శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-వీడుకోలు

2016 వత్సరానికి వీడుకోలు

Posted on మార్చి 27, 2012
28
వీడుకోలు.

వీడుకోలు, ఇది నేడు నాగరీకులు చెబుతున్న సెండాఫ్. బహుశః, ఈ వీడుకోలు గురించి మనవాళ్ళకి తెలిసినట్లుగా మరొకరికి తెలియదేమో. దీనికి కొన్ని పద్ధతులు కూడా చెప్పేరు. భార్య, భర్తకి వీడుకోలిచ్చేటప్పుడు గడపదాటి రాకూడదు, గడపలోపలినుంచే వీడుకోలివ్వాలి. ఒక్క సారికి మాత్రం మినహాయింపిచ్చారు. ఆ తరవాత మరి వీడ్కోలిచ్చే అవసరం రాదు కనక. ఆ తరవాత వీడుకోలు గురించి చెప్పనని జిలేబీగారికి మాటిచ్చాను కనక తప్పను. మన ఊళ్ళకి పొలిమేరలని ఉన్నాయి. ఎవరేనా బంధువు మన ఇంటికి వచ్చి వెళుతున్నపుడు పొలిమేర దాటకుండా, వీడుకోలివ్వడానికి వెనక వెళ్ళిన వారు వెనుతిరగాలి. ఈ పద్ధతులు ఎందుకు పెట్టేరో చెప్పలేను. ఏదో పరమార్ధం మాత్రం ఉండి ఉంటుంది.

వీడుకోళ్ళు చాలా ఉండచ్చు, కాని నాకు నచ్చిన వీడుకోళ్ళు చెబుతా. రామాయణంలో సుందరకాండలో మహర్షి వాల్మీకి ఇలా అంటారు, హనుమ లంకకి ఎగురుతూ వున్న సందర్భం
సముత్పతతి తస్మిం స్తు వేగా త్తే నగరోహిణః
సంహృత్య విటపాన్ సర్వాన్ సముత్పేతు స్సమంతతః

స మత్తకోయష్టిభకాన్ పాదపాన్ పుష్పశాలినః
ఉద్వహ న్నూరువేగేన జగామ విమలే ౨ ంబరే.

ఊరువేగోద్ధతా వృక్షా ముహూర్తం కపి మన్వయః
ప్రస్థితం దీర్ఘ మధ్వానం స్వబంధు మివ బాంధవాః

“హనుమంతుడట్లెగురుచుండగా ఆ కొండపై పుట్టిన చెట్లు అతని వేగము వలన తమకొమ్మలతో గూడ పై కెగసినవి. ఆ హనుమంతుడు మదించిన కొంగల కలకలముతో, విరబూసిన పూలసొంపుతోనొప్పారుచెట్లను తన తొడల వేగముచే పెకలించి తనతో పైకెగురవేయుచు నిర్మలాకాశమున పయనించెను. అట్లతని శరీర వేగముచే పైకెగురగొట్టబడిన చెట్లు, దూరప్రయాణము చేయుటకు బయలుదేరిన బంధువును సాగనంపవచ్చిన చుట్టములవలె క్షణకాలము హనుమంతుననుసరించినవి.”

రెండవది భారతంలోది, ఇదివరలో చెప్పుకున్నదే కాని సందర్భం వేరు కనక మళ్ళీ చెప్పుకుందాం. పరమాత్మ రాయబారానికి వెళ్ళేరు. తిరిగివచ్చేటపుడు వీడ్కోలిచ్చి వద్దువు, రమ్మని కర్ణుని చేయిపట్టి తన రధమెక్కించుకుని తీసుకు వెళతారు. కర్ణునికి, ఆతని జన్మ వృత్తాంతం చెప్పి, పాండవులవైపు వస్తే రాజ్యాభిషేకం చేయిస్తా, ద్రౌపది నిన్ను ఆరవ భర్తగా స్వీకరిస్తుందని చెప్పేడని తిక్కన గారన్నారు. స్నేహితులు శ్రీ తాడిగడప శ్యామల రావుగారు అది పొరపాటు ఆమె కూడా కర్ణుని రాజుగా సేవిస్తుందని అర్ధం అన్నారు. నాకు కూడా ఈ మాట నచ్చింది. స్వామి ఈ వీడుకోలు ద్వారా మిత్ర భేదం కూడా సాధించాలనుకున్నరేమో అనుకుంటాను. అది తప్పూ కాదు, కారణం యుద్ధంలో, రాజనీతిలో ఇదికూడా భాగమే కనుక. యుద్ధం పరిసమాప్తమైనది. స్వామి రధం నుండి అర్జుని తన ఆయుధములు అన్నీ తీసుకుని దిగమని సెలవిస్తారు. అర్జునుడు అన్ని శస్త్ర, అస్త్రాలు తీసుకుని దిగిన తరవాత స్వామి దిగుతారు. ఒక్క సారిగా రధం భగ్గున మండిపోతుంది. స్వామి రధానికి గొప్ప వీడ్కోలిచ్చారు కదా. ఎందుకలా రధం మండిపోయిందంటే, ఆయన ఈ రధం భీష్ముడు, ద్రోణుడు మొదలయిన కౌరవ వీరుల అస్త్రాలకి ఎప్పుడో మండిపోయిందని చెప్పేరు. దీనినే అప్రస్తుత ప్రసంగం అంటారు కదా.!

నేటి కాలానికి సినీకవి టాటా వీడుకోలు, గుడ్ బై ఇంక శలవు…. అని చెప్పిన పాటలో మంచి సాహిత్య విలువలున్నాయి కదా. ప్రస్తుతానికొస్తే మొన్న ఇరువదవ తారీకు నుంచి మనసు ఆందోళనగా ఉంది, బాధ పడుతోంది. జిలేబిగారు నందన సంవత్సర పంచాంగ శ్రవణం చేయమంటే చేయలేను, మనసు బాగోలేదని చెప్పేను. కుదుటపడలేదు. కారణం మాత్రం తెలియదు. ఈ బాధని ( శ్రీ మాత్రేనమః ) అమ్మ వైపు తిప్పాలని, నా ప్రయత్నం. ఇరువది రెండవ తారీకు మధ్యాహ్నం నుంచి, మా నెట్ పని చేయడం మానేసింది. ఎక్కడో ఒక తంతువు (ఫైబర్) తెగిపోయిందట, ఆఫీస్ కెళితే తెలిసింది. మా వాళ్ళని, నేను రానా, రెస్టొరేషన్ కి అని అడిగా, వద్దులెండి అన్నారు. బుర్ర తింటానని భయపడి ఉంటారు. నందన సంవత్సరం ఎలా ఉండబోయేదీ మొదటి రోజునుంచే అనుభవం లోకి వచ్చేసింది. పండగ నాడు ఉదయం నెట్ లేదు,ఫోన్ లేదు, సెల్ లేదు. బ్లాగు రాయడం ప్రారంభించి ఆరు నెలలయింది ఇరువది రెండవ తారీకు నాటికి. ఒక తంతువు తెగిపోతే ఈ మాయా జాలంతో సంబంధం తెగింది కదా. కనపడుతున్న రెండు కొసలు కలపడానికి ఇంత కాలం పడుతూ ఉంటే, పుట్టిన రోజునుంచి భగవంతునితో తంతువు తెగిపోయింది, మాటా, పలుకూ లేదు.. ఒక కొస నా దగ్గరుంది. ముడి వేయడానికి, రెండవ కొస కొరకు వెతికే ప్రయత్నం చేశానా అన్నది అనుమానం. రెండవ కొస వెతుక్కుని భగవంతునితో బాంధవ్యం పెంచుకోవాలనే కోరికతో, బ్లాగుకు వీడుకోలు పలుకుతున్నాను. నందన శుభాకంక్షలు తెలపడానికి పిచ్చి మాటలు రాశా, అందులో కొంత భాగం.

బ్లాగొక పెద్ద వ్యసనం,
తీసుకున్నా నొక నిర్ణయం.
లేదిక దీనిపై సహనం,
వదిలేస్తున్నా తక్షణం,

నిన్నటినుంచి లేదు, నెట్టు,
ఎక్కడో అయిపోయింది, కట్టు,
ఇదేదో బాగున్నట్టుంది, ఒట్టు,
రోజూ ఇలాగేవుంటే లేదు, రొష్టు.

లేరెక్కడా మీలాటి నేస్తాలు,
విన్నందుకు నా పిచ్చి కబుర్లు,
హృదయ పూర్వక ధన్యవాదాలు,
నందన ఉగాది శుభకామనలు.

బ్లాగు మొదలు పెట్టినప్పటినుంచి నన్ను ప్రోత్సహించిన వారు మిత్రులు,చాలా మంది, నన్ను తమ కుటుంబ సభ్యునిగా చేసుకున్నవారు కొందరు,టపా ఒక రోజు లేకపోయినా అడిగిన వారు కొందరు, ఆరోగ్యం గురించి ఆ దుర్దాపడినవారు అందరూ. మొన్న మధుర గారు తమ బ్లాగులో నా బ్లాగు గురించి చాలా గొప్పదైన పరిచయం చేస్తూ, నా బ్లాగు గురించి చెప్పేరు. వారి అభిమానానికి కృతజ్ఞత తెలుపుకుంటున్నా. ఆ తల్లికి మాతృ రూపంలో శ్రీ మాత్రేనమః. కుటుంబ సభ్యులయ్యారు కొంతమంది. ఎవ్వరిని నేను మరిచిపోలేను, మరచిపోబోను, మరచిపోవటం, నాకు సాధ్యంకాని పని, అది నా బలహీనత అని సవినయంగా మనవి చేస్తున్నాను, పెద్దలకి నమస్కారం, పిన్నలకి దీవెనలు. పల్లెలో పుట్టి, పెరిగి, పల్లెలలో ఉద్యోగంచేసి పొట్టపోసుకున్న పల్లెటూరి మట్టి మనిషిని, నాగరికుల సభ్యత సంస్కారాలు తెలియక ఎవరినైనా ఇబ్బంది పెట్టి ఉంటే క్షమించమని సవినయంగా వేడుకుంటున్నా. తెనుగు తప్పించి మరొక భాషరాని అజ్ఞానిని. ఇంతోటి మాట చెప్పడానికి ఇంత టపా రాయాలా అనకండి….. అలవాటయిన ప్రాణం కదా….. భగవంతుడికి టపా రాసుకుంటా ఇలాగే…అత్మ నివేదనం నవవిధ భక్తి మార్గాలలో ఒకటి కదా……. వస్తా……….. శలవు…. స్వస్తి ప్రజాభ్య………..

ఇది 22 వతేదీన రాసి పండగరోజు వేసి బ్లాగునుంచి శలవు తీసుకోవాలనుకున్నది, నా ఉద్దేశం, విధి చిత్రమైనది.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-నందనకు వందనం.

Posted on మార్చి 26, 2012
16
నందనకు వందనం.

నందన నామ సంవత్సర ఉగాది శుభాకామనలు. ఇదేంటి పండగైపోయిన నాలుగోరోజు అనకండి, జరిగింది అవధరించండి.

నందన నామ సంవత్సర ఉగాది శుభాకాంక్షలు చెప్పడానికో పిచ్చి కవిత రాశాను, మనసు బాగోలేక. జిలేబి గారు నందన నామ సంవత్సర ఉగాది పంచాంగ శ్రవణం చేయమన్నారు. “సోమవారం వారం మొదలు, మనసు బాగోలేదు చెయ్యలేను”అన్నా. ఇరువది రెండవ తారీకు మధ్యాహ్నం నుంచి నెట్ పని చేయడం మానేసింది, ఏమయిందని కనుక్కుందామంటే లేండుఫోన్, సెల్ పోన్ ఏవీ పని చెయ్యటంలేదు. ఆఫీసుకిపంపితే, ఎక్కడో తంతువు (ఫైబర్) తెగిపోయినట్లు చెప్పేరు. సరి అవుతుందిలే అనుకున్నా. పండగ రోజు ఉదయం పూజ చేసుకుని పంచాంగ శ్రవణం విందామని టి.వి పెట్టేటప్పటికి టి.వీ సిగ్నల్ కాస్తా పోయింది. కాసేపు చూసి ఫోన్ చేద్దామంటే నిన్నటి పరిస్థితే నేడూ ఉన్నది. “టీ.వీ.సిగ్నల్ కేబుల్ కట్టయిపోయింది చూస్తున్నమన్నారు,” అని చెప్పేరు పక్కింటివారు.. కాసేపటికి అది సరి అయిందనుకుంటే కరంటు వారు తీసేశారు. అయ్యో ! ఇలా అయిందే ఈ సంవత్సరం మొదటి రోజే అనుకుంటూ పంచాగం శ్రవణం మనమే చేద్దామని కూచుని పంచాగం తీస్తే, తెల్ల కాగితాలుకొన్ని, మరికొన్ని కనపడి కనపడని అక్షరాలు ఉన్నాయి. అబ్బాయిని కేకేసి ఇదేదో చూడరా అంటే, కొట్టు వాడి దగ్గరకు పట్టుకెళితే “నేనేమి చేయనండి, ఆ రోజే మీరు చూసుకోవాలి” అన్నాడట. “మరొకటి ఇమ్మంటే” “స్టాకు అయిపోయింది, లేవు”అన్నాడట.”పంచాగం ఇక్కడ వదిలేయండి స్టాకు తెప్పించిన తరవాత ఇస్తాను” అన్నాడట. మరి ఇప్పుడు పంచాగం కావాలి కనక కొత్తది మరొక కొట్లో కొనుక్కొచ్చాడు.ఈలోగా కరంటు వారు కొద్దిసేపు కరంటు ఇచ్చారు. టి.వి లో పంచాంగ శ్రవణం అయిపోయింది.

