి 125 ఇవ్వాలి రోజుకి. సరే 100 చేతిలో పెడతారు కదా. రోజుకి రెండు గంటల పని. నిన్నటిదాకా కష్టపడ్డాను, ఇప్పుడు సుక పడతాను. సచ్చినోడి పెల్లికి వచ్చిందే కట్నం. అల్లాగ మాకు రోజుకి 400 అంటే నెలకి 12000/-.” ”వందరోజులేకదా పని” అన్నాను. ”ఓస్ ! అదా తరవాత బెల్టు సాపెట్టుకుంటాను. అబ్బో! మందు అమ్ముకుంటే దాన్లో శానా డబ్బులు మిగుల్తాయి. ఏమీ లేక పోయినా మందు మాత్రం అసలురేటుమీద సగం ఎక్కువైనా కొంటన్నారు కదా! ఈమద్దెన పంచాయితీలు రద్దు గందా! ఇప్పుడు మా వోడు రాజకీయనాయకుడిదే పవరు, ఉపాధి పతకంలో . గొడవలేదు. అడిగీవోడు లేడు. నీళ్ళెప్పుడొస్తే అప్పుడు రెండెకరాలు దున్నించి విత్తనం ఏది దొరికితే అది ఎద జల్లేసి వూరుకుంటాను. ఎరువెయ్యను. పురుగుమందు కొట్టను. కూలీలెట్టను. మా నలుగురమే పని చేసుకుంటాము. పండిన గింజలు మాకు చాలు. ఇది మా రైతులంతా చేస్తున్నారు”. ”మరయితే మీ మటుకు పండించుకుని వూరుకుంటే మిగతా వాళ్ళసంగతేమిటీ ,బియ్యందొరకవా” అన్నాను. ”ఏమో నాకేటి తెలుసు. ఎక్కడతెప్పించు కుంటారో తెప్పించుకోండి. దిగుమతీ చేసుకుంటారో మరేమైన తింటారో మీ ఇష్టం” అన్నాడు. ”నువ్వల్లా చేస్తే ఎల్లాగయ్యా! పంట పండిచకపోతే ఎలా ఏంతింటా”మన్నాను. ”ఆ! ఇప్పుడొచ్చేరు దారిలోకి. నేను పదేళ్ళుగా గోలెడతంటె ఒక్క డంటే ఒక్కడు, మీరు మా గురించి మాట్లాడేరా! ప్రబుత్వాని అడిగేరా ఏటి ఇలా చేస్తన్నారని.? సదువుకున్నోళ్ళు మీకు ఇంగిత ఙ్ఞానం లేదా. పక్క వాడు చచ్చిపోతున్నాడు. వాడు కూడా ఎవరో కాదు మనకి రోజూ కూడెట్టీవాడు. ప్రబుత్వం ఇలా చేస్తోంది తప్పని చెప్పలేరా?” ”కాదయ్యా! ప్రతి పక్షం చెబుతోందిగా” అన్నా. ”అళ్ళూ యీళ్ళూ తోడు దొంగలే. ఈడు అడినంటాడు, ఆడు ఈడినంటాడు. ఇద్దరూ కలిసి మానెత్తిమీద చెయ్యెట్టేస్తన్నారు, నిన్నటి దాకా నేను ఏడిచాను అందరూ ఏమైపోతారో అని. ఇప్పుడు మీరు ఏడవండి. మీరేమైపోతే మాకేం. మేము మిమ్మలిని అయ్యా బాబూ అని అడిగినంతకాలం ఒక్కళ్ళు మాట్లాడలేదు. …..మీకు బాధ్యత లేదా?. అంచేత మా ఇష్టమైన పని మేము చేస్తున్నాము…”

”నాకో అనుమానం, చెప్పండి” అన్నాడు. అడగమన్నట్లు వూరుకున్నాను. ”రాజశేకర్రెడ్డి బాబుండగా కంపెనీలెట్టి వ్యవసాయం చేయిస్తానన్నాడు, గుర్తుందా” అన్నాడు. బుర్ర వూపేను. ”అప్పుడు మావోళ్ళంతా కుదరదన్నారు. మా బూములు కంపెనీలో పెట్టాలంట. మాకు వాటాలంట. మేము కూలీలంట, అందులో, మిసన్లతో వ్యవసాయమంట, అందులో మాకు కూలిజీతాలంట. లాబాలొస్తే పంచుకోవాలంట. నష్టాలొస్తే చెప్పలేదు. మా కిష్టం లేకపోతే కంపెనీలోంచి ఎల్లిపోవచ్చంట. అప్పుడు బూమి మాత్రం ఇవ్వరంట. ఆరోజు గర్నమెంటు దర ఇస్తారంట. దీన్ని మావోళ్ళంతా అప్పుడు తిరగ్గొట్టేసారు. నా అనుమానమేటంటే, మేము తిరగ్గొట్టేసేము కనక మా చేతే వ్యవసాయం చేయలేమనిపించి, నీల్లివ్వక, విత్తనమివ్వక, పురుగుమందు దొరకనివ్వక, ఎరువు దొరకనివ్వక, కూలీలని దొరకనివ్వకుండా చేసేస్తే మేమే వ్యసాయం చెయ్యం అని బూములు ఇచ్చేసి కంపినీలెట్టుకోమంటామనుకున్నారు కాబోలు. ఇలా పతకమేసి బూములు కొట్టేద్దామనుకున్నారు కాబోలు. ఏమైనా బూములు వదలం. మాకు కావల్సినవి పండించుకుంటాము, మేముతింటాం. మిగిలిన భూమి గయ్యాళీ పెట్టేస్తాం” అన్నాడు. ”ఆ మాట చెప్పినాయన పోయారు కదా” అన్నాను. ”ఆయన పోతే ఇసయం పోలేదుగా” అన్నాడు.

”ఏంజేసిన బూములొదలం. మేము సావం. ఇక ముందు మిమ్మల్ని మాత్రం బతకనివ్వం, మీకు కూడులేకుండ జేసేస్తాం” అన్జెప్పి వెళ్ళిపోయాడు. నాకేమి చెప్పాలో ఏమి చెయ్యాలో………….తోచలేదు……………..ప్రభుత్వాన్ని నిలదీయకపోవడం తప్పు నాదేనా? చెప్పండి.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు- పుట్టిన రోజు ( మొదటి సంవత్సర సమీక్ష )

( బ్లాగ్ మొదటి పుట్టిన రోజునాటి టపా! కామెంట్లతో, ఐదేళ్ళలో తెనుగు బ్లాగుల్లో ఎంత మార్పొచ్చిందో గమనించగలరు)
Posted on సెప్టెంబర్ 23, 2012

పుట్టిన రోజు.( మొదటి సంవత్సర సమీక్ష )

“అబ్బా! అప్పుడే సంవత్సరమయిందనమాట, నిన్నటిలా ఉందే, పుట్టిన రోజొచ్చేసింద”నుకుంటూ ఉండగా, మా సత్తి బాబొచ్చాడు. “రావయ్యా! సత్తిబాబూ రా!! కూచో!!!” అంటూ “ఏమోయ్! మీ అన్నయ్యొచ్చేడు, చూడు” అన్నా. సత్తిబాబు కూచునేలోగా, ఇల్లాలు కాఫీ పట్టుకొచ్చి సత్తి బాబుకిస్తూ “అన్నయ్యా! మూడు రోజులయిందయ్యా పెసలు నాన బోసి, రోజూ వస్తావు, వస్తావని నీళ్ళు మార్చి ఉంచుతున్నా, మొక్కలు కూడా వచ్చేసేయి, ఇప్పుడు పెసరట్లు వేసుకుంటే బలే బాగుంటాయి అనుకో, కూచో, మీ బావగారితో కబుర్లాడుతూ ఉండు, అల్లం జీలకఱ్ఱ నేతి పెసరట్లు, జీడిపప్పు ఉప్మాతో తెస్తా” అని వెళ్ళిపోయింది, లోపలికి.

