శర్మకాలక్షేపంకబుర్లు-బ్లాగుకష్టాలు-1

Posted on సెప్టెంబర్ 26, 2011
పాఠకులకు మనవి:–సీత కష్టాలు సీతవైతే పీత కష్టాలు పీతవి. నావి బ్లాగు కష్టాలు. నేను రాసిన వాటిపై మీరు అభిమానంతో రాసే కామెంట్లుకి జవాబు రాయలేని దుస్థితి. మాది పెద్ద పల్లెటూరు. ఇక్కడ నాకు బ్లాగు గురించి సహకారం దొరకదు.నేను మొదటకొన్నింటికి జవాబులు రాసాను. వాటి మూలంగా మరొక చిక్కు వచ్చింది. దానిని పరిష్కరించుకుని మీకు జవాబులు రాస్తాను.నేను ఇదివరలో ఇచ్చిన జవాబులుగాని కనపడకపోతే కూడా అపార్ధంచేసుకోవద్దు. నా కష్టాలు కొన్ని బులుసువారికి తెలుసు.
ప్రస్తుతానికి వస్తే. భమిడిపాటి వారు వారి బ్లాగుద్వారా పరిచయం. కొద్దిరోజుల తరువాత వారు నన్ను బ్లాగు మొదలుపెట్టమని సలహా ఇచ్చారు. నేను నాలుగు తెలుగు అక్షరాలు తప్పులేకుండా రాయగలిగితే బ్లాగు రాయడం కుదరదేమోననీ ఒక పోస్టురాసి పంపుతున్నాను అది చూసి ప్రచురణకి అర్హమైనదే అని మీరంటే బ్లాగు రాస్తానని కండిషను పెట్టేను. వారు కేంద్ర ప్రభుత్వంవారు తెలంగాణా గురించి నానపెట్టినట్లు వారు దాన్ని నానపెట్టేరు. వారి పనులు వారికి వుంటాయి కదా. అది పులిసిపోయింది. నాకు దురద, కాంక్ష,పెరిగిపోయింది.అది బలిసి22 తేది మధ్యాహ్నము రెండు క్లిక్కులు, నాలుగు టిక్కులతో బ్లాగు మొదలై పోయింది. ఏమిరాయాలి? రాసినవేవో వున్నాయిగాని అవిమొదటగా ప్రచురించటం ఇష్టం లేకపోయింది.నమస్కారాలతో మొదలెడితే మంచిదనుకుని మొదలెట్టేను. రాయడం. గురువు దైవం అన్నారుకదా అందుకు గురువందనం పూర్తిచేసేను. ఇక దైవ వందనం రాయబోతే అమ్మమీద రాద్దామనుకున్నాను. ఓరిని! ఇప్పటిదాకా నేను గుర్తులేను ఇప్పుడేమిరా అంటుందేమోనని అనిపించి మార్గం అలోచిస్తే దారిదొరికింది. అమ్మగారి కొడుకుని ప్రసన్నం చేసుకుంటే అమ్మా ప్రసన్నురాలేకదా. బొజ్జ గణపయ్యని మొక్కేను, విఘ్నాలులేకుండా చూడమని. తరువాత అమ్మకి మొక్కేను. నడిచిపోయింది. కుక్కవంటి మనసు కూర్చుండనీయదని వంకరదణ్ణాలమీద పడ్డాను. బుద్ధిచెప్పింది ఒరేయ్ పైన అందరికీ దణ్ణాలెట్టేవు కింద ఇది రాస్తే అదికూడా ఇదే అనుకుంటారు అని. ముగించేను.
ఇక ప్రచురించాలి ఎలా తెలియదు. గారెలెయ్యడానికి కోడలా ఏముందిఅంటే వేలు చూపినట్లు అయ్యింది నాపని. ప్రయత్నం చేస్తూ వుండగా పిట్టపోరు పిట్టపోరు పిల్లి తీర్చినట్లు,కరంటు లటుక్కున పోయింది. బతుకు జీవుడా అంటూ లేచాను. మరునాడు.ప్రయత్నం మళ్ళీ మొదలు. కష్టపడి మొత్తానికి ప్రచురించేను. గొప్ప పనిచేసి నట్లు భమిడిపాటి వారికి మెయిలు ఇచ్చేసాను. అయిపోయిందనుకున్నాను. కానీ అప్పుడే కష్టాలు మొదలని తెలియదు.మీరు రాసారు సరే అది ఎవరేనా చదవాలికదా అంచేత కూడలి, హారంలతో లింకు వేయమన్నారు. ఆయన చెప్పేరుకాని మట్టిబుర్రకి అర్ధంకాలేదు. నా కన్న తల్లి అనేది. ఒరేయ్ నీబొమ్మ బ్రహ్మగారు భోజనం తరవాత చేసేడురా. నిద్ర తూగులో నీ బుర్రలో కొద్దిగా మట్టి తక్కువ పేట్టేడుఅనేది.మరి ఎలగమ్మా అంటే. నాయనా నీకేమి భయం లేదు. భయంఅంతా నీ ఎదుటివారికే అనేది.తల్లి దీవన ఇప్పటికీ ఇదినిజమే. ఎక్కడికో పోయాను. ప్రయత్నం మొదలు పెట్టేను. ఒక పరిస్తితులలో,రాసింది పోయింది,చిరాకు వచ్చింది. బ్లాగు మూసెఅయ్యడం ఎలా అనేది కూడా చూసేను. మళ్ళీ తమాయించుకుని ఆరంభింపరు నీచ మానవులు చదువుకుని మళ్ళీ మొదలెట్టేను. ఈలోగా మిత్రులు బులుసువారు పలకరించేరు. వారికి పొడి పొడిగా సమాధానమిచ్చి, ఈ సమస్య తీర్చుకోడం ఎలాగో చెప్పరాదా అని అడిగేను. అది మొదలు అయన అదే పని మీద వుండి సాయంత్రంకి నాకు మళ్ళి కబురు చేప్పేటప్పటికి హారంవారు లంకె వేసినట్లు వార్త పెట్టేరు. బతుకు జీవుడా అనుకోగా కరంటు పోయింది.
మర్నాడు ఆదివారం ఎందుకో కరంటు తీయలేదు.శనివారం ఆదివారం కూడా పోస్టులు వేసాను.నిన్న సాయంత్రంకి కొంత మందికి జవాబిస్తూవుండగా మరొక కొత్త బాధ కలిగింది. రాత్రి పన్నెండు గంటలకి మరొక పోస్టు వేసాను. ఇలా వుండగా నా ఇంటావిడ పొరపాటు, నాశ్రీమతి, ఇదీ తప్పే, మరో ముద్దుపేరు ఇదీకాదు, నా రామూకిమా, భోజనంచేస్తూ వుండగా ఏమిటి మూడు నాలుగు రోజులనుంచి దానికి అతుక్కుపోతున్నారు. కొద్దిగా వివరించేను అక్కడికి నాకేదో పెద్ద తెలిసినట్లు. ఏమో ఏం చేస్తున్నారో ఆరోగ్యం జాగర్త అని చిన్న సలహా లాంటి వార్నింగు. ఇచ్చింది………
మిగతా రేపుమరి