సరే! ఇల్లాలి తీరు వీధి గుమ్మం చెబుతుందని సామెత. ఈ సంవత్సరం ఎలా ఉండబోయేది తెలుస్తూనే ఉందనుకుని, ఇవన్నీ పూర్తి అయి పంచాంగం వచ్చేటప్పటికి పన్నెండయింది కనక భోజనాలు చేసి అప్పుడు పంచాంగ శ్రవణం చేద్దామని భోజనానికి కూచున్న వెంటనే పాపం కరంటు వారికి కోపం వచ్చి కరంటు పీకేశారు. రాత్రి నుంచి కరంటు వస్తూ పోతూ ఉండటంతో ఇన్వర్తర్ బేటరీ అయిపోయింది. ఎలాగో భోజనం కానిచ్చిన తరవాత ఉక్కపోతతో పంచాంగ శ్రవణం మొదలెడితే ఎవరికి చూసినా అదాయం తక్కువ వ్యయం ఎక్కువ, రాజపూజ్యం తక్కువ, అవమానం ఎక్కువ కనపడింది. అది నిన్నటి నుంచే కనపడుతోందనుకుని, సాముదాయికం చూస్తే అది కూడా అంతంత మాత్రంగా కనపడి, రాబోయే గడ్డు కాలాన్నే సూచించింది. పండగపూటా ఫోన్ లేదు, నెట్టూ లేదు,సెల్ ఫోన్ కూడా లేని పరిస్థితులలో, ఫోన్లో అప్పుడప్పుడు ఎవరో ఒకరు పిలిచి శుభాకాంక్షలు చెబుతున్నారు. మనం చెబుదామని ప్రయత్నం చేస్తే పని చేయకపోడం చేత మొత్తానికి ప్రయత్నమే మానేశాము. పండగ గడిచింది.

పండగ మరునాడు ఇరువది నాలుగోతేదీ ఉదయం నుంచి కరంటు లేదు. వస్తూ పోతూ ఉంది.ఇరువది నాలుగోతేదీ కూడా నెట్టు లేదు, మా వాళ్ళదగ్గరకెళ్ళి నన్ను కూడా రమ్మంటారా రెస్టొరేషన్ కని అడిగితే, వద్దండి అన్నారు,బుర్రతింటానని భయపడి ఉంటారు. ఏమో ఏమి చేశారో మరి సరి అవలేదు. ఆ రోజు సాయంత్రం ఏడు గంటలకి కరంటు పోయింది. కొద్దిసేపు చూసిన తరవాత చూస్తే, చుట్టుపక్కల వారందరికి కరంటు వచ్చింది కాని మాకు రాలేదు. నాయనా మాకొకరికే లేదు, కరంటు, దీపాలు డిమ్ముగా వెలుగుతున్నయంటే పాపం, వచ్చి చూశారు.ఇప్పుడిక ఏమీ చేయలేమండి ఉదయమే చూస్తామన్నారు. ట్రాన్సుఫార్మర్ పోయింది, రేపు ఉదయం చూస్తామని రాత్రికి బాధ పడక తప్పదని చావు కబురు చల్లగా చెప్పి వెళ్ళిపోయారు. ఇంక చెప్పేదేముంది. ఉన్న బేటరీ మీద భోజనం చేసి శివరాత్రి జాగరం చేశాము, ఇంటిల్లపాది. ఫోన్ గురించి ఆదివారం ఉదయం ఆఫీసు కెళ్ళి అడిగితే, పక్క ఊళ్ళో చెట్టుకొట్టేశారట రోడ్డు వెడల్పుకోసం, దాని దగ్గరిన్న కేబుల్ తెగిపోయిందిట. దాన్ని తవ్వి తీయడానికి పొక్లైన్ తెప్పించవలసి వస్తూంది,అని చెప్పేరు. కరంటు వారు ఆదివారం ఉదయమే వచ్చి ట్రాన్సుఫార్మర్ దగ్గర సరి చేసి కరంటు ఇచ్చి వెళ్ళేరు. ఆదివారం సాయంత్రంకి నెట్ సరి చేశారు. ఆహా! నందన నామ సంవత్సరమా నీకు వందనం, ఇంకా ఏమి దాచి ఉంచావో మాకోసం.

22 వతేదీని ఒక టపా రాసి ఉంచాను, పండగ రోజు వేద్దామని, దానిని రేపు వేస్తాను. నా గురించిన వివరాలు, మీతో టపాకి సంబంధించని విషయాలు చెప్పడానికి ఇల్లు పక్కనున్న పెద్ద పేరు మీద క్లిక్ చేయండి.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-సత్తిబాబు పరిష్కారాలు.

Posted on మార్చి 22, 2012
18
సత్తిబాబు పరిష్కారాలు.

శుష్కప్రియాలు-శూన్య హస్తాలు లో సత్తిబాబు రేకెత్తించిన విషయాలకి పరిష్కారాలు. ఈ టపా రాయమని ప్రోత్సహించిన వారందరికి అంకితం.

సత్తిబాబు వస్తాడేమో నని చాలా సేపు చూసి, నేనే బయలుదేరా, సత్తిబాబింటికి. పరిష్కారాలు చెప్పమంటే చెబుతనన్నాడుకదా మరి. ఇంటి కెళితే చెల్లెమ్మ “అన్నయ్యా, ఊరి కెళ్ళేరు, వచ్చేస్తున్నారు, కూచో, కాఫీ తెస్తా” అని లోపలికెళ్ళింది. “వద్దు తల్లీ, సత్తిబాబుని” రానీ అంటూ ఉండగా సత్తి బాబు మోటార్ సైకిల్ మీద దిగేడు. లోపలకొస్తూనే “ఏమోయ్ మీ అన్నయ్య గారొస్తే కాఫీ మంచి నీళ్ళు ఏమయిన ఇచ్చావా? నేను వారింటి కెళితే నేను అక్కడున్నంత సేపులో చెల్లాయి ఎన్ని సార్లు ఇస్తదో టీ తెలుసా” అన్నాడు. “నేనిప్పుడే వచ్చానయ్యా! కాఫీ, టీ లకేమి గాని పరిష్కారాలు చెప్పు నాయనా” అని బతిమాలా. “ఐతే వినండి” అని మొదలు పెట్టేడు.

“గ్రామ ఆయకట్టు, తెలుసు, నీటి ఆధారం తెలుసు,ఎవరు సాగు చేస్తున్నారు, తెలుసు, ఎంతమంది కూలీలున్నారు, తెలుసు. సహకార సంస్థ, ఉంది. ముందు సహకార సంస్థ నుంచి మొదలు పెట్టండి. దీనిలో ఎవరుపడితే వారిని సభ్యులుగా చేర్చుకోవద్దు. వ్యవసాయం చేసేవారు తప్పని సరిగా ఇందులో చేరాలి, వ్య్వసాయం చెయ్యని వారిని సభ్యులుగా తొలగించాలి. సేవ చేయడానికి, ముందు చూపున్న వారిని ఎన్నుకోండి. రాజకియాలు దగ్గరికి రానివ్వకండి. మేము విభజించి పాలించడానికి చూస్తాం. మమ్మల్ని దూరంగా పెట్టండి. ప్రభుత్వం పావలా వడ్డీ కిచ్చేసొమ్ము ఈ సంస్థకి ఇవ్వమనండి. ఈ ఒక సంస్థే అప్పులివ్వలేదంటే కొన్ని బేంకులు సూచించండి. బేంకుకు ఫలానా ఫలానా రైతులు అప్పులకొస్తారని చెప్పండి. వాళ్ళని తిప్పద్దని చెప్పండి. ప్రతి దానికి ఆన్ లైన్ అంటున్నారుకదా, ఈ బేంకు వారు మిగిలిన బేంకులతో ఆన్ లైన్లో ఈ ఎన్.ఓ.సి తీసుకోవచ్చుగా, అవసరమైన చోట. ప్రభుత్వం ఏం చేస్తుందో తెలియదు, బేంకు మాత్రం రైతు దగ్గర పావలా వడ్డీ వసూలు చెయ్యాలి. ఎకరానికి మీరెప్పుడో వేసిన లెక్కలతో పెట్టుబడికి అప్పు సరిపోదు. ఎప్పటికప్పుడు సవరించండి.

ఎరువులు, పురుగుమందులు,విత్తనాలు, వీటిని సహకార సంస్థ, పేరున్న మంచి కంపెనీలనుంచి బాధ్యత మీద తెప్పించనివ్వండి. ప్రభుత్వం వీరికి తెప్పించుకున్న వాటిమీద సబ్సిడీ ఇవ్వమనండి. అదెప్పుడో కాదు. తెప్పించుకున్న వారం రోజులలో.

ఎరువులు, పురుగు మందులు వాడకానికి ఒక కుర్రాణ్ణి ట్రయినింగిచ్చి ప్రతి ఊరికీ ఇవ్వండి. ఇప్పుడు ఆదర్శ రైతుల్ని పెట్టేరు. వారెవరూ, వారు మా పార్టీ కార్యకర్తలు. వారికి వ్యవసాయమూ లేదు, రైతూ కాదు. అది తీసెయ్యండి. మరొక సమస్య కూలీలులను వంద రోజుల పనితో అనుసంధానం చెయ్యండి. కూలీ బాధ పడడు, రైతూ బాధ పడడు. ఈ పనికి ఇంత మంది కూలీలని రైతు వారీ కట్టుబాట్లున్నాయి కదా. సగం కూలి రైతు, సగం కూలి ప్రభుత్వం పంచుకోమనండి. ఇదంతా సమన్వయం చేసేందుకో మంచి మనిషిని, రాజకీయాలకి అతీతంగా వెయ్యండి. మనం ప్రపంచం మొత్తానికే ఆహారం ఇవ్వగలం. రాజకీయం ఇందులో చొరబడనీయకండి, చాలు. నేను చెప్పిందే వేదం కాదు. చాలా మంది అనుభవజ్ఞులు, మేధావులు వున్నారు. అభిప్రాయం తీసుకోండి. ఇదంతా అనవసరం రైతుల్నే అడగండి వాళ్ళే చెబుతారు పరిష్కారాలు. బాధ పడుతున్నవాడికి నెప్పి బాగా తెలుసు కనక. ప్రతి విషయం పారదర్శకంగా చేయండి. మూతలొద్దు.ఇదంతా ప్రభుత్వం చేయ్యాలి, మీరు చేయించుకోవాలి.

చాలా ముఖ్యమైన విషయం. రైతునే గిట్టుబాటు ధర చెప్పమనండి. ప్రతి వారు తమ పనికి, సేవకి,తయారు చేసిన వస్తువుకి విలువ చెబుతున్నపుడు, అది మనం ఇస్తున్నపుడు, రైతుకి ఒక్కడికీ గిట్టుబాటు ధర ప్రభుత్వం చెప్పడం ఏమిటీ? ఇది చెల్లదు. అవసరమైతే న్యాయపోరాటానికి సిద్ధం కండి,”అన్నాడు.