సత్తిబాబు “పుట్టినరోజెవరిదండీ?” అన్నాడు. “సరిగా సంవత్సరం కితం ఇదే రోజు బ్లాగు మొదలుపెట్టేను కదా. అదీ పుట్టినరోజ”న్నా. “ఐతే విశేషాలు చెప్పండి, సమీక్ష చేయండి” అన్నాడు. “ఏం చెప్పనూ, ఏదో నాకు తోచినది రాసుకుంటూ పోయా,!” అన్నా. “అదేం మాటా!, ఎవరో వెయ్యి టపాలు రాసేరట, మరొకరు ఏడువందలు, మరొకరు ఐదు వందలు ఇలా చెబుతున్నారు కదా, మీరెన్ని రాసేరూ?” అన్నాడు. “నేనా, మొత్తం ఇప్పటికి నాలెక్క ప్రకారం నేను రాసినవి ఇప్పటికి మూడు వందలు,వ్యాఖ్యలు 3098, హిట్లుట 43,894, రాశి కాదయ్యా, వాసి ముఖ్యం” అన్నా. “బాగానే రాసేరు. పోలిక అనవసరం, ఎవరి ఓపిక వారిది, ఎవరి అదృష్టం వారిది, ఎవరి గొప్ప వారిదే కదా. ఒకరిలా ఉండాలనుకోడం ఎందుకూ? అది పొరపాటు కూడా. మీలా మీరున్నారు కదా! అంతే. ఇది సమాజం, అనేక రకాల వారుంటారు. ఒకరికి ఆట, మరొకరికి పాట, ఇంకొకరికి నాట్యం, మరికొంతమందికి సాహిత్యం, మీకు మాట ఇష్టం. దానికేముందీ, వారుపాడినట్లు మీరు పాడలేకపోవచ్చు, మరొకరిలా చమత్కారంగా చెప్పలేకపోవచ్చు, కవిత. అది వారి సొత్తయి ఉండచ్చు, మీలా కబుర్లు చెప్పగలరా చెప్పండి. అందరికీ అన్నీ తెలియాలని లేదుకదా! అలా అన్నీ తెలిసిన వాడు సర్వజ్ఞుడు, ఈశ్వరుడు ఒక్కడే!!. అదంతే, ఎవరి అందం వారిదే, మీ పని మీరు చేయండి. నిరుత్సాహ పడటమెందుకు? మిమ్మల్ని అభిమానించేవారున్నారు కదా!. ఓపికున్నంత కాలం రాయండి. ఎవరూ చదవటం లేదనుకుంటే, మీకు ఓపిక లేకపోతే మానెయ్యండి” అని చిన్న ఉపన్యాసం ఇచ్చేసేడు. “గీతాసారం, చిదంబర రహస్యం ఎంత చిన్నగా విప్పేసేడు మా సత్తి బాబు” అనుకున్నా, నిజమే కదా.

నేను బ్లాగు మొదలుపెట్టడానికి కారకులు శ్రీ భమిడిపాటి ఫణిబాబుగారు, ప్రముఖ బ్లాగరు. మొదటి వ్యాఖ్య దయచేసినది నవ్వుల రేడు శ్రీ బులుసు సుబ్రహ్మణ్యం గారు. ఆ తరవాత నన్ను తమ కుటుంబంలో చేర్చుకున్నవారెందరో. నాకుటుంబంలో చేరిపోయిన వారెందరో. నా బ్లాగు కుటుంబ పరిధి ఇప్పుడు నలుబదిఆరు దేశాలకు విస్తరించి ఉంది. కొంతమంది నిజంగానే నా కుటుంబ సభ్యులయ్యారు. ఎన్ని పరిచయాలో!. నిజానికి నా జీవితంలో, ఈ డెబ్బయి పై చిలుకు వయసులో, ఉద్వేగంగా, ఉల్లాసంగా గడిపినది, ఇంత మంచి సమయం మరొకటి లేదు. నా బ్లాగును ప్రోత్సహించిన వారందరికి ధన్యవాదాలు. పెద్దలికి నమస్కారాలు, పిన్నలికి దీవెనలు, సమకాలీకులందరికీ అభినందనలు. “ఏ గతి రచించినన్ సమకాలికులెన్నుడు మెచ్చరే కదా”! పద్య పాదం పొరపాటు ఉంటే సవరించండి, విజయ విలాస గ్రంధ రచయిత, చేమకూర వేంకన్న బాధ పడ్డాడు, ఇది నా పట్ల నిజంకాలేదు.

సంవత్సర సమీక్ష చేసుకుంటే, ఆగ్రిగేటర్లు నా బ్లాగును ఎప్పటికప్పుడు ప్రముఖంగా ఉండేలా చూసినందుకు వారికి ధన్యవాదాలు. కొంతమంది కొన్ని బ్లాగును మెచ్చి పరిచయం చేసేరు అందులో నా బ్లాగును కూడా పరిచయం చేసినవారు, డాక్టర్.మధుర గారికి ధన్యవాదాలు,జీడిపప్పు గారు తమ వంద బ్లాగుల ఎంపికలో నా బ్లాగును కూడా చేర్చుకున్నందుకు ధన్యవాదాలు. మొన్ననీ మధ్య అమ్మాయి చి.లాస్య తాను మొదలుపెట్టిన బ్లాగ్ లోకం లో నా బ్లాగును ఎంపిక చేసుకోడమే కాక, మొదటి సారిగా నా టపాను ఎంపికచేసినందుకు మరొక సారి ధన్యావాదాలు తెలియచేసుకుంటున్నాను. బ్లాగులో రాయడం మానేద్దామనుకున్న ప్రతి సారి నా ప్రయత్నాన్ని విరమింప చేసిన జిలేబి గారికి,బులుసు గారికి, చి.సౌ.అమ్మాయ్ జ్యోతిర్మయికి, మనవరాళ్ళు చి. రసజ్ఞకి, చి.సుభకి, నాకు ప్రోత్సాహమిచ్చిన అందరికి పేరుపేరునా ధన్యవాదాలు. ఒక సందర్భంగా జిలేబి గారు బ్లాగు గాంధి గాను, డాక్టర్ సుధాకర్ గారు అంతర్జాలపు ఉష శ్రీగాను, వెంకట్.బి.రావుగారు హిందూతోనూ, ఫణీంద్రగారు నా అభిమాన రచయిత శ్రీపాద సుబ్రహ్మణ్య శాస్త్రిగారితో పోల్చారు.ఫణింద్ర గారు గురు బంధువులు కూడా,అందరికి వందనాలు. నేను టపాలు రాయడానికి కొసలందించిన వెంకట్.బి.రావుగారు, జలతారు వెన్నెల శ్రీగారు, “శ్రీ” మూర్తి గారు, అనూరాధ గారు, భండారు శ్రీనివాసరావు గారు,సునీతగార్లకు ధన్యవాదాలు. వ్యాఖ్యలు దయచేసి నా టపాలని రిబ్లాగ్ చేసిన గెల్లి ఫణీంద్ర విశ్వనాధ్ గారికి ధన్యవాదాలు. రాతలో పొరపాట్లు సరిదిద్ది ఒక మార్గం చూపిన మిత్రులు శ్యామలరావు గారికి నమస్కారాలు.