 

కష్టేఫలే-శర్మ కాలక్షేపం కబుర్లు-మహాలయ అమావాస్య

Posted on సెప్టెంబర్ 25, 2011
రేపు సెప్టెంబరు ఇరువదిఏడవతేది మహాలయ అమావాస్య.
ప్రతీ సంసృతిలోను కాలంచేసినవారిని తలుచుకోవడం సహజం. దీనినే మనవాళ్ళు పెద్దలకి పెట్టుకోవడం అంటారు. అలాగే కాలంచేసినవారిని తలుచుకోవడం కోసం ప్రత్యేకంగా ఒక పదిహేను రోజులని కేటాయించారు.అవి భాద్రపద బహుళ పాడ్యమి మొదలు భాద్రపద బహుళ అమావాస్య వరకు. ఈ రోజులలో పెద్దలు కాలం చేసిన తిధినాడుగాని అప్పుడూ కుదరకపోతే అమావాస్య నాడుగాని పెద్దలను తలుచుకొని తర్పణంచేసి సాత్వికులైన వారికి అన్నపానీయలిచ్చి గౌరవం చేయడం మన ఆచారం. ఈరోజు కనీసంగా పిత్రు తర్పణం అనగా గతించిన తండ్రి, తాత, ముత్తాతలని తల్లి, మామ్మ, తాతమ్మలకు ఋషి సహిత గోత్రనామాలతో నీళ్ళు వదిలిపెడతారు.తన వంశంలో పిల్లలు లేకుండాగతించినవారికి, అకాలమరణం పొందినవారికి తర్పణం ఇస్తారు. గతించిన గురువుకి,తరువాత తనకు ముఖ్యులై గతించినవారికి, గతించిన రాజుకు,చివరగా ఈ భూమండలంమీద అనాధగా చనిపోయినవారందరికి తర్పణం ఇస్తారు. తర్పణం అంటే మంత్ర సహితంగ నీళ్ళువదలి పెట్టడమే. మంత్రం చెప్పుకోలేనివారు తర్పణం చేయలేరా. శ్రద్ధ ముఖ్యంకాని మంత్రం కాదు. మంత్రంతో చేయగలిగితే మంచిదే. లేకపోయినా ఆయా పెద్దలను తలుచుకొని నీళ్ళువదలచ్చు. విశేషం ఏమంటే గంగా నది ఒడ్డున ఈరోజు మధ్యహ్నం పన్నెండు గంటలు దాటిన తరువాత ఈ కార్యక్రమం జరుపేవారు ఎక్కువ. మనమూ ఈ కార్యక్రమాన్ని అవుసరం ఉన్నవారు మధ్యాహ్నం పన్నెండు దాటిన తరువాత ఆచరించ వచ్చును. పెద్దలను గౌరవించడం తలవడం మన సంసృతి. అంతేకాదు మనకు ఏ సంబంధమూ లేని భూగోళం మీద గతించిన అనాధలందరూ కూడా శాశ్వత పుణ్యలోకాలలో మనవారితో సహా వుండాలని మన భారతీయ సంస్కృతి చెబుతోవుంది. ఇది చాదస్తంగా కనపడవచ్చు కాని
మనంఆచరించవలసినదే.