“సత్తి బాబూ ఇన్ని చెప్పేవు కదా! ప్రభుత్వానికి తెలియవా? ఎందుకు అమలు చేయరు” అన్నా. “పిచ్చి పంతులు గారూ, రాజకీయం అంటే చేస్తామని చెప్పడమే, ఆశ చూపాలి తప్పించి పని చేయకూడదు. పని చేసేసి రైతులు, కూలీలు అందరూ బాగుంటే మా మాటెవరు వింటారు. రేపు మాకు ఓట్లు ఎవరు వేస్తారు? కొన్నాళ్ళు దున్నేవాడిదే భూమి అన్నాం ఇచ్చామా? లేదు. కాలం గడిపేశాం. ఇప్పుడు పావలా వడ్డీ అంటున్నాం. ఇవ్వడానికి ఇన్ని గుంట చిక్కులు పెడతాం. అంతే.” అన్నాడు. “రేపు మరొకటి చెబుతాం, మాకు కావలసింది, మా ఆస్థుల రక్షణ, మాకు అధికారం కావాలి. ఎలాగయినా సరే. ఒక్క మాట చెప్పండీ, రేపు నేను నిలబడితే మీరు ఓటు వేస్తారా? వెయ్యరు అదంతే. ఆ ఎర్రిగొర్రిలే మాకు ఓట్లేస్తాయి,” అని ముగించాడు.

మా సత్తి బాబు రాజకీయం, ప్రభుత్వం చెయ్యవలసినవి మాట్లాడేడు, కొన్ని నిజాలూ చెప్పేడు.అవి ప్రభుత్వాన్ని అమలు చేయమని అడుగుతూ, నాకున్న అనుభవం మీద చెబుతున్నా, వీలును బట్టి ఈ సహాయాలు చేయడానికి ప్రయత్నించండి. అన్నీ అందరూ చేయలేక పోవచ్చు. చేయగలిగినవారు, చేయగలిగినది చెయ్యండి.

ఏదీ ఊరకనే ఇవ్వవద్దు.
మీ పల్లెలో పావలా వడ్డీకి మీరు వ్యవసాయానికి అప్పు ఇస్తారన్న నమ్మకం కలగచేసి ఇవ్వండి. మొత్తం ఒక సారి ఇవ్వద్దు. వరి రైతుకు ఎకరానికి మొదటి నెల పెట్టుబడి ఆరు వేలు దాకా ఉంటుంది. అది ఇవ్వండి తరవాత ఎరువు పురుగుమందులు వగైరాకి రెండు వేలు కావాలి. ఆ తరవాత కోత, కట్టేత, నూర్పు లకి మిగిలిన ఏడు వేలు అవసరం. గమనించి ఇవ్వండి. దీర్ఘ కాల రుణాలివ్వ వద్దు. పంట రుణమే ఇవ్వండి.
మరొకటి, రైతు, అతని కుటుంబం వైద్యం మీద చాలా ఎక్కువ సొమ్ము ఖర్చు పెడుతోంది. ఆ సందర్భంలో చేయగల సాయం ఆలోచించండి. ఎక్కువ ఖర్చు ఊడుపు సమయం, కోత, నూర్పుడు సమయం లో ఖర్చు అవుతోంది. దీనికి సంబంధించిన, ఆ ప్రాంతం లో ఉపయోగపడే యంత్రం కొని తక్కువ అద్దెకు అద్దెకివ్వండి. మీ సొమ్ములు ఎక్కడికీ పోవు. నిజమైన రైతు బాకీ ఉంచుకోడు. పావలా వడ్డి రుణం తీసుకుని వడ్డీకి తిప్పుకునే ఆషాఢభూతులను చేరనివ్వకండి.ఒక కుర్రవానికి ట్రయినింగు ఇప్పించి ఎరువులు పురుగు మందుల వినియోగం మీద సలహాలిప్పించండి. ఆ కుర్ర వానికి నెలకు ఒక ఐదు వేల దాక జీతం ఇవ్వచ్చు. ఇవీ నేను మీరు చేయగల నిజమైన సహాయాలుగా గిర్తించినవి. నేను కూడా రైతునే గత పదకొండు సంవత్సరాలుగా, కనక చెప్పగలిగేను. రైతును బతికించుకోండి, మీరు బతకండి
నమస్కారం.
మీ అందరిదగ్గరా శలవు తీసుకుంటున్నా.
శర్మ.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-అమ్మకాలు

Posted on మార్చి 21, 2012
10
అమ్మకాలు. ఇదీ బడ్జెట్ కి సంబంధించినదే. జిలేబీగారికి అంకితం.పెద్దయింది టపా.

మా సత్తి బాబొచ్చాడు. “ప్రభుత్వరంగ సంస్థలు కొన్నిటిని అమ్మేస్తున్నామంటున్నారేమమిటి” అన్నాడు. “కొన్నిటిలో నష్టాలొస్తున్నయి కనక అమ్మేస్తున్నారు” అన్నా. “పిచ్చి పంతులు గారూ వాటికి నష్టాలు రప్పించి అమ్మేస్తున్నాం. తెలిసిందా ఎలాగో చెబుతా వినండి” అన్నాడు. ఇలా చెప్పేడు మాసత్తి బాబు.

ప్రభుత్వ రంగ కంపెనీలకి నష్టలొస్తున్నాయి. వాటిని ఆదుకోలేము అందుకని డైవెస్ట్ చేసి అమ్మేద్దాం వాటిని., అంటున్నారు. అమ్మేస్తున్నారు కూడా. ఇదేరంగాలలో ఉన్న ప్రయివేటు కంపెనీలకి లాభాలు ప్రభుత్వ కంపెనీలకి నష్టాలు ఎందుకు అని ప్రశ్న వేస్తే, చెప్పే నాధుడు లేడు. నిజంగా చెప్పాలంటే ఈ సంస్థలు చాలా కాలం నుంచి పని చేస్తున్నవి, ప్రజలకి చాలా కాలం నుంచి తెలిసినవి కూడా. కుక్కని చంపాలంటే దానిని పిచ్చిది అని ముద్ర వేసి చంపెయ్యమన్నాడు, తెల్లవాడు. వాడుపోయినా మనం మాత్రం, ఆ సూత్రాన్ని వదిలి పెట్టలేదు. మరొకటి విభజించు, పాలించు. ఇది కూడా వాడి కంటే ఎక్కువ శ్రద్ధగా ఆచరిస్తున్నాము.

సంస్థలకి నిజంగా నష్టాలెందుకొస్తున్నయో చూద్దాం. కొన్ని పేర్లు చెప్పుకోక తప్పదు కనక చెప్పుకుందాము. నాకు ఈ సంస్థలమీద ద్వేషం కాని, వాటి పని తీరుపై కోపం కాని లేదు. వాటిని కించ పరచాలనే ఉద్దేశం కూడా లేదు. ప్రభుత్వ రంగం లో ఉన్నవి, ఆర్.టి.సి, బి.ఎస్.ఎన్.ల్, పవర్ డిట్రిబ్యూషన్ కార్పొరేషన్లు, చూద్దాము. ఆర్.టి.సి. లో బస్సు టిక్కట్ల రేట్లు దగ్గరనుంచి అన్ని విషయాలు ప్రభుత్వమే చూస్తుంది. అక్కడ వున్న వారు ఉత్సవ విగ్రహాలే. దానికున్న బోర్డుకు స్వయం నిర్ణయం తీసుకునే హక్కు లేదు. ఒకవేళ కాగితాలమీద ఉన్నా తీసుకోనివ్వరు. సంస్థ బస్సులు కొనాలి ,ప్రభుత్వం ఒప్పుకోవాలి, రేట్లు పెంచాలి ప్రభుత్వం ఒప్పుకోవాలి. మరి ప్రభుత్వం టాక్స్ లు వగైరాలన్నీ ఈ సంస్థ నుంచి ముక్కు పిండి మరే వసూలు చేస్తోంది. కాని విద్యార్ధులను, సీజన్ టిక్కట్లలో నష్టాలను, తదితరులకు ప్రభుత్వం ఇచ్చిన రాయితీలను మాత్రం ప్రభుత్వం చెల్లించదు. వారికి తోచినపుడు, సొమ్ములున్నపుడు, ముష్టి పడేసి నట్లు పడేస్తారు. సంస్థ ఏమి చేయగలదు. ఉన్న ఆస్థులను వినియోగించుకోడానికి కూడా ప్రభుత్వ అనుమతి కావాలి. అతి జోక్యం,ఆ రంగం లో పరిపాలన నిపుణత్వం లేని వారిని నెత్తి మీద కూచో పెడితే బరువు తప్పించి, ఉపయోగం ఉండదు. ఇది రాజకీయ నాయకులకు విశ్రాంతి స్థానమై పోయింది. సంస్థకి నష్టాలు తప్పించి లాభాలెలా వస్తాయి? పోనీ పోటీ ఉందా ఈ రంగం లో, లేదే మరెందుకీ దౌర్భాగ్యం? సమాధానాలు దొరకవు,అంతే.

మరొక ప్రభుత్వ రంగ సంస్థ పవర్ డిట్రిబ్యూషన్ కార్పొరేషన్లు. అబ్బో! వీటి గురించి ఎంత తక్కువ చెప్పుకుంటే అంత మంచిది. వీటికీ పోటీ లేదు నేటికీ, మరెందుకొస్తున్నాయి నష్టాలు? జగమెరిగిన సత్యం. ఇంజనీర్లు లైన్ లాస్ లు ఎక్కువగా ఉంటున్నయి అంటున్నారు. నిజమా?లేకపోతే వ్యవసాయానికి ఉచిత కరంటు అంటున్నారు. లైన్ లాస్ లు ఉంటాయి. పిల్ఫరేజ్ లను అరికట్టలేక లైన్ లాస్ కింద కి తోసేస్తున్నారు. రెండు ఎ.సి లు ఎప్పుడూ పని చేసే, ఇంటి నిండా దీపాలెప్పుడూ పగలు రాత్రి భేదం లేకుండా వెలిగే వారింటి కరంటు బిల్లు నెలకు వెయ్యి రూపాయలు. నేను రెండు ఫేన్లు రెండు టి.ఇ.వి.లు ఇరవైనాలుగు గంటలూ పోనీ కరంటు ఉన్నంత సేపు వాడినందుకు నెలకు కట్టేది దగ్గరగా వెయ్యి రూపాయలు. ఏమిటీ తిరకాసు? ఎందుకు అరికట్టలేరు? నిజం! అరికట్టలేరు. వారు పెద్ద వారు, ప్రభువులు కనక. అదే మనదైతే కరంటు పీకేసి దిక్కున్న చోట చెప్పుకోమంటారు. వారి దగ్గరకే అనగా మీటర్ దగ్గరకే వెళ్ళలేరు. చిన్న వాళ్ళ మీటర్లన్నీ బయటికి మార్చేరు. పెద్దవాళ్ళవి మాత్రం ఇంకా లోపలే ఉన్నాయి, చాలా చోట్ల. ఇంకా విచిత్రం మీటర్ రీడింగు ఇంట్లోనుంచి చెబితే బయట నిలబడిన రీడర్ నోట్ చేసుకుని బిల్లిచ్చి వెళ్ళిపోతాడు. మరో సంగతి పెద్ద, చిన్న పరిశ్రమలలో కూడా ఈ పిల్ఫరేజ్ ఉంది. పెద్దవాళ్ళవి కనక ఎవరూ మాటాడలేరు. మా జిల్లాలో జరిగిన సంఘటన. ఒక పెద్దవారింటి మీదకి విజిలెన్స్ వారు వెళ్ళేరు. వెళ్ళిన విజలెన్స్ వారిని పెద్దవారేమీ అనలేదు కాని చుట్టుపక్కలవారు విజిలెన్స్ వారిని బంధించి క్షమాపణ పత్రాలు రాయించుకుని వదిలిపెట్టేరు. ఇంతకుమించి చెప్పలేను. ఈ సంస్థకి నష్టాలు కాకపోతే లాభాలొస్తాయా?