వ్యాఖ్యలందించిన ఫాతిమాగారు, వనజ గారు, వ్యాఖ్యలు పద్య రూపాన ఇచ్చిన మిత్రులు లక్కాకులవారు, గోపాలకృష్ణగారు, మాధవరావుగారు, హేమా మురళిగారు,శారదగారు,రాజి గారు, బుద్ధా మురళిగారు, కల్యాణిగారు,భారతిగారు, Snkr గారు, పద్మగారు,భాస్కర్ గారు వ్రాసిన ప్రతి టపాకి వ్యాఖ్యలు ఇచ్చి, నా బ్లాగు చదువుతున్న ఎందరో, ఎందరో మహానుభావులు, అందరికి వందనములు. ముఖ్యంగా నా కుటుంబ సభ్యులు నా శ్రీ మతి, చి.సౌ. కుమారిల సహకారం లేకపోతే ఏమీ చేయలేకేపోయేవాడిని. కంప్యూటర్ దగ్గరే కాఫీ టిఫిన్లు వేళకి అందించిన వీరిద్దరికి నా అభిమాన పూర్వక అభినందనలు. పొరపాటుగా ఎవరిపేరయినా, నా అలవాటులో మరచి ఉంటే, నేను “ఆబ్సెంట్ మయిండెడ్ ప్రొఫెసర్ని” అని తెలుసు కదా, మన్నించగలరు………..🙂

నాకు నా ఇల్లాలికి మొక్కలంటే పిచ్చి ఎక్కువ, పల్లెటూరివాళ్ళం కదండీ🙂. మాకున్న దొడ్డిలో మొక్కలు పెంచడమే కాక మా పక్క స్థలంలో కూడా మొక్కలు పెంచుతాము, అదీ మాదే లెండి🙂. ఆ సందర్భంగా సంవత్సరం పొడుగునా కాసే మామిడి అంటు వేయాలని గొయ్యి తవ్వుతూ, ఇబ్బంది పడ్డాను. నడుము పట్టేసింది,🙂 నెలకితం, ఇప్పుడు బాగుందనుకోండి,మొత్తానికి మొక్కనాటేను. అప్పటినుంచి ఎక్కువ సమయం కూచోడానికి కొద్దిగా ఇబ్బందిగా ఉంది. అందుకే టపాలు రోజూ ఉండటం లేదు. మరొక కారణం మా కరంటు వారి ప్రోత్సాహం, సహకారం🙂. నా అనారోగ్యం తెలిసిన ప్రతిసారి, నా గురించి తమ సమయాన్ని వెచ్చించి, నాతో స్వయంగా మాట్లాడి, అంతర్జాలం లో మాట్లాడి, నాకు ధైర్యం సమకూర్చిన వారికి పేరు పేరునా అభిమాన పూర్వక ధన్యవాదాలు, వారి అభిమాన వర్షంలో తడిసి జలుబు చేసింది:) హాచ్!🙂. ఇంతకు మించి చెప్పాలని ఉంది, కాని గొంతు పూడిపోయింది. త్రిగుణాలలో సత్వగుణంలో బతికేవాడిని, సంవత్సరం ముందు దాకా, రజో గుణానికి మరలిపోయాను. రజోగుణం ప్రకోపించినపుడు మాత్రమే మనిషిలో సృజన పుడుతుంది. ఐతే ఇది తమో గుణంలోకి జారిపోకుండా చూసుకో లేక పోతే? ఇబ్బందే…. .

బ్లాగు రాయడం మానేస్తానని చెప్పను కాని రోజూ రాయలేని అశక్తతకి విచారిస్తూ, వీలున్నంతలో మీ బుర్రలు తినడం మాననని🙂 హామీ ఇస్తూ……….మీ అందరిదగ్గర….సె లవ్.

స్వస్తి.

lasyaramakrishna on 05:30 వద్ద అక్టోబర్ 8, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
తాతగారు, క్షమించండి. ఈ పొస్ట్ కొంచెం ఆలస్యంగా చూసాను. బ్లాగ్ పుట్టిన రోజు శుభాకాంక్షలు . మిరు టపాలు రాయడం ఆపకూడదు. ఎంతో మందికి మీరు స్పూర్తి.

Reply ↓

kastephale
on 23:57 వద్ద అక్టోబర్ 9, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@అమ్మాయ్ లాస్య,
మీ అభిమానం ఇలా ఉంటే ఎలా మానెయ్యగలను చెప్పుతల్లీ!🙂
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
Zilebi on 19:56 వద్ద అక్టోబర్ 2, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
వామ్మో, వామ్మో,

కొన్ని రోజులు బ్లాగు లోకం లో తలబెట్టి చూడక పోతే ఇంత ఘోరమా!

ఏమండీ శర్మ గారు మీరెలా టపా ఆప గలుగుతారు. మొదలెట్టడం వరకే మీ వంతు. ఆపడానికి మీకు అధికారములు లేవు ! ఇది సవినయ ఆజ్ఞ!

శర్మగారు, శుభాకాంక్షలు! మూడు వందల టపా లంటే మాటలు కావు! అవీ ‘కాక’ లు తీరిన కబుర్లాయే ! పుస్తక రూపేణ ప్రచురణ ఏమన్నా తల బెట్టండి.

(ఐటీ లోకం లో పీ డీ ఎఫ్ రూపం లో ప్రచురించ వచ్చట ఆ మధుర వాణి గారు ఎక్కడ ఉన్నారో ? మా శర్మ గారి టపాలకి పుస్తక రూపం కలిగిస్తే బాగు బాగు )

ఏరి కోరిన టపాలు వాటికి వచ్చిన పసందైన కామెంట్లతో నభూనభ పుస్తకం మీది !

మళ్ళీ మొదలెడ తారాని ఆశిస్తూ ( మినిమం గాంధీ గారి పుట్టిన రోజుకోసమైనా ఒక టపా రాయలండీ మరి!)

చీర్స్
జిలేబి.

Reply ↓

kastephale
on 23:54 వద్ద అక్టోబర్ 9, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@జిలేబీ గారు,

వామ్మో! వామ్మో!!
చాలా చెప్పేసేరు. నందోరాజా భవిష్యతి. ఏదీ మన చేతిలో లేదు కదండీ, అమ్మ దయ🙂
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
Sudhakar on 13:32 వద్ద సెప్టెంబర్ 30, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
అభినందనలు శర్మ గారూ , ఇట్లాగే మీ బ్లాగు అనేక వసంతాలు పూర్తీ చేసుకుని, తెలుగు వారిని ఆనంద పరచాలని ఆకాంక్ష
ఎట్టి పరిస్థితులలోనూ, మీ ఆరోగ్యాన్ని అశ్రద్ధ చేయ వద్దు !