పెళ్ళికిముందుగా గతించిన పెద్దలను ఆహ్వానించి అర్చన చేసి, వంశములో జీవించియున్నవారిలో పెద్దలిని పిలిచి వారికి సత్కారం చేసి అప్పుడు చేయబోయే శుభకార్యంకి కంకణం కట్టుకుంటాము. గతించిన పెద్దలను తలుచుకొని చేసే కార్యక్రమమే సంకల్పం.

 

కష్టేఫలే-శర్మ కాలక్షేపం కబుర్లు- స్నేహితునివిలువ

Posted on సెప్టెంబర్ 25, 2011
మాలాకారుడు శ్రీకృష్ణుని కోరిన కోరిక

బలరామకృష్ణులు మధురకు మొదటిసారి వచ్చిన సందర్భముగా మాలాకారుడు సుదాముని గృహానికి వెళతారు.

“అంతనా రామకృష్ణులు, సుదాముండను మాలాకారు గృహంబునకుం జనిననతండు అని లేచి గ్రక్కున మ్రొక్కి, చక్కననర్ఘ్యయపాద్యదికంబు లాచరించి, సానుచరులైన వారలకు దాంబూల కుసుమ గంధంబులొసంగి, యిట్లనియె.
పావనమయ్యె నా కులము పండెదపంబు గృహంబు లక్ష్మికిన్
సేవితమయ్యె నిష్టములుసేకుఱె విశ్వనిదానమూర్తులై
భూవలయంబుగావ నిటు పుట్టిన మీరలు రాక చేసి నే
నేవిధ మాచరింతు బను లెయ్యవి బంట నెరుంగ జెప్పరే.”…….. భాగవతం

సుదాముడు అనే మాలాకారుడు వెంటనే లేచి, నమస్కరించి,రామకృష్ణులకుకాళ్ళు కడిగి, తాగడానికి పానీయం ఇచ్చి, కూడా వచ్చిన వారికి తాంబూలము,గంధము,పువ్వులు ఇచ్చి సత్కరించేడు. నా ఇంటికి రావడం మూలంగా నాకులమంతా తరించింది,ఇల్లు లక్ష్మితో నిండిపోయింది,నాకు కావలసిన కోరికలన్నీ తీరేయి. ఈ భూమినంతనూ రక్షింపగల మీకు నేను చేయగల పనులు ఆనతి ఇమ్మని కోరుతూ చక్కటి, పెద్దవైన పువ్వుల మాలలు తెచ్చి ఇచ్చాడు. అప్పుడు శ్రీ కృష్ణుడు నీవుకోరిన వరం ఇస్తానంటే,

“నీ పాద కమల సేవయు, నీపదార్చకుల నెయ్యమును,నితాం
తాపార భూతదయయును, దాపసమందార! నాకు దయసేయగదే.”…..భాగవతం