మరొక ప్రభుత్వ రంగ సంస్థ బి.ఎస్.ఎన్.ల్. ఇది గత నూట ఏబది సంవత్సరాల చరిత్ర కలిగిన, కమ్యూనికేషన్ వ్యవస్థ , నిపుణత కలిగిన సంస్థ. ఇది ఎప్పుడూ లాభాలే ఆర్జించేది, కాని గత కొద్ది కాలంగా ఇది వెనకపడుతోంది. ప్రభుత్వ అతిజోక్యం. దీనిని నిర్వహించడానికి తగిన వ్యక్తిని దానికి సమకూర్చలేకపోవడం. దానికి రావలసిన సొమ్ము ప్రభుత్వం ఇవ్వక పోవడం. ప్రయివేటు సంస్థల కిచ్చిన రాయితీలు కూడా దీనికి ఇవ్వక పోవడం.పల్లెలలో కమ్యూనికేషన్ వ్యవస్థ నడుపుతున్నందుకు ఇవ్వవలసిన సొమ్ము ఇవ్వకపోవడం. బాకీలు వసూలు చేసుకోడానికి ఇది అవస్థలు పడటం. ప్రఖ్యాతమైన ౨ జికి మూల కారణమైన ప్రభుత్వ శాఖకి సంబంధించిన సంస్థ ఇది.దీనికి నష్టాలొస్తున్నాయి కనక అమ్మేద్దామంటున్నారు. దీనికున్న ఆస్థులు లక్షల కోట్లలో ఉన్నాయి. వీటిని ఉప్పుగల్లుకి, ఊరగాయకి తినెయ్యాలని ప్లాను,” అన్నాడు.

“నేనీ సంస్థలో కొంత కాలం పని చేశా. అప్పుల వసూలులో ఒక అనుభవం మాత్రం చెబుతా,” అన్నా. “చెప్పండి” అన్నాడు. “బాకీలు వసూలు కూడా మా ఉద్యోగం లో భాగం. పెద్ద వారొకరి దగ్గరనుంచి దగ్గరగా లక్ష రూపాయలదాకా బాకీ ఉంది. అది రాదు. ఎప్పుడెళ్ళినా వారు దొరకరు. దొరికినవారు వారికి చెబుతా మంటారు. పని జరగదు. ఒక మీటింగులో నా మీద చాలా అక్షింతలు చల్లేసి, మీకు వసూలు చేయడం చేతకాదు, టేక్ట్ లేదు వగైరా వగైరా అన్నారు. నాకు మండిపోయి, “టేక్ట్ అంటే ఏమిటి సార్, నేను చేయగలది ఏమి ఉంటుంది వారు కట్టకపోతే” అంటూ, “నేను చేయగలది ఆయన ఫోన్ పని చేయకుండా చేయగలను. మీదగ్గరకొచ్చి ఆయన కంప్లైంటు చేస్తాడు. మీ వాడు మా ఫోన్లే పని చేయించటంలేదు, మిగిలినవాటి సంగతి దేముడేరుగు, వీణ్ణి ఇక్కడ నుంచి అడివిలో పారెయ్యండి అంటే మీరు నా మీద కత్తి పుచ్చుకొచ్చేస్తారు కదా. నన్ను నేను రక్షించుకోవాలి కదా. ఏం చేయమంటారో చెప్పండి” అన్నా. ఆయన చాలా స్పోర్టివ్ గా నవ్వేసి, మరు విషయంలోకి వెళ్ళిపోయారు. ఈ బాకీ వసూలు కాలేదు. ఎలక్షన్ల సీజను, ఒక రోజు అర్ధ రాత్రి నా ఇంటి తలుపులు బాదుతోంటే తలుపులు తీసి చూస్తే ఒక డజను మంది కనపడ్డారు. ఏమిటో అర్ధం కాలేదు. కొద్ది ముఖపరిచయం ఉన్నతనొచ్చి, ఫలానా వారి తాలూకు మేము. మీకు బాకీ ఉందిట కదా తెచ్చేను. డబ్బు తీసుకుని రశీదిచ్చెయ్యమన్నాడు. నాకు మతి పోయింది. లోపలికి రమ్మని కూచోబెట్టి చెప్పా. “నేను సొమ్ము తీసుకుని రశీదివ్వలేను. ఫోస్టాఫీసులో కట్టాలి. వాళ్ళు మీకు రశీదు ఇస్తారు” అన్నా. కాదు మీరు తీసుకోవాలి తప్పదు. ఏంచేస్తారో తెలియదు. ఇదిగో సొమ్ము అన్నారు. ఓరి నాయనో పెద్ద చిక్కులో పడిపోయాననుకుని, “నేను సొమ్ము తీసుకుంటే నా ఉద్యోగం ఊడుతుంది, కనక మీరేమి చెప్పినా నేను సొమ్ము తీసుకోను. ఒక పని చెయ్యండి. ఒక డి.డి. ఈవేళ తేదీ తో తెచ్చి ఇవ్వండి. రశీదిస్తా” అన్నా. వెంటనే నాకు కాపలాగా ఇద్దరుండి బేంకు మేనేజర్ని లేపి సొమ్మిచ్చి డి.డి. రాయించి తెచ్చి, నాకిచ్చి రశీదు పట్టుకెళ్ళేరు.” మా సత్తిబాబన్నాడు “ఎందుకు కట్టేరో తెలుసా. ఈ డబ్బు బాకీ ఉంటే నామినేషను చెల్లదు, అందుకు కట్టేరు. తెలిసిందా మీకు, మేము కట్టం. ఎవరు మమ్మల్ని ఏమీ చేయలేరు. మరొక సంగతి ఈ మధ్య ఒక పని లేనివాడు, ఆర్.టి.ఐ కింద ఒక యూనిట్లో మీకు రావలసిన బాకీలేమిటి ఎవరి దగ్గరనుంచి ఎంత రావాలి చెప్పమన్నాడట. దానికి మీ సంస్థ ఇచ్చిన జవాబేమిటో తెలుసా మీకు? అది వ్యాపార రహస్యం అందుకు చెప్పం అన్నారట. మాకు భయమేటీ. ఇదండీ సంగతి. ఈ సంస్థలికి నష్టాలు కాక లాభాలొస్తాయా? అమ్మేస్తాం, మా ఇష్టం,” అన్నాడు.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-శుష్క ప్రియాలు, శూన్య హస్తాలు-2

Posted on మార్చి 20, 2012
25
శుష్కప్రియాలు, శూన్యహస్తాలు-2

నన్ను బడ్జెట్ మీద రాయమని ప్రోత్సహించిన జిలేబీ గారికి అంకితం. టపా పెద్దదయిపోయింది, తప్పదు కనక క్షమించాలి, రైతు గురించి రెండు నిమిషాలు ఓపికతో చదవమని నా సవినయ ప్రార్ధన, కాదు, అర్ధింపు, కాదు, యాచన.

మా సత్తిబాబు వస్తూనే “పంతులుగారు నిన్న నెక్కడ ఆగాము” అన్నాడు. “ఇవేళ అప్పులు తిప్పలు గురించి చెబుతానన్నావు” అన్నా. “సరే వినండి” అని మొదలెట్టాడు.

మన దేశం లో గత రెండు వందలపైబడిన సంవత్సరాలనుంచి రైతుకి కష్టాలే మిగులుతున్నాయి. ప్రతి రైతు అప్పు చేస్తే కాని పెట్టుబడికి సొమ్ముండదు. సర్కారు వారు అప్పులిస్తాం, రైతుకి పావలా వడ్డీ, అంటారు. ఇది నేతి బీరకాయలో నెయ్యి ఉన్నంత నిజం. ఇదివరలో సహకార సంఘాలు కొంత మటుకు నయం అనిపించేవి. నేడు ఆ వ్యవస్త కూడా చీడ పట్టేసింది, రాజకీయంతో. ఎక్కడ చూచినా అప్పు పుట్టదు, ప్రభుత్వం ద్వారా. తక్కువ వడ్డీ రూపాయి, ప్రభుత్వానిదే. పావలా వడ్డికి అప్పులిస్తామంటారు. నిజం, ఎంతిస్తారు? ఎవరికిస్తారు? అది పెట్టుబడికి చాలదు. మరొక తలనెప్పి దానితో, మార్చి నెలాఖరుకి అప్పు కట్టెయ్యాలి. అప్పుడే ఇస్తారు పావలా వడ్డీ. అది కుడా ఎలాగంటే, ముందు రూపాయి వడ్డీ కట్టెయ్యాలి బేంకుకి, ఆ తరవాతెప్పుడో ప్రభుత్వం వారికి దయ కలిగినపుడు, నిధులున్నపుడు వడ్డీ తిరిగిస్తారు. ఒక్కొకపుడు మధ్యలో సైంధవులు పట్టుకుపోతారు, ఈ వడ్డీ, తిరిగొచ్చినది. రైతులు ఎక్కువ మందికి చదువు లేదు. ఒక వేళ వచ్చి ఉన్నా, నమ్మకం మీద సంతకాలు పెట్టి ఇచ్చేస్తారు, కాగితాలమీద.ఈ అప్పయినా ఎప్పుడు సాంక్షన్ చేస్తారో తెలుసా కోతల ముందు. అదును ఆగదు కదా. కూలి మనిషి గట్టెక్కితే డబ్బులు చేతిలో పెట్టాలి, తప్పదు కదా. రేపిస్తామనలేము కదా. అందుకు ప్రయివేటుగా అప్పులిచ్చేవారి దగ్గర అప్పు చెయ్యక తప్పదు. దీనికి సవా లక్ష ఇబ్బందులు. పండిన పంట రేపు అతనికే అమ్మాలి. పల్లెలో అతనే సర్వాధికారి. పైకి ఏమీ తెలియని వానిలా కనపడతాడు. మేక వన్నె పులి. పంట అతనికిస్తే పెట్టుబడులు, వడ్డీలు, పురుగుమందులు, ఎరువుల బాకీ లన్నీ లెక్క చూసుకుని తనకి రావలసినది తీసేసుకుని మిగిలినది ఏమయినా ఉంటే రైతు చేతిలో పెడతాడు. అటువంటి వాడు ధర్మాత్ముడు. కొంత మంది ఇంకా నువ్వే బాకీ ఉన్నావనే వాళ్ళూ ఉన్నారు. అది కవులు వ్యవసాయమైతే రైతుకి మిగిలేది ఏమిటీ? కవులు ఇవ్వక పోతే చేను లాక్కుంటాడు కామందు. అందుచేత పుస్తే, పూసా తాకట్టుపెట్టి తిప్పలు పడతాడు, రైతు. కొంతమంది ఈబాధ పడలేక లోకం నుంచే నిష్క్రమిస్తున్నారు, చెప్పాపెట్టకుండా. వ్యవసాయం ఉమ్మడి గొర్రి, అనగా రాష్ట్ర, కేంద్ర ప్రభుత్వాలు రెండూ పని చేస్తాయి దీనిమీద. బేంకులలో అప్పులది మరొక ప్రహసనం. రాష్ట్ర ప్రభుత్వం వారు కార్డులిస్తాము అవి పట్టుకెళితే బేంకు అప్పిస్తుందని సందడి చేసి కార్డులిచ్చారు. ఇవి పట్టుకుని బేంకు కెళితే వారు కాదనరు, కాని ఇవ్వరు. ఎందుకంటే ముఖ్యమంత్రి గారి చేతిమీదుగా కార్డ్ తీసుకున్నతనికి అప్పు ఇవ్వం పొమ్మన్నారు, బేంకు వారు. గొడవయి పేపర్లో వచ్చింది. అందుకని ఇవ్వమని చెప్పలేరు,ఇవ్వరు, తిప్పుతారు, పొమ్మనలేక పొగపెట్టినట్లుగా.దీనికో చిన్న ఉదాహరణ. ఏ బేంకులో అప్పుకేళ్ళేడో ఆ బేంకుతో సహా ఆ ఊళ్ళో ఉన్న అన్ని ఇతర బేంకులనుంచి, ఈ వ్యక్తి వ్యవసాయ రుణం తీసుకోలేదని ఎన్.ఓ.సి తేవాలి. ఆ బేంకుల కెళితే వారు రేపురా, మాపురా, అనితిప్పి చంపుతారు. ఒక పట్టాన ఇవ్వరు. రైతు వ్యవసాయమే చూసుకుంటాడా ఇలా బేంకుల చుట్టూ తిరుగుతాడో పై వారికే తెలియాలి. ఒక వేళ ఖర్మ కాలి ఆ ఊళ్ళో పది బేంకులుంటే ఇంతే సంగతులు. ఎన్.ఓ.సి కి తిరగడం తోనే సరిపోతుంది.మరి బేంకులు అప్పులెవరికిస్తాయి? ఇస్తాయి, అది హామీ చూపించకలిగిన వారికి. అంటే పెద్ద వారికే అప్పు, లక్షలలో, చిన్న వారికి చిప్ప. వ్యవసాయ రుణాలు మాఫీ. ఎంతమంది చిన్న రైతులుకి ఉపయోగ పడిందో తెలుసా. సమాధానం లేదని. చిన్న రైతు అప్పు తీర్చక పోతే గొడవ చేసి అప్పు కట్టించు కుంటారు. పెద్ద వారి దగ్గర మాటాడరు. ఇటువంటి అప్పులు చెల్లు రాశారు ప్రభుత్వం వారు. అంటే ఎవరు బాగు పడ్డారు? పెద్ద వారు. ఇది అప్పుల ప్రహసనం, క్లుప్తంగా, చెబితే శానా ఉంది ఇంకా.