Reply ↓

kastephale
on 23:50 వద్ద అక్టోబర్ 9, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@డాక్టర్ సుధాకర్ గారు,
ఆరోగ్యం అనుకూలిస్తే రోజుకో టపాయే! ఏమంటారు?🙂
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
జ్యోతిర్మయి on 17:02 వద్ద సెప్టెంబర్ 25, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
శుభాకాంక్షలు బాబాయి గారు. ఏడాది కాలంలో మూడు వందల పోస్ట్లు. మీరెంత సమయం వెచ్చించి వ్రాశారో తెలుస్తోంది. జీవితం ఎలా వుండాలో, మంచి, చెడు ఏమిటో తెలియ జేస్తూ మీరు రాస్తున్న అంశాలు నాతో పాటు చాలా మందికి మార్గదర్శకం. మీరు భవిష్యత్తులో కూడా ఇలాగే మంచి మంచి టపాలు అందిస్తారని ఆశిస్తున్నాను.

Reply ↓

kastephale
on 23:48 వద్ద అక్టోబర్ 9, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@అమ్మాయ్ జ్యోతిర్మయి.
నీ అభిమానం చేత అలా అనిపిస్తూ ఉంది,
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
Kalyani on 00:01 వద్ద సెప్టెంబర్ 25, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
Sarma garu… Kastephale ki puttina roju subhakankshalu. meeru ilage manchi vishayala tho mee blog konasagisthu vundalani maa korika. mee arogyam jagrathaga chusukonagalaru.. My best wishes with you always. Take care.

Reply ↓

kastephale
on 04:49 వద్ద సెప్టెంబర్ 25, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@కల్యాణిగారు,
మీ అభిమానానికి
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
Sai Kiran on 19:36 వద్ద సెప్టెంబర్ 24, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
తాత గారు,
మీ బ్లాగుకు పుట్టిన రోజు శుభాకాంక్షలు. మీ అరోగ్యం జాగ్రత్త.

Reply ↓

kastephale
on 04:47 వద్ద సెప్టెంబర్ 25, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@సాయి కిరణ్ గారు
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
C V R Mohan on 06:12 వద్ద సెప్టెంబర్ 24, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
మీ నీతి చంద్రికల తొలి వార్షికోత్సవ శుభాకాంక్షలు .
మరిన్ని చక్కటి, తియ్యటి, కబుర్లతో
చదువరలను విశేషముగా ఆకట్టుకోవాలని
మనసారా కోరుకుంటున్నాను.
మోహన్

Reply ↓

kastephale
on 04:46 వద్ద సెప్టెంబర్ 25, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@మోహన్జీ,
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
jaya on 16:06 వద్ద సెప్టెంబర్ 23, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
బాబాయ్ గారు, ప్రతి రోజు మీ కబుర్లు వింటూనే ఉంటాను. మీరు ఇలా ఇంకా ఎన్నో ఎన్నో విషయాలు మాకు చెప్పాల్సిందే. మీకు నా హృదయ పూర్వక శుభాకాంక్షలు, అభినందనలు. మీ అరోగ్యం జాగ్రత్త.

Reply ↓

kastephale
on 03:10 వద్ద సెప్టెంబర్ 24, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@అమ్మాయ్ జయ,
బ్లాగు రాయడం మానేస్తానని చెప్పను కాని రోజూ రాయలేని అశక్తతకి విచారిస్తూ, వీలున్నంతలో మీ బుర్రలు తినడం మాననని🙂 హామీ ఇస్తూ……:)

హామీ ఇచ్చేసేను కదు తల్లీ. మానేస్తానా?🙂
మీ అభిమానానికి
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
Snkr on 14:52 వద్ద సెప్టెంబర్ 23, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
సంవత్సరానికి 300టపాలే!! అంటే 29గంటలకో టపా అన్న మాట! అయ్యబాబోయ్! :))
మూడవ సెంచురీ సందర్భంగా శుభాకాంక్షలు, శర్మగారు.

Reply ↓

kastephale
on 03:06 వద్ద సెప్టెంబర్ 24, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@Snkrగారు,
లెక్కలు బలే కట్టేసేరే!🙂
మీ అభిమానానికి
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
శ్రీ on 14:47 వద్ద సెప్టెంబర్ 23, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
శర్మ గారు, మీ బ్లాగ్ కి పుట్టిన రోజు శుభాకాంక్షలు. ంఈరు అరోగ్యం గా ఉండాలని ఆ దేఉవుడిని ప్రార్దిస్తూ…మీ టపాలని ఎల్లప్పుడు అబిమానించే…..జలతారు వెన్నెల

Reply ↓

kastephale
on 03:04 వద్ద సెప్టెంబర్ 24, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@శ్రీ గారు,
బాగున్నారా. చాలా కాలం తరవాత కలిశాము. నా పెసరట్ల బాకీ తీర్చుకోనిచ్చారు కాదు🙂 మీ అభిమానానికి
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
జీడిపప్పు on 13:16 వద్ద సెప్టెంబర్ 23, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
శర్మగారూ, బ్లాగ్ పుట్టినరోజు శుభాకాంక్షలు.

Reply ↓

kastephale
on 03:02 వద్ద సెప్టెంబర్ 24, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@జీడిపప్పు గారు,
మీ అభిమానానికి
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
the tree on 12:07 వద్ద సెప్టెంబర్ 23, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
ప్రథమ వార్షికోత్సవ శుభాకాంక్షలండి, మరన్నీ వార్షికోత్సవాలను జరుపుకోవాలని ఆశిస్తూ….. మీ హామిని నిలబెట్టుకోండి,సర్.

Reply ↓

kastephale
on 03:01 వద్ద సెప్టెంబర్ 24, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@భాస్కర్ గారు,
నా ప్రయత్న లోపం ఉండదండి, ఆపై అమ్మదయ.
మీ అభిమానానికి
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
merajfathima on 11:30 వద్ద సెప్టెంబర్ 23, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
సర్, బ్లాగ్ పుట్టినరోజు శుభాకాంక్షలు. మీరు కాలక్షేపానికి రాసినా అవి అక్షర సత్యాలే.
మీ ఆరోగ్యం బాగుంటుంది ఇలా మాతో మాట్లాడుతూ ఉంటె.

Reply ↓

kastephale
on 02:59 వద్ద సెప్టెంబర్ 24, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@ఫాతిమాగారు,
తిరిగేకాలు తిట్టేనోరు ఊరికే ఉండవండీ!మీరు మంచి మనస్తత్వ వేత్తలు, నిజం చెప్పేసేరు🙂.ఒకరిచేత అండీ ప్రయోగం మాన్పించాను, మీచేత సర్ ప్రయోగం మాన్పించలేనా చెప్పండి?.🙂
మీ అభిమానానికి
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
sunita on 10:48 వద్ద సెప్టెంబర్ 23, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
శర్మగారూ, మీ బ్లాగుకి పుట్టినరోజు శుభాకాంక్షలు. మీరు త్వరగా కోలుకోవాలని కోరుకుంటున్నాను……

Reply ↓

kastephale
on 02:56 వద్ద సెప్టెంబర్ 24, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@సునీతగారు,
ఆరోగ్యం బాగానే ఉంది. ఎక్కువ సేపు కోచోలేకపోవడమే బాధిస్తున్నది.
మీ అభిమానానికి
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
పంతుల గోపాల కృష్ణ on 09:28 వద్ద సెప్టెంబర్ 23, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
శ్రీ శర్మ గారికి- మీ బ్లాగు పుట్టిన రోజు సందర్భంగా హార్దిక శుభాకాంక్షలు. మీబే్లాగు మొదటినుంచీ చదువుతున్నాను.ఏ కొన్నో మిస్ అయి ఉండవచ్చు.కబుర్లు చెప్పడం కూడా ఒక కళే.అందరికీ అబ్బదు.అయితే మనం చెప్పేకబుర్లు అన్నీ అందరికీ నచ్చాలని లేదు. లోకో భిన్న రుచి కదా? ఎవరికి నచ్చినవి వాళ్ళు చదువుకుంటారు.మన పోస్టు ఏ ఒక్కరినీ బాధించేదిగా లేకుండా, సభ్యత కొరవడకుండా ఉం
దా లేదా అని మనమే చూసుకోవాలి.మంచి మంచి కబుర్లు ఇంకా మీరు చెబితే వినాలని ఉంది.