సుదాముడు అనగా మంచి పువ్వులవాడు, కృష్ణుని అడిగిన కోరిక, “ఎప్పుడూ నీపాదాలసేవ, నీపాదాల్ని అర్చనచేసేవారి స్నేహము, ఎడతెగని భూత దయ నాకు ఇప్పించ మని” కోరేడు. సుదాముడికి తెలుసు. తనకి కైవల్యం రావాలంటే చేసినకర్మ ఫలం పూర్తి కావాలి. దానికి మార్గం శ్రీహరి పాద సేవ, నవవిధ భక్తి మార్గాలలో ఒకటి. నవవిధ భక్తి మార్గాలు శ్రవణం,కీర్తనం,స్మరణం,పాద సేవనం,అర్చనం,వందనం,దాస్యం,సఖ్యం,ఆత్మ నివేదనం. వైరభక్తి అనేది శ్రీహరి జయవిజయులకు మాత్రమే అనుగ్రహించినదికాని ఇది భక్తి మార్గంకాదు. పాలు తాగించే నెపంతో విషం ఇవ్వడానికి ప్రయత్నం చేసిన పూతనకు కూడా కైవల్యం ఇచ్చారు స్వామి. పాదార్చకుల స్నేహం అపార భూత దయ కావాలన్నాడు, ఎందుకంటే శ్రీహరి పాద సేవకుల స్నేహం లేక పోతే శ్రీహరి పదసేవ మరచే సావకాశంఉంది. అలాగే అపారమైన భూత దయ లేకపోతే హింసలోకి జారిపోయి మళ్ళీ తప్పు దారిపడే సావకాశం ఉంది. అలా తప్పు దారిపడకుండా ఉండేందుకు, కైవల్యానికి తోవకోసం. లేకపోతే ఈజనన మరణ చక్రంనుంచి బయటపడే మార్గం దొరకదు. మనం తప్పుదారి పట్టినా మంచి దారి పట్టినా మన మీద స్నేహితుల ప్రభావం ఎక్కువగా ఉంటుంది.మంచి స్నేహితుడు కైవల్య మార్గంకి తోడవుతాడు.

vivekananda GN on 03:34 వద్ద జూలై 31, 2013 said: మార్చు
0 0 Rate This
adbutam

Reply ↓

kastephale
on 23:22 వద్ద జూలై 31, 2013 said: మార్చు

@vivekananda GN గారు,
స్వాగతం, నా బ్లాగుకు.
ఇది బ్లాగు మొదలుపెట్టిన మూడవనాటి టపా. ఇంత పాత టపా చదివి వ్యాఖ్య పెట్టిన మీకు
ధన్యవాదాలు.

Reply ↓
kastephale on 11:08 వద్ద సెప్టెంబర్ 27, 2011 said: మార్చు

బులుసు సుబ్రహ్మణ్యం గారు
మీలాంటి,భమిడిపాటి ఫణిబాబుగారి లాంటి మిత్రులు దొరకడం అదృష్టం కాదా.భమిడిపాటి వారామాట అనకపోతే బ్లాగు మొదలు పెడుదునా

Reply ↓
బులుసు సుబ్రహ్మణ్యం on 17:04 వద్ద సెప్టెంబర్ 25, 2011 said: మార్చు

>>> మనం తప్పుదారి పట్టినా మంచి దారి పట్టినా మన మీద స్నేహితుల ప్రభావం ఎక్కువగా ఉంటుంది.

మార్గ నిర్దేశం చేసే స్నేహితులు దొరకడం అదృష్టం. సుదాముడి కధలో ఈ అంశాన్ని బాగా చెప్పారు.