ఇంకా చెబుతా వినండి వంద రోజుల పని గేరంటీ అని ఒక పధకం పెట్టేరు. దానితో వ్యవసాయానికి కూలీ లే దొరకటం లేదు. రోజు కూలీ ఐదు వందలు, బయట. ఈ పధకంలో కూలీ వందనుంచి నూటఏబదిలోపు ఉంటుంది. పని చేసే సమయం ఒకటి రెండు గంటలికి మించదు. ఒళ్ళు అలవని పని. అది ప్రజానీకానికి ఉపయోగపడేదయి ఉండదు, నూటికి తొంభై పాళ్ళు. ఉదయం పూట ఇలా గడిస్తే, మధ్యాహ్నం మరొక కూలీ బయట చూసుకుంటే రోజుకి నాలుగు వందలు గిడుతున్నాయి. రైతు దగ్గర నికరంగా ఎనిమిది గంటలయినా నడుము వంచి పని చేయాలి. ఇప్పుడు శ్రమ తగ్గింది.తెల్ల కార్డ్ మీద కిలో రెండు రూపాయలికి బియ్యం ఇస్తాము. మిగిలిన సొమ్ము మందుకే ఖర్చు పెడతాడు కూలీ, మళ్ళీ సొమ్ము మా దగ్గరకే వస్తుంది. ఎక్కడికిపోయిందండీ, మా సొమ్ము. రైతు దగ్గర కూలీకి ఎవరూ రావడం లేదు. రైతు ఎంత కష్టపడి పండించినా ఒక పంటకి పాతిక బస్తాలు పైన పండించలేడు. చచ్చి ధాన్యం చాలా బాగుంటే బస్తా ఎనిమిది వందలికి కొంటే రైతుకి నాలుగు నెలల కష్టానికి మిగిలేది నాలుగు వేలు. ఇది స్వంత వ్యవసాయమైతే. అదే కౌలు అయితే మిగిలేది అప్పే. ఏందుకంటే కౌలు పంటకి పదిహేను వేలు ఉంది.రైతుకి అప్పు మిగులుతోంది. ఆత్మ హత్య మిగులు తోంది. రైతు కుటుంబాలు వీధిన పడుతున్నాయి. చెప్పుకుంటే సిగ్గు చాలా చెప్పుకోకూడని పనులు కూడా చేస్తున్నారు, యజమాని చనిపోయిన కుటుంబాలలో, కడుపు కూటికి. ఇది ప్రభుత్వానికి తెలియదా? తెలుసు. మరెందుకిలా అనద్దు. వ్యవసాయం లాభసాటి కాదని రైతులు వదిలేయాలి. అప్పుడు పెద్దలు భూమిని స్వాధీనం చేసుకుని, (ఎందుకంటే గతిలేని పరిస్థితులలో మాత్రమే రైతు భూమి వదులుకుంటాడు.) ఆ పరిస్థితి తయారు చేసి, భూములను పెద్దలు స్వాధీనం చేసుకుని, (ఉప్పుగల్లుకి, ఊరగాయకీ,) అందులో యంత్రాలతో వ్యవసాయం చేయాలనేది దూరాలోచన/దురాలోచన. అప్పుడు వ్యవసాయదారులంతా కూలీలుగా మారిపోతారు. లేదా ఆ భూములలో ఫేక్టరీలు పెడతారు. ఒకప్పుడు యంత్ర వ్యవసాయం చేయడానికి కంపెనీలు పెడదామన్నారొకరు. ఆయన పోయాడు రైతులు బతికి పోయారు. ఇప్పుడు చెప్పండి, శుష్కప్రియాలు, శూన్య హస్తాలంటే ఇదేనా కాదా అని పడి పడీ నవ్వేడు. మీకు రాజకీయం తెలియదు, కుడుము చేతికిస్తే పండగనుకుంటే ఎలా. నాకు నిజంగానే మతిపోయి పక్కనే ఉన్న చెంబుడు నీళ్ళూ, గటగటా తాగేశా. మా సత్తి బాబు అసాధ్యుడండీ. “ఒక్క దాని మీద ఇంత ఉపన్యాసమిచ్చావు కదా రేపు ఎన్నికలలో పోటీ చెయ్యచ్చు కదా” అన్నా. మళ్ళీ నవ్వేడు…అదేమన్నా. “చెబుతా సమయం వస్తుంది అపుడూ” అన్నాడండీ.!

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-శుష్క ప్రియాలు, శూన్య హస్తాలు.-1

Posted on మార్చి 19, 2012
4
శుష్క ప్రియాలు శూన్య హస్తాలు- 1
బడ్జెట్ పై పిట్ట కధ చెప్పమని జిలేబి గారి కోరిక,మొత్తం బడ్జెట్ మీద చెప్పలేను, నాకు ఇష్టమైన వ్యవసాయ రంగం మీద చెబుతున్నా. ఈ టపా జిలేబిగారికి అంకితం.

మా సత్తిబాబు ఈ వేళ తీరుబడిగా వచ్చి కూచుని “పంతులు గారూ శుష్కప్రియాలు,శూన్య హస్తాలు అంటే ఏమిటండీ” అన్నాడు. “సత్తి బాబూ! బాంబులాటి అనుమానాలు అడుగుతున్నావయ్యా, మొన్న చెప్పుకున్నాము కదా, సంజయ రాయబారం గురించి, అదే సమాధానం”

సంజయుడిని రాయబారం పంపుతూ ధృతరాష్ట్రుడు ఇలా చెప్పమంటాడు. “మీరు గొప్పవాళ్ళు, ధర్మాత్ములు, న్యాయం తెలిసిన వాళ్ళు, కష్టాలు పడ్డారు, యుద్ధం మంచిదికాదు, శాంతిగా ఉండండి,” ఇలా అన్నీ శుష్కమైన ప్రియాలు మాట్లాడతాడు కాని “అర్ధ రాజ్యం ఇస్తున్నాను, ఏలుకోండి’ అని మాత్రం అనడు. “దీనినే శుష్క ప్రియాలు, శూన్య హస్తాలు అని అంటారు,”అన్నా. “సరేగానిండి మన బడ్జెట్ గురించి చెప్పినారు కాదు, ప్రణబ్ దాదా చెప్పినాడు కదా” అన్నాడు. “ఏమోనయ్యా! అందులో ఏదో ఏదో చెప్పేరు దాదా గారు కాని నాకు నచ్చినది ఒకటే సుమా” అన్నా. “ఏంటండి అది” అన్నాడు. “వ్యవసాయానికి ఆరు లక్షల కోట్ల పై చిలుకు సొమ్ము కేటాయించారు కదా అందుకు” అన్నా. మా సత్తి బాబు పడి పడి నవ్వేడు. “అదేంటయ్యా నవ్వుతావు ఆరు లక్షల కోట్లు వ్యవసాయానికి కేటాయిస్తే రైతు కెంత మేలు” అన్నా. మళ్ళీ నవ్వేడు, సత్తి బాబు. “నువ్వు అలా నవ్వితే ఎలాగ. ధర్మ సూక్ష్మం చెప్పు మరి రాజకీయం తెలియని వాడిని కదా” అన్నా. “అలా దారికి రండి చెబుతా వినండి” అని మొదలెట్టాడు.

పంతులుగారు ఎంతన్నారు, ఆరు లక్షల పై చిలుకు కోట్లు కదా. ఇదంతా మీ పల్లెటూళ్ళకి తెచ్చి వెంకట స్వామీ నీకు ముఫయి వేలు, నీపంట పోయినందుకు, సత్యవతీ, నీకు ఏభయి వేలు నీ పంట పూర్తిగ పోయినందుకు అని పంచి పెడతారనుకున్నారా. అదేంకాదు. వ్యవసాయం మీద రిసెర్చ్ చేసే సంస్థలకి, పి.హెడి. చేసేవారికి, సిబ్బంది జీతాలు, ఆ సంస్థలలో బల్లలు కుర్చీలు, ఏసీ లు వగైరా కొనడానికి మిగిలినది వ్యవసాయం మీద రిసెర్చ్ కి కర్చు పెడతారు. ఇంకా ఎరువుల ఫేక్టరీల వారికి ఎరువు తయారీ మీద అయిన ఖర్చుకు సబ్సిడీ ఇస్తారు. వారెవరు, వారు మాకు కావలసిన వారే. ఇంకా వ్యవసాయ పని ముట్లు యంత్రాలు తయారు చేసే కంపెనీలకి ప్రోత్సాహాలిస్తారు. వారూ మా వారే. ఇన్ని చేసినా ఆ కంపెనీలు ఎరువుల ధరలూ తగ్గించవు,వ్యవసాయ పని ముట్ల తయారీ దారులూ ధరలు తగ్గించరు. ఇంకా రసాయన ఎరువుల వాడకాన్ని తగ్గించడం కోసమని సేంద్రియ ఎరువులు తయారీ దారులను ప్రోత్సహించడానికి సబ్సిడీలిస్తారు. అంటే సేంద్రియ ఎరువులు తయారు చేసుకుంటున్నాను, షెడ్డు వేసుకుంటాను, దాని ఖరీదు రెండు లక్షలవుతుంది అని దరఖాస్తు పెట్టుకుంటే అందులో నాలుగిట మూడు వంతులు సబ్సిడీ ఇస్తామంటారు. మీరు చంకలెగరేసి వెళితే ఇవ్వరు. అది కావలసిన వారికి, పార్టీ వారికి ఇస్తారు. అప్పుడు కూడా వేసి ఉన్న షెడ్ ను కొత్తగా వేస్తున్నట్లు వగైరా తతంగం నడిపి డబ్బులు పంచుకుంటారు. అవన్నీ పెద్దలకే చేరతాయి. సామాన్య రయితు పంట పోయింది బాబో అని గోల పెడితే, అందరూ కలిసి మొన్న తొలకరిలో చేసినట్లు వ్యవసాయం చెయ్యమని క్రాప్ హాలీడే ప్రకటిస్తే శిస్తు రెమిషనిస్తున్నామంటారు. ఇది ఎకరానికి నాలుగు వందలొస్తే గొప్ప. ఎందుకిచ్చినట్లూ, కళ్ళ నీళ్ళు తుడవడానికే. ఇటువంటివి పధకాలు, పండ్ల తోటల పెంపకమని, కూరగాయల పెంపకమని, చాలా పధకాలుంటాయి అయిన వారికి కట్టబెట్టడానికి. మరొక గొప్ప విషయం విత్తనాలు. అమ్మో దీనిలోఉన్నంత మతలబు మరెందులోనూ లేదండి. విత్తనాలు తయారు చేయడానికి రైతులను ఎంచుకుంటున్నామంటారు. ఒక ఊరు నిర్ణయిస్తారు, ఆ ఊరు కావల్సిన వారిదై ఉంటుంది. విత్తనాలు పండించిన వారికి రేటు ఎక్కువ చేసి ప్రభుత్వం కొంటుంది. ఆ విత్తనాలు రైతులకమ్ముతారు. అందులోనూ మోసమే. మొలక శాతం రాని విత్తనాలు ఎన్నో. ఏమండీ మొలక శాతం లేదు అని అడిగితే, డీలరు, ఇది ప్రభుత్వం వారిది నేనేమి చేయను అంటాడు. కొన్ని చోట్ల మొలక బాగానే వస్తుంది, కాని దిగుబడి ఉండదు. డీలర్ని అడిగితే, మీరు వ్యవసాయం సరిగా చేయలేదంటాడు. ఇక ప్రయివేటు విత్తన తయారీ దారులకి కూడా సబ్సిడీ లిస్తారు. వాళ్ళూ మా వాళ్ళే. పురుగు మందులది ఒక పెద్ద ప్రహసనం. దోమ పట్టింది ఏమి మందు కొట్టాలి, చెప్పే నాధుడు లేడు. ఒక వేళ ఎక్కడేనా చెబితే, ఆ తెచ్చిన పురుగుమందుకి పురుగులు చావవు. ఇదో పెద్ద మోసం. పనికి రాని పురుగు మందులమ్మినా ప్రభుత్వం ఏమీ చేయదు. కాదు చేయలేదు. ఈ మందుల తయారిదారులకీ రాయితీలుంటాయి. ఇక పెట్టుబడికి అప్పులు ఇది రేపు చెబుతా. విత్తనాల దగ్గరనుంచి ప్రతి దానిలోనూ మా చెయ్యి ఉంటుంది. ఎవరూ మమ్మలిని ఏమీ చేయలేరు, ఎరికయిందా. సామాన్యుని దక్కేది, చిప్పే. ఇదండి ఆరు లక్ష్ల కోట్ల సొమ్ముకు వినియోగం, అన్నాడు మా సత్తి బాబు.