Reply ↓

kastephale
on 02:54 వద్ద సెప్టెంబర్ 24, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@మిత్రులు గోపాలకృష్ణ గారు,
నిజమే. మీ అభిమానానికి
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
venkat.b.rao on 07:26 వద్ద సెప్టెంబర్ 23, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
శుభాకాంక్షలు శర్మగారూ! సమీక్ష బాగుంది. తెలుగులో వున్న మంచి బ్లాగులలో మీ బ్లాగు ఒకటిగా… ఇలా కొనసాగుతూ వుండాలని ఆకాంక్షిస్తూ…
నమస్కారాలతో,
వెంకట్.బి.రావు

Reply ↓

kastephale
on 02:51 వద్ద సెప్టెంబర్ 24, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@వెంకట్ గారు,
మీ వ్యాఖ్య నాకో దిక్సూచి. మీ కోరిక నిలబెట్టాలనేదే నా ధ్యేయం. మీ అభిమానానికి
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
sri on 05:51 వద్ద సెప్టెంబర్ 23, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
మీరిలాగే మరిన్ని వసంతాలు
మీ బ్లాగ్ లో టపాలు వ్రాస్తూ మమ్ములను
ఆనందింపజేయాలని…
ఆ పరమాత్మ మీకు అంతక్తి శక్తిని, ఆరోగ్యాన్ని ఇవ్వాలని మనసారా
కోరుకుంటూ…అభివాదాలతో…
@శ్రీ

Reply ↓

kastephale
on 02:49 వద్ద సెప్టెంబర్ 24, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@శ్రీగారు,
మీ అభిమానానికి కృతజ్ఞతలు తెలుపుకుంటూ
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
భమిడిపాటి ఫణిబాబు on 05:03 వద్ద సెప్టెంబర్ 23, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
మాస్టారూ,

మొదటి వార్షికోత్సవం ఇలాగే ఉంటుందిలెండి…. ఏమిటో మనం మరీ emotional అయిపోయి ఏదో వ్రాసేయడం…ఓ రెండుమూడేళ్ళు గడిచినా ఇదే పరిస్థితి ఉంటే అనుకోవచ్చు. అలాగని మనం వ్రాసిన ప్రతీ టపాకి వ్యాఖ్యలొస్తాయని ఆశించకూడదు. Familiarity breeds contempt అన్నట్టుగా. అలాగని నిరుత్సాహపడిపోకూడదూ.. మన దారిన మనం వ్రాసుకుంటూ పోవడమే.. అసలంటూ చదువుతున్నారు, అదే పదివేలనుకోవడం…

Reply ↓

kastephale
on 02:38 వద్ద సెప్టెంబర్ 24, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@బ్లాగు గురువులకి,
నమస్కారం.
మీరేమో ఇంగ్లీషులో చెబుతారు. నాక్ర్ధమయి చావదు. అతిపరిచయాదవజ్ఞతా అన్నారట కదండీ.
మీ అభిమానానికి
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
Vanaja Tatineni on 04:27 వద్ద సెప్టెంబర్ 23, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
మాస్టారు .. బ్లాగ్ పుట్టిన రోజు శుభాకాంక్షలు .
మీ బ్లాగ్ పోస్ట్ చదవడమే నాకు రోజు ఒక పాఠం నేర్చుకున్నట్లు.మీరు ఆరోగ్యంగా ఉండి మరిన్ని పోస్ట్లు వ్రాస్తూ.. మీ మంచి మాటలు అందరికి పంచుతూ.. మరింత స్పూర్తిగా ఉండేలా పోస్ట్లు వ్రాయాలని ఆకాంక్షిస్తూ..
ధన్యవాదములతో…

Reply ↓

kastephale
on 02:35 వద్ద సెప్టెంబర్ 24, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@వనజగారు,
మీ అభిమానానికి
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
గెల్లి ఫణీంద్ర విశ్వనాధ ప్రసాదు on 02:41 వద్ద సెప్టెంబర్ 23, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
మీ blog కి పుట్టినరోజు శుభాకాంక్షలు.

Reply ↓

kastephale
on 02:34 వద్ద సెప్టెంబర్ 24, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@గెల్లి ఫణీంద్ర విశ్వనాధ ప్రసాదుగారు

ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
venkat on 00:52 వద్ద సెప్టెంబర్ 23, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
అయ్యొ నిజమా ?. ఇప్పుడు మీ అరోగ్యం బాగనె ఉంది కదా ?. మీ అరోగ్యం బాగుండాలని ఆ డేవుడిని కోరుకుంటున్నాను. ముందుగా మీ బ్లాగ్ పుట్టిన రోజు శుభాకంక్షలు.
సంవత్సరం అంతా కాసె మామిడి అంటా , భలే ఉందే. Any how, all the best. please take care of your health.

Reply ↓

kastephale
on 02:32 వద్ద సెప్టెంబర్ 24, 2012 said: మార్చు
0 0 Rate This
@వెంకట్ గారు,
సంవత్సరం పొడుగునా కాసే అంటును “బారామాసి” అంటారు. అది పాతుతూ ఇబ్బందిపడ్డాననమాట. బాగున్నా, ఎక్కువ సేపు కూచో లేకపోతున్నా. మీ అభిమానానికి
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓

శర్మ కాలక్షేపం కబుర్లు-పగటికల

Posted on నవంబర్ 2, 2011
పగటి కల

నిన్న ఉదయం బయట కూర్చునివుంటె మా పేట రైతొచ్చాడు. బాబయ్యా! రెండవపంటకి నీరిస్తారో లేదో ఈ వేళ చెబుతామన్నారు. ఏమేనా చెప్పేరా! ఏమేనా వార్త వచ్చిందా అన్నాడు. వార్త ఏమీ లేదుగాని నిన్నను హైదరాబాదులో మీటింగు పెట్టేరట. అందరికి సరిపడే నీరులేదుకనక కొందరికే ఇవ్వాలని నిర్ణయించేరట. వివరాలు తెలియవన్నాను. ఏటొ బాబూ! చేలో పంట కోతకొచ్చేస్తో వుంది. అది కొయ్యాలో మానాలో తెలియటం లేదు. పంట చూస్తే తక్కువగా వుంది. కోస్తే కూలిపనులొస్తాయా అని అనుమానంగా వుంది. రెండో పంటకి నీరిస్తామంటే ఒక లాగ, ఇవ్వమంటే ఒక లాగ ఏర్పాట్లు చేసుకోవాలి. వరి పంటకి నీరులేదంటే మినప విత్తనంచూసుకోవాలి అన్నాడు. ప్రభుత్వం ఇవ్వదా విత్తనమన్నాను. నవ్వేడు. ఆయనేవుంటే మంగలోడితో పనెందుకు బాబూ అన్నాడు. వరి రెండవపంటకి నీరిస్తారో ఇవ్వరో చెప్పరు, మినప విత్తనాలు తెచ్చుకోవాలో లేదో చెప్పరు. విత్తనాలివ్వరు. అదును పోయాకా వ్యవసాయం చేసినా ఫలితం ఉండదండి. ఏటో మా బతుకు లింతే అన్నాడు. ఏదో ఒకటి చెయ్యాలి బాబయ్యా! అన్నాడు. నాకు భయమేసి కంగారు పని చేయకన్నాను. మీరు భయపడే పని చేయను గాని అంతకు మించిన పని చేస్తే కాని ఈళ్ళ తిక్క కుదరదంటూ వెళ్ళిపోయాడు. ఏంచేస్తాడబ్బా అనుకుంటూ లోపలికొచ్చి భోజనం చేసి ఉయ్యాలలో కూచున్నాను, పేపరు పట్టుకుని. ఎప్పుడో నా చేతిలో పేపరు జారిపోయింది. నేను మాగన్నుగా పగటి నిద్ర లోకి జారిపోయాను.

ఒక బక్క రైతును పోలీసులు కోర్టు బోనులో నిలబెట్టేరు. ప్లీడర్లు,పెద్ద పెద్ద ఆఫీసర్లు, రాజకీయనాయకులు, జడ్జీలు కోర్టు వాతావరణం చాలా నిశ్శబ్దంగా, ఉద్రికతంగా అశాంతంగా ఉన్నట్లుంది. కోర్టు మొదలయింది. కింద గుమాస్తా ఏదో చదివి ఫైలు జడ్జీ గారికిచ్చేడు. జడ్జీ గారు ఫైలుచూసి బోనులో వున్న ముద్దాయిని చూసి నీ కేసు వాదించడానికెవరున్నారన్నారు. అయ్యా! తిండికి లేనోణ్ణి నాకేసెవరు వాదిస్తారన్నాడు. కోర్టువారు ఏర్పాటు చేస్తారు, తెల్ల కార్డ్ ఉందా అన్నారు. బాబయ్యా అదేటో నాకు తెలవదన్నాడు. లో ఇన్ కం సర్టిఫికటుందా అంటే తెలియదన్నాడు. ఏదడిగినా లేదంటున్నావు నీకేసు నువ్వే వాదించుకుంటావా అన్నారు. సరే అన్నాడు.

నీ మీద అభియోగం చదువుతున్నా విను. పరోపకారి నీరసమయ్య తండ్రి పరోపకారి అతినీరసమయ్య అనే వ్యక్తి ఏబదేళ్ళ వయసువాడు, కుగ్రామ వాసి, వ్యవసాయం చేసేవాడు, ఈమధ్య వ్యవసాయం చెయ్యనని మొండి పట్టుతో మానేయడం మూలంగా ప్రజలకు తిండిలేక బాధ పడుతున్నారని, సదరు వ్యక్తి వ్యవసాయం చేయక పోడం మూలంగా సమాజంలో అశాంతికి కారకుడయ్యాడు కనక రాజద్రోహ నేరం అపాదించ బడింది. దీనికి నీ సమాధానం అన్నారు. జడ్జీ గారు. నువేమి చెప్పదలుచుకున్నవో నిర్భయంగా చెప్పు అన్నారు. అన్నట్లు నీకు బెయిలు కావాలా అని అడిగారు. అయ్యా! నాకు బెయిలొద్దు. నా ఆడది, కొడుకు, కోడలు పిల్ల (చూలాలు)వున్నారు వాళ్ళని కూడా తెచ్చి లోపలేస్తే చాలండి అన్నాడు. అదేమన్నారు జడ్జీగారు. ఏమీలేదు బాబయ్యా! వాళ్ళక్కడ బతకడం కష్టంగా వుంది. చూలాలికి మందులుకూడా యిప్పించలేక పోతున్నారు, అందుకు అన్నాడు.

అయ్యా! నాకు రూల్స్ తెలియవండి. ఏమి మాట్లాడచ్చో ఏమిమాట్లాడకూడదో తెలియదండి. కాని నాకు తెలిసినది సత్యం చెబుతున్నానండి. దగ్గరగా పదేళ్ళనుంచి వ్యవసాయం బాగో లేదండి. ఒకప్పుడు అతి వృష్టి, ఒకప్పుడు అనావృష్టి, బాబులుకి దయ కలిగితే నీరొదులుతారు. వారికి పని ఉంటే మానేస్తారు. అదును దాటి వ్యవసాయం పండదు. విత్తనాలు దొరకవు. దొరలు అదనులో ఇవ్వరు. అదను దాటేకా విత్తనాలు నేనేమి చేసుకోను. అవి తినడానికి కూడా పనికిరావు. కారణం వాటిమీద పురుగు మందులు అవశేషాలు. చచ్చి, ఎక్కడొ విత్తనం తెచ్చుకుంటే ఆకు మడి పోయాలంటే కూలి మనిషికి రోజుకి 500 కూలి. ఎక్కడినుంచితేను. బక్కోణ్ణి. అప్పు ప్రభువులివ్వరు. బేంకోళ్ళు ఆప్పిస్తారని కార్డ్ లిచ్చారు. బేంకోళ్ళదగ్గరకెళితే హామీ తెమ్మంటున్నారు. వీరిదగ్గరకొచ్చి చెబితే చూస్తామన్నారు. ఎక్కడి గొంగడి అక్కడే వుంది. వూళ్ళో కామందు దగ్గరకెళ్ళాలి. వడ్డీ అయనిష్టం. చచ్చి పంటేస్తే ఎరువు లేదు. దొరకదు. దొరికితే దాని రేటు అసలుకి రెట్టింపు. ఏదోలాగ తెచ్చీ వేస్తే పురుగులు. వీటి మందు దొరకదు, అసలుది. ఏమందు కొడితే పురుగు చస్తుందో చెప్పే నాధుడు లేడు. ఏదో చేసి దాన్ని గట్టెక్కితే. కోసి కుప్పేద్దామనేలోగా వానో వరదో, అదీదాటి కుప్పేస్తే మొదటినుంచి ఇప్పటికి కూలి పనులు లెక్కేస్తే గుండాగి పోయింది. ఇన్నీ దాటి పంట చేతికొస్తే కొనీ నాధుడు లేడు. ప్రభువులు కొంటున్నామంటారు. అక్కడకెళితే ఏదో ఒక కారణం చెప్పి పంపేస్తారు తప్పించి కొనరు. అప్పులాడు ఇంటిమీదకొచ్చి గలాటా చేస్తూ వుంటే బాధ పడలేక ఆడికో మరొకడికో అయినకాడికి అమ్ముకుంటే వచ్చే సొమ్ము నెలకి కనపడతాది. అందులో అప్పు వడ్డీ తో తీర్చేయాలి, మిగిలిందేమీ లేదు. అప్పూ తీరలేదు. పోనీ ఈ పంట పోయింది మళ్ళీ పంట చూద్దామంటే అప్పుడూ ఇంతే.