మిగిలిందీ ఆఖరిదీ రేపు

శర్మ కాలక్షేపం కబుర్లు-అల్లం జీలకర్ర పెసరట్లు.

Posted on మార్చి 15, 2012
18
అల్లం జీలకర్ర పెసరట్లు.

మొన్ననొకరోజు ఉదయం ఫలహారంగా అల్లం జీలకర్రపెసరట్లు వేసేరు హోం మినిస్ట్రీ వారు. అవి తింటూ ఉంటే నలభై సంవత్సరాల కితం, ఈ పెసరట్లు తినడానికి పక్క ఊరికి, వారానికి ఒక రోజు కేంపు కెళ్ళే సంగతి గుర్తొచ్చింది. ఇదేంటీ పెసరట్లు తినడానికి కేంపు వెళ్ళాలా అనకండి, చెబుతా.

నలభై సంవత్సరాల కితం నేను టెలికమ్ డిపార్టుమెంటులో జె.యి గా పని చేస్తున్న రోజులు. ప్రస్తుతం ఉన్న ఊరులో ఉండి పల్లెలలు కూడా వ్యవస్త చూసేవాడిని. మాకు దగ్గరగా పది కిలో మీటర్ల దూరంలో ఒక పల్లెటూరుంది, నేను ఉంటున్న ఊరు కంటే చిన్నది, కాని ప్రసిద్ధి పొందినదే. ఇప్పటిలా వ్యవస్త నికరంగా పని చేసేది కాదు, కారణాలనేకం, అది ఇప్పుడు అప్రస్తుతంగాని. ఆవూరు నుంచి బయట మాట్లాడుకోడానికి మూడు ఛానల్స్ ఉండేవి. అటువంటి యంత్ర సామగ్రి పాడయింది. అప్పుడు రోజుల్లో ఉన్నది బాగుచేసుకుని పని చేయించుకోవలసిందే, ఇప్పటిలాగా కొత్త యూనిట్ పెట్టేసుకుని పని చేయించుకునే సౌకర్యం ఉండేది కాదు. పగలు బాగు చేసుకుందామంటే అన్నీ అడ్డంకులే, అందుకు రాత్రి మొదలెట్టా. పది గంటలకి అక్కడికి కావలసిన వస్తు సామగ్రి అన్నీ పుచ్చుకుని వెళ్ళా. పని పూర్తి కావాలంటే ఒక రెండు గంటలు నికరంగా పని చేస్తేచాలు. యంత్ర సామాగ్రి మొత్తం విప్పి పక్కన పెట్టేసి, పాడయిన దానిని గుర్తించా. దానిని కొత్త స్పేర్ వేసి బాగు చేయాలి. దాని మీదున్న ట్రాన్సిస్టర్ లన్నీ పోయాయి. సరే పాత వాటిని పీకి కొత్త వాటిని తగిలించమని టెక్నీషియనికి అప్పచెప్పా. అతను అవి అన్నీ పీకి హీట్ సింక్ అనేదాన్ని పైన పెట్టి కొత్త ట్రాన్సిస్టర్లు తీస్తున్నాడు, బిగించడానికి. ఈ లోగా టీ తెచ్చాడు, ఒక కుర్రాడు. వాడు టీలు అందరికి ఇస్తూ వుండగా ఈ హీట్ సింకు, వాడి చెయ్యి తగిలి పడిపోయి ముక్కలై ఊరుకుంది. అసలే పల్లెటూరు, అది దొరికేసావకాశం లేదు. నా దగ్గర ఊళ్ళో లేదు. పని ఆగిపోయింది. ఏలా! పని పూర్తి చేయాలి పట్టుదల. ఫోన్ పట్టుకుని ఎవరెవరికో మిత్రులు జె.యి లకి ఫోన్ చేసి ఫలానా కావాలి అంటే, విసుక్కున వాళ్ళు, మరొక ఆలోచన లేక లేదని వెంటనే చెప్పేసి, టక్కున ఫోన్ పెట్టేసిన వాళ్ళు, అసలు పలకనే పలకని వాళ్ళు, ఇలా సమయం వృధా అయిపోతూ వచ్చింది. పట్టుదల పెరిగి పోయింది. ఎలాగయినా ఉదయానికి బాగు చెయ్యాలి. ఈ మిత్రులందరూ ఏదో ఒక రోజు నన్ను అలా పిలిచిన వారే. ఒక్కొకరు అర్ధరాత్రి వచ్చి చలిలో మోటార్ సైకిల్ మీద కూచో బెట్టుకుని తీసుకుపోయి, నా చేత పని చేయించుకున్న వారే. కాలం కలిసి రాలేదు. ఆఖరి ప్రయత్నంగా అడవిలో ఉన్న మిత్రుడికి ఫోన్ చేశా. పలికేడు. విషయం చెప్పేను. “సామాను ఉందిరా! ఈ అర్ధ రాత్రి నీకు ఎలా చేరుతుందీ” అని అనుమానం వెలిబుచ్చాడు. “ఉంటే చాలు, నేను రావడం కాని, మనిషిని కాని పంపుతాను, వస్తువిచ్చి పంపు”అని చెప్పేను. సరే నన్నాడు. నేను బయలుదేరబోతూ ఉంటే, అక్కడి లైన్ మన్ నేను వెళ్ళి వస్తాని మోటార్ సైకిల్ తీసుకుని వెళ్ళేడు, చలిలో, అడవిలోకి దగ్గరగా ౫౦ కిలోమీటర్లు.

అతను తిరిగొచ్చేదాక పని లేదు కనక కబుర్లలో పడితే, మా వూళ్ళో పెసరట్లు స్పెషల్ అన్నాడు, మా టెక్నీషియన్ గారు. అదేమిటి అన్నా. ఇక్కడికి దగ్గరలోనే మెయిన్ రోడ్ మీద చిన్న బడ్డీకొట్టు. అతను రోజూ ఉదయం నాలుగు నుంచి ఎనిమిది వరకూ పెసరట్లు వేస్తాడు. ఆ తరవాత వేయడు. ఎవరడిగినా లేదనే చెబుతాడు. వేడిగా ఉన్నపుడే అమ్ముతాడు. చల్లారిపోతే, చచ్చినా ఇవ్వడు. స్వంత గానుగు మీద నూని ఆడి, పెసలు మొక్కలొచ్చేలా నానబెట్టి వేస్తాడు. చాలా శుభ్రంగా, రుచిగా ఉంటాయి, తిని చూడాలి కాని చెబితే సుఖం లేదన్నాడు. ఈలోగా సామాను పట్టుకుని మా లైన్ మన్ వచ్చేశాడు. సమయం దగ్గరగా తెల్లవారు గట్ల నాలుగయింది. ఈ సారి నేను అన్నిటినీ పొందుపరచి జాగ్రత్తగా మళ్ళీ అన్నిటిని వాటి వాటి స్థానాల్లో బిగించి పవరిస్తే పని చేసింది. సమయం ఆరయింది. సరే! నేను వెళ్ళిపోతానన్నా. మా లైన్ మన్ తో సహా అందరూ మీరు మళ్ళీ వచ్చేసావకాశం చెప్పలేము. ముఖం కడిగేసుకుని పెసరట్లు తిని వెళ్ళమన్నారు. నాకు ఇష్టం లేకపోయినా సరేననక తప్పలెదు. పాక హోటల్ కెళ్ళేము. అప్పటికే జనం ఉన్నారు. మా లైన్ మన్ “మా జె.యి గారొచ్చారు పెసరట్లు బాగా వేసి ఇవ్వండి, అల్లం జీలకర్ర, పచ్చిమిరపకాయ, మాకూ ఇవ్వండి” అని చెప్పేడు. మా వంతు వచ్చేటప్పటికి ఒక అరగంట పట్టింది. అరటాకులో పట్టుకొచ్చాడు, ఇస్తూ “బాబూ అహారం విషయంలో అందరూ ఒకటే కదా, పెద్దవాళ్ళకి వేరుగాను, చిన్న వాళ్ళకి వేరుగానూ చేయను, అందరికి ఒకలాగే చేస్తాను” అన్నాడు. పెసరట్లు తిన్నాను, చెప్పిన దానికంటే బాగున్నాయనిపించింది. అల్పాహారం ఘనంగానే చేశాను. డబ్బులిచ్చి వచ్చేశాము. ఆ తరవాత నుంచి ప్రతి వారం ఉదయం ఎనిమిదిలోపు చేరేలా అక్కడికి వెళ్ళేవాడిని. ఒక సారి ఒకతను సమయం అయిపోయిన తరవాత వచ్చాడు. నాది ఆఖరు పెసరట్టు. పెసరట్టు కావాలంటే లేదన్నాడు. ఒక పెసరట్టు మాత్రం ఒక ప్లేటులో ఉన్నది. అది ఇమ్మన్నాడు వచ్చినతను. దానికి హోటలతను అది చల్లారిపోయింది, “నేను తినను కనక, మీకూ ఇవ్వలేను. నేను తినలేనిది మరొకరికి ఎలా పెడాతాను. డబ్బుకి కక్కుర్తి పడలేను. డబ్బు ముఖ్యం కాదు, ఈవేళ సంపాదిస్తాం రేపు పోతుంది, ఒక వేళ నేను లేక పోయినా నా గురించి తలుచుకోవాలి” అని “రేపు ఉదయంరండి” అని చెప్పి చాలా నిక్కచ్చిగా, అనునయంగా చెప్పి పంపేశాడు. నాకు చాలా ముచ్చటనిపించింది. ఇలాగే మరొకచోట చూశాను. (పాలకొల్లు) పాలకొలనులో ఉద్యోగం చేస్తున్న రోజులలో, ఆ ఊళ్ళో ఎర్రవంతెన అనేవంతెన ఉంది, నర్సాపురం కాలవ మీద. దానికింద ఒకతను రోజూ తెల్లవారుగట్ల నాలుగు నుంచి ఉదయం ఎనిమిది దాకా పెసరట్లు వేసేవాడు. అవి కూడా, మా పక్క ఊరి వాటి రుచిని పోలేవి.

పల్లెటూళ్ళయినా శుచిలోను, శుభ్రతలోను రాజీ పడక, రుచికి ఆరోగ్యానికి ప్రాధాన్యం ఇచ్చి, డబ్బుకు లోబడని వాళ్ళు ఎంతమందో….ఇప్పటికీ ఉన్నారు. ఉంటా ఈవేళ ఉదయం పలహారం పెసరట్లని హోం మినిస్ట్రీ వారి ప్రకటన వస్తా…..

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-నిదుర రాదు.

Posted on మార్చి 14, 2012
6
నిదుర రాదు.