అందుకు జడ్జీ గారు నీ మొదటి అబ్జెక్షన్ నీరు ఇవ్వలేదని కదా! ఇదేంటయ్యా మీవూళ్ళో అందరికీ నీరిచ్చామని రిపోర్ట్ వుంది. నువ్వు ఇవ్వలేదంటున్నావు. అంటె, నీరెప్పుడిచ్చారో చెప్పమనండి అన్నాడు. జూన్ నెలాఖరుకి అనగా 15 వతేదికి ఇచ్చామన్నారు. నాకు మే నెల 30 కి కావాలి నీరు ఆకు మడికి. పోనీ బోరు మీద ఆకు మడి పోద్దామంటే కర్ంటు లేదు. మీరునీరిచ్చిన రోజు అది నాచేలోకి రాదండి. నాచేలో కొచ్చీటప్పటికి మరో పదిరోజులు పడతదండి. అలస్యంగా వేస్తె ఆకుమడి ఆలస్యం గా వస్తుంది పంటేకాడొస్తదండి. నీరిచ్చినప్పుడే చెయ్యచ్చుగా వ్యవసాయం అని గర్నమెంటు ప్లీడరన్నాడు. ఒక ప్రశ్నాడుగుతానండి. అడగమన్నారు. ఎనభయేళ్ళ స్త్రీ మొగుడు దగ్గర తొంగుంటే పిల్లలు పుడతారా? గర్నమెంటు ప్లీడర్ ఇతను అశ్లీలమైన మాటలు మాట్లాడుతున్నాడు. ఈ ప్రశ్నకి కేస్ కి సంబంధం లేదన్నాడు. కోర్టువారు సమాధానం చెప్పమన్నారు. ప్లీడర్ అసిస్టెంటు వేపు చూసారు. ఆయన వ్యవసాయ శాఖ ప్లీడర్ కేసి చూసాడు. ఆయన వైద్య ఆరోగ్య శాఖ ప్లీడర్ కేసి చూసాడు. ఆయన డిపార్టుమెంటుకేసి చూసారు. ఎక్కడో వున్న డాక్టర్ పిల్లలు పుట్టే సావకాశం నూటికి తొంభై శాతం లేదన్నారు. అది కోర్టులో చెప్పేరు. మరి రెండవ ప్రశ్న ఇరవైఏళ్ళ గుంటది మొగుడి దగ్గర తొంగుంటే పిల్లలు పుడతారా? మళ్ళీ మామూలే. జవాబు:- పుట్టేందుకు నూటికి తొంభై శాతం సావకాశం ఉంది. అయ్యా! అదే నా జవాబండి అన్నాడు రైతు. అదేంటంటే అదును దాటిన తరవాత పిల్లలెలా పుట్టరో వ్యవసాయం కూడా అంతేనండి. పండదుమరి. పురిటిలోనే సంధి కొట్టేసింది బాబయ్యా మరి! అందుకు జడ్జీగారు ఏమయ్యా నీరు ఎందుకు ఆలస్యంగా ఇచ్చేవని ఇంజనీర్ని అడిగేరు. కాంట్రాక్టరు గారు పని పూర్తి చేయ లేదండి, అందుకు వదలలేదన్నాడు. కాంట్రాక్టరు మీద చర్య ఎందుకు తీసుకోలేదన్నారు. ఇంజనీరు నసిగేడు. చెప్పండి భయం లేదంటే కాంట్రాక్టరు గారు మంత్రి గారి బంధువండి. అయితే చర్య తీసుకోవా అంటే, చర్య తీసుకుంటే నా బతుకు శంకరగిరి మన్యాలేబాబు. ఏమండి మంత్రిగారు ఇదేమిటంటే! కాంట్రాక్టరు మీద చర్య తీసుకోమని చెప్పేనండి. ఈ ఇంజనీరే తీసుకోలేదు చర్య అని మంత్రిగారన్నారు. కాదండి. చర్య తీసుకుంటే చంపేస్తాననాడు సార్ అన్నాడు, ఇంజనీరు. ప్రభుత్వం వారేమి చెబుతారంటే! దీనిమీద ఒక కమిటీ వేసాము, నిజ నిర్ధారణ రిపోర్ట్ రాగానే తమకు దాఖలుచేసుకుంటామన్నారు. జడ్జీ గారికి వొళ్ళు మండింది. మీరు ముద్దాయి మీద అభియోగాలు చేసారు. దానికతను నీరివ్వడం అనే పని మీద అభ్యంతరం చెప్పేడు., మీరు చేయవలసిన నీరివ్వడం అనే ఒక్క పని మీద పూర్తి స్థాయిలో కోర్టుకి చెప్పలేకపోయారు. అందుకు ఈ కేసు మళ్ళీ నెల ఇదే రోజుకి వాయిదా వేస్తున్నానన్నారు. మరొ కేసు అంటూ వుంటే మా శ్రీమతి ఏమిటి పగటి కల కంటూన్నారు. తరవాత కేసంటున్నారేమిటి అంటూ వుండగా మెలుకువొచ్చేసింది.

శర్మ కాలక్షేపం కబుర్లు-ఇలాగా పేరు నిలబెట్టుకున్నారు.

Posted on నవంబర్ 1, 2011
6
ఇలాగా పేరు నిలబెట్టుకున్నారు.

అన్ని దానములకన్న అన్నదానము మిన్న
కన్న తల్లి కన్న ఘనము లేదు
ఎన్న గురునికన్న ఎక్కుడులేదయా
విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ!

ఉప్పుకప్పురంబు ఒక్కపోలిక నుండు
చూడ చూడ రుచుల జాడ వేరు
పురుషులందు పుణ్యపురుషులు వేరయా
విశవదాభిరామ వినుర వేమ.

నాకు అప్పుడప్పుడు అనుమానం వస్తూవుంటుంది. పుణ్య పుపురుషులు లేరయా అనా, వేరయా అనా అని. నిజంగా పుణ్య పురుషులు వేరయా అన్నదే అసలైఅనమాటని.

దానాలన్నిటిలో అన్న దానం గొప్పదన్నాడు వేమన. ఈ సందర్భంగా తూ.గో.జి లో ఇద్దరి పేర్లు ప్రముఖంగా వినిపిస్తాయి. 1.పూజ్యురాలు. డొక్కా సీతమ్మ భర్త జోగన్న 2.పూజ్యులు.కొవ్వూరి బసివి రెడ్డి. ఇంకా చాల మంది ఉంటారు. నాకు తెలిసినవారిగురించి మాత్రమే చెబుతున్నాను. డొక్కా సీతమ్మ గారు లంకలగన్నవరం వాసి. ఆమె పుట్టిల్లు మండపేట. అనుపిండి వారి ఆడపడుచు. సరిగా నూట డెభై సంవత్సరాల క్రితం జన్మించిన తెలుగింటి ఆడపడుచు. ఆమె అన్నదానం వ్రతంగా అచరించారు. దానికి కొన్ని ఉదాహరణలు కూడా వున్నాయి. నాటిరోజుల్లో వర్ణ వ్యవస్థ బలంగా వున్నపుడు కూడా ఆమె పేదలకి అన్న దానం చేసింది. అదేకాక ఒకప్పుడు వరదలో చిక్కుకుపోయిన ఒకరికోసం భర్తను ప్రొత్సహించి, సరంగులు వద్దంటున్నా వినక, భర్తచేత నావ మీద అన్నం పంపించిన మహాత్మురాలు. ఈమె ఏమైనా పెద్ద ధనికురాలా! కాదు సామన్య బ్రాహ్మణ వితంతువు. వున్న సర్వస్వం అన్నదానానికి ఖర్చు పెట్టిన తల్లి. గొప్ప విషయం ఏమంటే ఆనాటి బ్రిటిష్ ప్రభుత్వం మహారాణీ చేత సత్కారం చేయిస్తాం రమ్మని పిలిచింది. బహదూర్, రావు బహదూర్ వగైరా బిరుదులకోసం తెల్లవాళ్ళ చుట్టూ తిరిగేరోజులలో వాళ్ళే పిలిస్తే ఛా! పొమ్మంది. నేనక్కడికి బిరుదు కోసం వస్తే ఇక్కడ అన్నం ఎవరుపెడతారని అడిగిన తల్లి. రెండవవారు కొవ్వూరి బసివిరెడ్డి. ఈయన ధనవంతుడని పేరు. ఆ రోజులలో సామర్లకోట మీదుగా కలకత్తా, మద్రాసు మైలు రైళ్ళ పై వెళ్ళె అందరు ప్రయాణీకులకు సామర్లకోటలో బసివి రెడ్డిగారి సత్రవులో విందు ప్రతి రోజూ….. ఆయన పేరు మీదుగా నేటికి సామర్లకోట స్టేషను ఎదురుగా కొవ్వూరి బసివిరెడ్డి ధర్మ సత్రం అనే పేరుకల బిల్డింగ్ ఉంటుంది. సైను బోర్డ్ ల మధ్య వెతుక్కోవాలి. వారి వంశీకులు వున్నారు. ఆయన గొల్లల మామిడాడ గ్రామంలో వేంచేసి వున్న సూర్యనారాయణ మూర్తి ఆలయ నిర్మాత.

అన్నదాన సత్రవుల గురించి అనుకుంటే చాలా వున్నాయి. నాకు తెలిసినవి చెబుతున్నాను. నేను చెప్పనివి ముఖ్యమైనవి కావని కాదు. నాకు తెలియక చెప్పలేక పోవచ్చు, తప్పునాది కాని వాటి ప్రఖ్యాతిది కాదని మనవి. నేను కవిని, కంగారుపడకండి. నేనుకవితలు, కావ్యాలూ రాయలేదు. హాస్య బ్రహ్మ జంధ్యాల గారి రెండు రెళ్ళు ఆరు సినిమాలో కవిని. ఇంకా తెలియలేదా? కనపడదు, వినపడదు. మరో రోగం, నిజమే ఇది వ్యాధే అన్నారు హోమియో వైద్య పితామహుడు హానిమన్, నాకు ఇప్పుడు చెప్పిన మీ పేరు మరు క్షణం గుర్తుండదు. ఇది ఒక పేర్లుకి మాత్రమే పరిమితం. మళ్ళీ చిన్నప్పటి కాలం పేర్లన్నీ గుర్తుంటాయి. దీనితో అప్పుడప్పుడు చిక్కులొస్తుంటాయి గాని, నేను మాత్రం ఖచ్చితంగా నాయనా నిన్ను చూసిన గుర్తు వుంది, నీ పేరు గుర్తు పెట్టుకోలేనివ్యాధి వుంది. పెద్దవాణ్ణి దయచేసి నీ పేరు చెబితే నీ విషయాలన్నీ గుర్తుకు తెచ్చుకుంటానని చెప్పేస్తున్నాను. మోమోటపడటం లేదు. రాజమహేంద్రవరం లో నాగవరపు బుచ్చెబ్బాయి సత్రం, చందా సత్రం, నాళం వారి సత్రం,పందిరి మహదేవుడి సత్రం, వాడ్రేవు వారి సత్రం, అబ్బో ఎన్నో!. ఆరోజులలో ఒకరికి పెట్టాలనే ఆశయం ఎక్కువగా ఉండేది. ఇక పెద్దాపురం మహారాణీ వారి సత్రం, రాజానగరం లో మరొక సత్రం పేరు మరిచిపోయాను, కాట్రావులపల్లి లో మరొక సత్రం దీని పేరూ గుర్తులేదు, ఇలా ఎక్కడపడితే అక్కడ సత్రవులుంచి ప్రజలను ఆదుకున్నారు. నేడు సంస్కృతి మారిపోయి మన దాతృత్వం చచ్చిపోయినట్లుంది.ఈ సత్రాలు గుళ్ళు అన్నిటికీ దాతలు ఆస్థులు సమకూర్చారు, నిర్వహణకి. కాని వాటిలో ఎక్కువ భాగం అన్యాక్రాంతమై పోయాయి. ఇప్పటికి కొన్ని గుడులకి ఉన్న పొలాల మీద వచ్చే ఆదాయం, ఎకరానికి వెయ్యి రూపాయలు అక్షరాలా. అప్పటివారికి పెట్టాలని, ఇప్పటివారికి తనది కాని దానిని అనుభవించాలనే తపన, ఎందుకింత తేడా?……. నిహిత స్వార్ధం పెరిగిపోయిందా?. తేలికగా డబ్బు సంపాదించాలనా? కాదు దురాశ. కష్టపడకుండా ఊరకనే వచ్చేదేదీ సంతోషాన్ని ఇవ్వలేదు. అందరూ అలా వున్నారని కూడా నా భావం కాదు. ఈ మధ్య కాలంలో విదేశాలలో ఉంటున్న తెలుగువారు వారివారి స్వగ్రామాలను దత్తత తీసుకుని వాటి అభివృద్ధికి పాటు పడుతున్నట్లుగా చూస్తునాము. సంతోషించతగ్గ విషయము.

ఈసందర్భంగా మరొకరిని తలుచుకోవాలి. పూజ్యులు కృత్తివెంటి పేర్రాజు పంతులు గారు దార్శనికుడు,మేధావి. ఆయన తన సుక్షేత్రమైన వంద ఎకరాల భూమిని వ్యవసాయభివృద్ధినిమిత్తం కాలేజి/ విశ్వవిద్యాలయం కోసం ఇచ్చిన మహా దాత. రోజుకి తిండి పెట్టడం కాదు, సంపాదించుకోవడం నేర్పాలన్న మేధావి. తూ.గో.జిల్లా వ్యవసాయకంగా ముందుండాలని ఆశించి ఆయన ఈ పని చేసారు. ఈ రోజునాటికి ఆయన ఆశయం పూర్తి కాలేదు కాని కొన్ని వనరులు వ్యవసాయక విషయాలపై చదువుగురించి శిక్షణాలయాలున్నాయి. విద్య కి ప్రాముఖ్యం ఇచ్చి ఒక హైస్కూలు ప్రారంభించేరు. అది నేటికీ వుంది. మరొక ప్రత్యేకత ఏమంటె తెలుగు జాతి మొత్తం గర్వించతగ్గ వ్యక్తి పూజ్యులు అల్లూరి సీతారామరాజు ఈ హైస్కూల్ లోను నరసాపురం టేలర్ హైస్కూల్ లో ను చదువుకున్నారు. మరొక మహానుభావుడు పిఠాపురం రాజావారు. కాకినాడలో కాలేజి కట్టించి తెలుగు భాషాభివృద్ధికి పాటుపడిన వారు. సూర్యరాయాంధ్ర నిఘంటువు వీరిపేరుమీద వెలువడినదే. కొన్ని కొన్ని విషయాలు, విస్తరణ భయం చేత ప్రస్తావించలేదు. కొన్ని నాకు తెలియనివీ ఉండవచ్చు. కొన్ని మరిచిపోయీ వుండవచ్చు. పాఠకులు మన్నించగలరు.

నేటికాలానికి కూడా కొంతమంది దానాలు చేస్తూనే వున్నారు. వారిలో నేడు ఎక్కువగా విద్యాదానం చేస్తున్నారు. వారి పేర్లు ప్రస్తావించవచ్చు కాని మరొకరిని ప్రస్తావించలేదనే వుడుకు వుండవచ్చు, అందుకు ప్రస్తావించటం లేదు…..వారందరికి శత సహస్ర వందనములు. అప్పటికీ ఇప్పటికీ ఎంత తేడా…………..