మొన్ననొకరొజు నడుస్తూ ఉంటే తూలినట్లనిపించింది ఎక్కువసార్లు. ఎందుకేనా మంచిది డాక్టర్ దగ్గర కెళ్ళాలనిపించింది. మొన్న కార్తీక మాసం మొదలు, తెల్లవారుగట్ల మూడు గంటలకే లేవడం అలవాటయిపోయింది. రాత్రి తొమ్మిదికి పడుకుంటే మూడుకు లేవడం, చెప్పుకోడానికి లెక్కకి సరిపోయినా నిద్ర చాలనట్లే. దాని ప్రభావం నడక మీద కనపడింది. ఒక రెండు రోజులు అన్నీ కట్టిపెట్టేసి, డాక్టర్ దగ్గరకెళ్ళా. టెస్టులు చేయించి, సుగరు కంట్రోల్ లోనే ఉంది, బి.పి మాత్రం కొద్దిగా హెచ్చుగా ఉన్నట్లుంది అన్నారు. “నిద్ర పట్టటం లేదంటే,” “నాకు తెలిసి మీకు ఇబ్బందులేమీ లేవు. ఎందుకు నిద్ర పట్టటం లేదు, ఎవరి మీదనయినా బెంగ పెట్టుకున్నారా?” అని అడిగారు. “అదేమీలేదంటే” “సరే! మామూలుగా బి.పి మాత్ర వేసుకోండి. నిద్రకి మాత్రలు రాస్తాను, చిన్నవే లెండి, వేసుకోండి.” నిద్ర పడితే అన్ని సమస్యలూ తీరతాయన్నారు. నిద్ర పట్టక పోడానికి కారణాలు చెబుతూ భారతం లో పద్యం గుర్తొచ్చి, ఆలోచించా. నాకందులో లక్షణాలు కనపడలెదు. నాకు శత్రువులు లేరు, దొంగతనం చేసే ధైర్యం లేదు, ఓపికా లేదు. కామాకుల చిత్తుడు అన్నాడు కదా! కామం అంటే శారీరికమే కాదు, కామం అంటే కోరిక అని కూడా అర్ధం. నాకు తీరని కోరికలు లేవు కదా. మరి నిద్ర ఎందుకు పట్టటం లేదు. సమాధానం దొరక లేదు. ఇంటికొచ్చాను. ఇల్లాలు “ఏమన్నారు డాక్టర్ గారు” అంది. జరిగింది చెప్పా. “నిద్ర ఎందుకు పట్టటం లేదు” అని ప్రశ్నించింది. “ఏమో” అన్నా. “కాదు మీ బుర్రలో ఏదో అలోచన దూరింది. ఏభయి ఏళ్ళనుంచి చూస్తున్నా నాకు తెలియదా?” “మీకు మనవలు, మనవరాళ్ళ గోలెక్కువ. అందుకే నిద్ర పట్టటంలేదు. మనవలు మనవరాళ్ళు, బాగానే ఉంటారు, బొమ్మరాళ్ళ లాగా, మీరే అవస్త పడి నిద్ర చెడగొట్టుకుంటున్నారు” అంది. “మీ మనవలు మనవరాళ్ళు తక్కువ వాళ్ళేమీ కాదు, అంతా మీపోలికే కదా. ఎవరినైనా ఏడిపిస్తారు కాని వాళ్ళేమీ ఏడవరు, ఎప్పుడూ. మీకే భయం ఎక్కువ, నిన్ననే కదా మనవడు అరగంట, మనవరాలొక గంట, మాటాడేరు.” అంది. “నిజమా, దూరంగా ఉన్న వాళ్ళ గురించి కొంత ఆదుర్దా సహజం కదా” అన్నా. “నేను చెప్పడం ఎందుకు, మీమనసు నడగండి, నిజం చెబుతుంది” అంది. ఇదేమి ఉరుము ఉరిమి మంగలం మీద పడినట్లు తిరిగొచ్చి నాకే తగిలిందనుకున్నా. మొదటి రోజు మాత్ర వేసుకుని పడుకున్నా, రాత్రి తొమ్మిదికి పడుకున్న వాడిని ఉదయం ఐదున్నరకి లేచా. చాలా బాగా నిద్ర పట్టిందనుకున్నా. లేస్తే ఒళ్ళు తూలుతున్నట్లుగ ఉంది. మరి కాసేపు పడుకోవాలని ఉంది. కాని లేచి కార్య క్రమాలు పూర్తి చేశా. మరునాడు వేసుకున్నా. నిద్ర బాగానే పట్టింది. “అన్ని కార్యక్రమాలు పగలు తప్పించి రాత్రి ఏమీ చేయవద్దు” అని హుకుం ఇచ్చేశారు హోం మినిస్ట్రీ వారు. పగలు కరంటు పది నిమిషాలకి ఒక సారి తీసేస్తున్నాడు. టపా రాసుకున్నా బ్లాగులు చూసినా పగలే చెయ్యాలి. అందుకు టపా వేసే సమయం కూడా మారిపోయింది. ఇదివరలో ఉదయం ఐదున్నర తరవాత వేసే వాడిని ఇప్పుడు ఉదయం తొమ్మిది నుండి ఎప్పుడు వీలు కుదిరితే అప్పుడు వేస్తున్నా. తప్పటం లెదు, ఆరోగ్య రీత్యా. మన బ్లాగుల్లో చూశా, కంప్యూటర్ మరియు సెల్ ఫోన్ ఎక్కువ వాడకం మూలంగా కూడా నిద్ర తగ్గిపోతూ ఉందిట, ఇది కూడా కారణమేమో!, నిద్ర పట్టకపోడానికి.

డాక్టర్ దగ్గరకెళ్ళి వచ్చిన రోజు ఖాళీగా కూచుంటే టపా తెచ్చింది, కోడలు. అందులో డివిడెండు వారంటొచ్చింది, ఒక కంపెనీ నుంచి. ఒహో! పూర్వాశ్రమం లో మనం సరుకు ( స్టాక్) కొని అమ్మేవాళ్ళం కదా. మనకి రెండు కొట్లు( డి మేట్ అక్కౌంట్లు, ట్రేడింగు అక్కౌంట్లు) ఉండాలి కదా. ఒక ఆన్ లయిన్ బేంక్ అక్కౌంట్ కూడా ఉంది కదా!. కొట్లు కితం సంవత్సరం కట్టేసేటప్పుడు కొంత సరుకు మిగిలిపోతే ఉంచేసి కొట్లు తాళాలేసేసి, ఘనకార్యం ఊడ పొడుద్దామని, బ్లాగుల్లో కొచ్చాము కదా! మరి ఆ తాళాలేసిన కొట్లెలా ఉన్నాయో ఈ సంవత్సరం లో చూడలేదు కదా.! అంచేత, అందుకొరకు, అందువలన తాళాలు( పాస్ వర్డ్స్) వెతుకుదామని బయలు దేరితే. అబ్బే గుర్తురాలా. ఏదీ కూడా. కొట్టు పేరు,( యూసర్ నేమ్) అడ్రస్ గుర్తు లేదు, తాళం గుర్తులేదు. ఎలా. అలోచించా, చించా. కొద్ది సేపు తరవాత, పాత కాగితాలు చూస్తే దొరుకుతాయని, వెతికా ఏమీ దొరకలేదు. ఆలోచించా. మధ్యాహ్నం భోజనం తరవాత ఒక కునుకు లాగి అప్పుడు ఆలోచిస్తే, మనకో అలవాటుంది కదా, ఎక్కడో రాసి భద్రం చేయడం. ఎక్కడరాశాము. ఆలోచించా, వెతికా దొరక లేదు. అసలేమయినా సరుకు ఉందా అనుమానం, గుర్తులేదు కనక. తీరుబడిగా కూచుని బీరువాలో కాగితాలొక్కటే తీసి చూస్తూ ఉంటే ఒక డయరీ చాలా భద్రంగా అలవైకుంఠఫురంబులో లాగా ఉంది. ఇదేమీ అని తీసి చూస్తే అందులో మన పాత కాలపు కొట్లు, వాటి పేర్లు, తాళాలు వగైరా అంతా విశదంగా, వివరంగా రాసి ఉంది. బేంకు వివరాలు కూడా ఉన్నాయి ఆహా! ఏమి నా భాగ్యము. నిధి దొరికినట్లనిపించి, నుజంగానే నిధి ఉంది, బయలుదేరా దండయాత్రకి. ఒక కొట్టు తెరవడానికి ప్రయత్నించా. అబ్బే! నీ తాళం సమయం అయిపోయింది. ఓపెన్ చెయ్యదు. మరేదో చేసుకో అని వచ్చింది. ఇదేమిరా. మళ్ళీ కొట్లు తెరుచుకుని వ్యాపారం చేసుకోడానికి సమయం బాగుండేలా ఉందంటూ ఉంటే ఇదీ! అనుకుని, కంపెనీకిమెయిలిచ్చా. వారు ఏదో చేసుకోమని మళ్ళీ మెయిలిచ్చారు. చేస్తే! అబ్బే పలకలేదు. మళ్ళీ మెయిలిచ్చా. మళ్ళీ షరా మామూలే. సరే దీని సంగతి చూద్దామని, బేంకు అక్కౌంటు సంగతి చూస్తే, అక్కడా అక్కౌంటు ఓపెన్ కాలేదు. పాస్ వర్డ్ చచ్చింది. మళ్ళీ పాస్ వర్డ్ తెచ్చు కోవాలి. బేంకుతో ఇదో గోల. వాళ్ళు మెయిలుకి సమాధానం చెప్పరు. లెటరివ్వాలి. రాద్దామని ఊరుకున్నా. ఇదీ పెండింగే. మూడవది మరోకొట్టు పరిస్తితి ఏమిటంటే, తాళం తీయగానే ఓపెన్ అయింది. అమ్మయ్య! బాగుందనుకుని చూస్తే సరుకు బాగానే వదిలేశాం. ఎక్కడిదక్కడ సరిగానే ఉంది. పరవాలేదు. మళ్ళీ ఆట మొదలెట్టచ్చన్న మాట, ప్రణభ్ దాదా గారి పలుకుబడి చూసి. రెండొ కొట్లో కూడా సరుకు బాగానేఉండచ్చని అనుకుని కంపెనీకి మెయిలిచ్చా. మీరు చెబుతున్న ప్రకారం చేస్తే నాకు పని జరిగి కొట్టు ఓపెన్ కావటం లేదు. దీని సంగతి చూడమని. పాపం ఒకరోజు సమయం తీసుకుని మీరిచ్చిన సెల్ నంబర్ ప్రయత్నించాము. మీరు దొరక లేదు కనక కొత్త నంబరివ్వండి, మీతో మాట్లాడి కొట్టు ఓపెన్ అయ్యే సావకాశం చెబుతామన్నారు మెయిలివ్వాలి…… కొట్ల సంగతి చూసుకోవాలి…..ఇంతకీ ఇదంతా కరంటు ఉంటే సుమా!

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-ఆకలి రుచి ఎరగదు.

Posted on మార్చి 18, 2012
15
ఆకలి రుచి ఎరగదు.

రెండురోజుల క్రితం సాయంత్రం చల్లబడిపోయింది. నా ఇల్లాలు కంప్యూటర్ దగ్గరకొచ్చి “వర్షం పడుతోంది” అంది. ఈలోగా కరంటు పోయింది. బయటికెళ్ళి చూస్తే వాతావరణం చల్లబడి వర్షం పడుతోంది, బాగుందే అనుకుంటూ ఉండగా, అప్పుడు గుర్తొచ్చి చూస్తే, అసలే లేక లేక పూసిన కొద్ది మామిడి పూత కాస్తా, రాలిపోయింది. “ఏంటో ఈ సమయంలో వర్షం” అన్నా. దానికి మా కోడలు “లంక దగ్గర తుఫాను పట్టిందిట, దాని ప్రభావం” అంది. లోపలి కెళ్ళి ఉయ్యాలలో కూచుంటే నేనెరిగిన మొదటి తుఫాను గుర్తొచ్చింది.

నలభై సంవత్సరాల దగ్గరి మాట, 1967 అయి ఉండచ్చు. అప్పుడు నేను ఒక పల్లెలో టెలిఫోన్ ఆపరేటర్ గా ఉద్యోగం చేస్తున్నా. అక్కడ పని చేస్తున్నది ఐదుగురం, ఒక వయసు వాళ్ళమే. నేనొక్కడినే పెళ్ళయిన వాణ్ణి, సంసారం ఉన్న వాడిని, మిగిలిన వారంతా బ్రహ్మచారులే, మా లైన్ మన్ తో సహా. శ్రావణ మాసంలో ఒక రోజు వర్షం రాత్రి నుంచి జోరుగా పడుతోంది. మరుసటిరోజు ఉదయం ఆరు గంటలికి ఉద్యోగానికి వెళ్ళేను., వర్షంలోనే. ప్రతి రోజు డ్యూటీ ఉన్నా లేకపోయినా మిగతావారు వచ్చేసేవారు, ఎనిమిది గంటలకి, అలవాటుగా. అలాగే వచ్చేశారు,మా లైన్ మన్ నా తరవాత ఏడు గంటలకొచ్చి, శర్మగారు ఈవేళ, అన్ని హోటళ్ళు కట్టేసేరు, నామదేవరావు హోటల్ కూడా బందేనండీ అన్నాడు. ఇక్కడొక మాట చెప్పాలి. ఈ నామదేవరావు అన్నతని హోటల్ ఎట్టి పరిస్థితులలోనూ కట్టేసేవాడు కాడు. మా వాళ్ళు వచ్చిన కొద్ది సేపటికి గాలి వర్షం బాగా పెరిగింది. వచ్చిన మిత్ర బృందం అంతా కూచున్నాం కబుర్లు చెప్పుకుంటూ, వర్షం గాలి పెరిగాయి.. అప్పటికే అన్ని లైనులూ పోయాయి గాలికి. కరంటూ పోయింది, చేసే పనీ లేదు. నెమ్మది, నెమ్మదిగా గాలి పెరిగింది. ఒక సమయంలో పక్క సినిమా హాలు రేకులు ఒక్కొకటి ఎగిరి వస్తున్నాయి విష్ణు చక్రాలలా. గాలి వర్షం పెరిగిపోయాయి. బయటికి వెళ్ళేదారి లేదు. లోపల చిక్కుబడిపోయాము. ఉదయం టిఫిన్ ఎవరూ చేయలేదు. బయటకు వెళ్ళే సావకాశం లేదు. సమయం నెమ్మదిగ పన్నెండు దగ్గరవుతుండగా గాలి బాగా పెరిగి చూస్తుండగా దాదాపు మూడు వందల సంవత్సరాల వయసు ఉండి ఉన్న ఒక చింత చెట్టు ఎదురుగా ఉన్నది వేళ్ళతో సహా లేచి పడిపోయింది. ఆ దృశ్యం ఎలా అనిపించిందంటే విఠలాచారి సినిమాలోలా అనిపించింది. ఆ దృశ్యం అందరం చూస్తూ అవాక్కయి నిలబడిపోయాం. ఈ దెబ్బకి ఎవరికీ బయటికి వేళ్ళే సాహసం లేకపోయింది. సమయం గడుస్తోంది, కడుపులో ఆకలి పెరుగుతోంది, అందరికి.. అక్కడ ఉన్నవాళ్ళం ఆరుగురం మా లైన్ మన్ తో కలిపి. బయటికివెళ్ళే దారిలేదు. రెండు ప్రాంతంలో కొద్దిగా గాలి తగ్గింది, అదేనా కొద్దిగా.

“ఇంటి కెళ్ళి ఏమయినా తెస్తాను తినడానికి” అన్నా. భయంగా వున్నా మా లైన్మన్ “నేను మీ ఇంటికెళ్ళి వస్తాను”అన్నాడు. “నడు నేనూ వస్తున్నాను, ఇద్దరం ఇంటికెళ్ళి ఏమయినా తెద్దాము తినడానికి”అన్నా. మిగతావాళ్ళు వెళ్ళద్దన్నారు. కడుపులో మాడిపోతోందికదా. నెమ్మదిగా ఇద్దరం బయలు దేరాము, దిక్కులు చూసుకుంటూ. సంచారం లేదు. రోడ్డు మీద విరిగి పడిన చెట్ల కొమ్మలు తప్పించుకుంటూ, గాలి తోసేస్తోంటే, పడుతూ లేస్తూ, తడిసి, నెమ్మదిగా, ఇంటికి చేరేము. వెళ్ళగానే అమ్మ “తల తుడుచుకో,బట్టలు మార్చుకో, అన్నం తినరా” అంది, నాతో మరొకరు కూడా వచ్చేరన్న విషయం తెలియక. “కాదమ్మా అక్కడ నాతో పాటు నా స్నేహితులందరూ భోజనాలు చేయలేదు. బయటా ఎమీ దొరికే సావకాశం కనపడటం లేదు, ఏమైనా వాళ్ళకి పట్టుకెళ్ళదామని వచ్చాం” అన్నా. అప్పుడు బయట వున్న మా లైన్ మన్ ని చూసింది. “అయ్యో! ఇప్పుడు వాళ్ళకి వంట చేయాలంటే ఎలాగయినా గంటేనా పడుతుంది. అంచేత పిల్లల కోసం చేసిన జంతికలు, పాలకాయలు ఉన్నాయి పట్టుకెళ్ళు” అని రెండు పెద్ద కేరియర్లు ఇచ్చింది. “ఇవి సరిపోవేమోనమ్మా” అన్నా. “ఉండు” అని, గబగబా వెలిగించి ఉన్న కుంపటి మీద పది నిమిషాలలో పిండి వడియాలు, సగ్గు బియ్యం వడియాలు వేయించి పొట్లం కట్టి ఇచ్చింది. “నువ్వు భోజనం చేసెయ్యి” అంది. “కాదు, నేను భోజనం చేస్తూ కూచుంటే వాళ్ళకి ఆలస్యం అవుతుంది. ఇచ్చేసి వచ్చేస్తా” అని, అన్నీ పట్టుకుని నేనూ లైన్మన్ బయలు దేరి మళ్ళీ తడుచుకుంటూ ఆఫీస్ కి బయలుదేరాం. అమ్మ “ఈ గాలి వర్షంలో మళ్ళీ ఎలా వెళ్తారు నాయనా జాగ్రత్త” అంది కొంత దూరం వచ్చేటప్పటికి మా వెనకే ఒక చెట్టుకొమ్మ, మేము దాటివెళ్ళిన మరుక్షణం, విరిగి పడింది. ఎలాగో జాగ్రత్తగా, ఆఫీస్ కి చేరాం, పడుతూ లేస్తూ. నా స్నేహితులు నేను, మా లైన్ మన్ అందరం తెచ్చిన వాటిమీద పడ్డాము. ఆకలి రుచి ఎరగదు, నిద్ర సుఖమెరగదని సామెత, అప్పుడు నాకు అర్ధమయింది. నాకు అనుమానం ఉంది కదా, అవి సరిపోవని. అందుకు నేను నెమ్మదిగా ఒక జంతిక తీసుకుని తింటున్నట్లు వుండిపోయా. అందరూ నిమిషాలలో అన్నీ ఊదేశారు. ఖాళీ అయిపోయాయి, తెచ్చిన వన్నీ. పొట్ట నిండా నీళ్ళు పట్టించేశారంతా. కొంత నయమనిపించింది. నా కడుపు కాలుతూనే ఉంది, నేనూ నీళ్ళు పట్టించేశా. మళ్ళీ ఇంటికి వెళదామనుకున్నా,భోజనానికి, కాని గాలి మళ్ళీ పెరగడంతో బయటకు వెళ్ళే సాహసం చెయ్యలేదు. సాయంత్రం ఎనిమిది గంటలికి ప్రశాంతమైంది. అప్పుడు ఇంటికి వెళితే అమ్మ అందరికి భోజనాలు సిద్ధం చేసి ఉంచింది. నేను మళ్ళీ ఆఫీసుకు వెళ్ళి అందరినీ భోజనానికి తీసుకు వచ్చి, వడ్డిస్తానంటే, అమ్మ “నేను వడ్డిస్తాను, నువ్వు కూడా తినెయ్యి”అంది. “కాదమ్మా, నువ్వు పెద్ద దానివి వంట చేసిపెట్టేవు, అది ఓపలేనిది, మీరు ఇంతమందికి వడ్డించలేరు. నేను వాళ్ళ భోజనాలయిన తరవాత తింటా” అని చెప్పి అందరికి వడ్డించా. వాళ్ళ భోజనాలయిన తరవాత అప్పుడు భోజనం చేశా. ఆ రోజు అనుభవం భయంకరమైనా, ఆనందమే కలగ చేసింది, అంత మంది ఆకలి కొద్దిగానైనా తీర్చగలిగినందుకు. ఆకలి రుచి ఎరగకపోడమే కాదు, చేతిలో ఉన్నది నోట్లోకి వెళ్ళదు, యోగం లేకపోతే.అంతా అమ్మ దయ.

శర్మ కాలక్షేపంకబుర్లు-ఒక దెబ్బకు రెండు పిట్టలు

Posted on మార్చి 17, 2012
4
ఒక దెబ్బకి రెండు పిట్టలు.

మా సత్తిబాబొస్తూనే పంతులుగారు “ఒక దెబ్బకి రెండు పిట్టలంటే ఏంటండి” అన్నాడు. “అదేమిటి ఈ వేళ పిట్టల మీదకి పోయింది మనసు” అన్నా. “సరే చెప్పండి” అన్నాడు.

మామూలుగా భారతంలో ఒక సంఘటన, పూర్తిగా అన్వయం చేయలేముకాని, ఆ ప్రయత్నం మాత్రం జరిగింది. పాండవులు అజ్ఞాతవాసం కూడా పూర్తి చేసుకున్నారు. అప్పుడు ద్రుపదుని పురోహితుని దూతగా ధృతరాష్రుని వద్దకు పంపుతారు. ఆయన స్వ స్వభావంతో కుండ బద్దలు కొట్టినట్లు చెప్పి వచ్చేస్తాడు,రాజకీయం తెలియని వాడు.. ఈ తరవాత ఎవరినైనా రాయబారం పంపాలని ధృతరాష్ట్రుడు తలపోసి సంజయుని రాయబారిగా పంపుతూ, “పాండవుల క్షేమం కోరినట్లు, వారు చాలా మంచివారు,వీరులు కనక శాంతిగా బతకడం మంచిదని చెప్పి, వారికి ఇష్టమయిన మాట చెప్పి యుద్ధ ప్రయత్నం నుంచి మరలించమని” సూచన చేసి పంపుతాడు. సంజయుడు కూడా అంత ప్రయత్నం చేసి వస్తాడు. వచ్చిన తరవాత ధృతరాష్ట్రుడు, సంజయుని వేసిన ప్రశ్నలు చదివితే అతను రెండు ఫలితాలాశించి సంజయుని రాయబారం పంపి బోర్లా పడ్డాడని. ఇది చెప్పి ఊరుకున్నా. “అదేమి నేటి పరిస్తితి చెప్పలేదేమి” అన్నాడు. “నువ్వు వస్తూనే ఒక దెబ్బకి రెండు పిట్టలన్నావు కనక నీ మనసులో ఏదో ఉంది చెప్పూ” అన్నా. “సరే అయితే వినండి” అని మొదలు పెట్టేడు.

మమతమ్మ మనిషికదండి రయిల్వే బడ్జటు పెట్టింది. బడ్జట్ ప్రవేశ పెట్టిన తరవాత మమతమ్మ ఏంచేసింది. “ఠాట్! కుదరదు ఛర్జీలు పెంచడం, నువ్వు రాజీనామా చేస్తావా, పెంచినధరలు తీసేస్తావా” అంది కదండి. త్రివేది గారు రాజీనామా చేసేశేరు కదండి. ఈ ఒక్క పనికి మమతమ్మ సాధించిన వేటో చూడండి.

మొదటిది, “మమతమ్మ రయిల్వే ఛార్జీలు పెంపుదలకి వ్యతిరేకం అనే మాట ప్రజల్లో కెల్లిపోయింది కదండి, అది కావాలి. కావలసింది జరిగిపోయింది.” “రెండు, ఈ త్రివేదీగారు పిలకెగరేస్తన్నారట, మమతమ్మ దగ్గర. సమయం చూసి పిలకట్టుకుని రాజీనామా చేయించింది. సరే రేపు పొద్దున్న ఈ త్రివేదీ గారు తెగిన తోకని తన ఎనక కాళ్ళలో ఎట్టుకుని మమతమ్మ దగ్గరకెల్తాడు, అది వేరు సంగతి.” “మరొకటి.” “ఏంటి ఇంకా ఉన్నాయా” అన్నా. “ఇనండి” అని. “మూడు, రయిల్వే ఛార్జీలు ఎలాగా పెంచుతారు, తప్పదు. మమతమ్మ గొడవమూలంగా పెంచిన పదిరూపాయల నుంచి ఒక రూపాయి తగ్గిస్తారు. మమతమ్మకి క్రెడిట్, తగ్గించిన క్రెడిట్ కాంగ్రెస్ వారిదీ.” “ఇక నాలుగు, చాలా ముఖ్యమైనది. రేపు రాబోయే రోజులలో పశ్చిమ బంగాలుకు ప్రత్యేక పేకేజీ లేదా వేరు రూపంలో మరొక ఉపకారం”. “ఏమయినా యు.పి.ఎ ప్రభుత్వానికి మద్దతు ఇవ్వకుండా ఉండలేము అని ఒక ప్రకటన వస్తుంది చూడండి.”ఇది మమతమ్మ సాధించినది, కొద్దిమంది జనాలతో.” “మనకీ ఉన్నారు ముఫై ఇద్దరు. నాలుగు రయిళ్ళు తేలేకపోయారు. రాజకీయం తెలియాలండి!” అన్నాడు. ఆ…..అసలే బుర్ర తిరుగుతోంది, ఈ దెబ్బకి పూర్తిగా పోయింది. నోరెళ్ళబెట్టా.