Reply ↓

శర్మ కాలక్షేపం కబుర్లు-పిల్లలూ దయచూపండి

Posted on సెప్టెంబర్ 24, 2011
పిల్లలూ దయచూపండి
తల్లి తండ్రులమీద దయలేని పుత్రుండు
పుట్టనేమి వాడు గిట్టనేమి
పుట్టలోన చెదలు పుట్టవా గిట్టవా
విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ.
పాశ్చాత్య సంస్కృతి మనలో ఎలా వేళ్ళూనుకుని వెర్రితలలు వేస్తూవుందో అన్నదానికి ఇది ఒక వుదాహరణ.చదవండి.
మావీధిలో ఒకరికి లేకలేక కలిగింది ఒకడే కొడుకు. ఆ దంపతులు ఆ కుర్రాణ్ణి అరచేతులలో పట్టుకుని పెంచారు. పెద్దవాడైన కొడుకుకి తినడానికి కూడా లేని దంపతులు రాత్రి,పగలు అనక కష్టపడి, చదివించారు. కుర్రవాడు బాగానే చదువు కున్నాడు. సాఫ్ట్ వేరు ఇంజినీర్ అయ్యాడు. ఫారిన్ వెళ్ళేడు. బాగానే సంపాదించుకున్నాడు. తల్లి తండ్రులు ఎప్పుడూ కొడుకు ఆదాయ వ్యయాలగురించి అడగలేదు. మంచి కుటుంబంలో పెళ్ళి కుదిరింది. పెళ్ళి భారీగా చేసారు. పెళ్ళిఖర్చులన్నీ కూడా తల్లితండ్రులు పెట్టేరు. పెళ్ళి అయిన మొదటి శ్రావణ మాసంలో కోడలిని తీసుకు వచ్చారు. పట్నం పిల్ల పల్లెలో బురద రోడ్లకి ఇబ్బంది పడింది, అత్తగారితో పేరంటం పిలవడానికి వెళ్ళి…… ఆత్తగారు కోడలిని వూళ్ళోవాళ్ళకి పరిచయం చేయబోతే కోడలు తల తిప్పుకునేది. ఎందుకో అభిప్రాయ భేదాలు వచ్చాయి. తల్లి తండ్రులు కారణం ఏమీ లేదంటారు.కొడుకు కారణం చెప్పడు. తల్లితండ్రులు ఊహించుకుని అనుకున్నవి ఏమీ కాదన్నడట.. మిత్రుడికి కూడా కారణం చెప్పలేదు. కొడుకుకి బొంబాయిలో వుద్యోగం వచ్చింది. పెళ్ళాన్ని తీసుకు వెళ్ళిపోయాడు. అంతే. మరి కబురులేదు. మాట లేదు. ఫోను లేదు. వీళ్ళు ఎరిగివున్న అడ్రసుకి వుత్తరాలు రాస్తే అడ్రసువారు అక్కడ వుండటం లేదని వుత్తరాలు తిరిగివచ్చేయి. కొడుకు స్నేహితునిచేత మాట్లాడించడానికి ప్రయత్నంచేస్తే కొంత కాలానికి స్నేహితునితో మాట్లాడి తనకు తల్లితండ్రులు లేరు వాళ్ళ గురించి తప్పించి మరేమైనా మాట్లాడమని స్నేహితునితో అన్నాడట. ఈ విషయం స్నేహితుడు బాధ పడుతూ చెప్పేడు. వీళ్ళు బొంబాయిలో తెలిసిన వారి ద్వారా మంచి చెడ్డలు కనుక్కోడానికి ప్రయత్నం చేస్తే మొదటిసారి దొరికారు, రెండవసారికి ఇల్లు మారిపోవడం మూలంగా విషయాలు తెలియలేదు. పనిచేసే ఆఫీసుకు ఫోన్ చేయబోతే ఇక్కడ మానేసారని చెప్పేరు.
కొంత కాలం గడచింది. తల్లి తండ్రులు బెంగపెట్టుకున్నారు. దేముడికి మొక్కేరు ముడుపులు కట్టేరు. లాభం లేకపోయింది. బొంబాయి నుంచి ఎప్పుడేనా తన స్నేహితునితో పబ్లిక్ ఫోన్ నుంచి మాట్లాడేవాడు. తన అడ్రసు తెలియకుండా వుండేందుకు. మరికొంత కాలం గడిచాకా కోడలు నీళ్ళుపోసుకున్న కబురు గాలి వార్త తెలిసి వియ్యాలవారింటికి వెళితే వాళ్ళు ముఖంమీద తలుపులేశారట. మరికొంత కాలంకి పురుడు వచ్చినట్లు మగ పిల్లవాడు కలిగినట్లు గాలివార్త. కొడుకు అత్తవారింటికి వచ్చి వెళుతున్నట్లు వార్త. కుర్రవాడి అత్తవారింటికి పెళ్ళాంతో రాకపోకలు ఉన్నాయి. తల్లి తండ్రులకు పలకరింపుకూడా లేదు. తెలిసినవాళ్ళ ద్వారా కష్టపడి ఎక్కడ పని చేస్తున్నాడో పట్టుకోకలిగారు. తల్లి బాగా ఇబ్బంది పడటంతో ఒకసారి బయలుదేరి స్వయంగా దంపతులు చూసిరావడానికి బొంబాయి బయలుదేరి వెళ్ళారు. ఇంటి అడ్రసు దొరకలేదట. ఆఫీసుకి వెళితే ఇంక ఎప్పుడూ తన గురించి రావద్దని చెప్పి లోపలికి వెళ్ళిపోయాడట. తల్లి తండ్రులను ఇంటికి తీసుకుపోలేదు, ఎలా వున్నారని అడగలేదు. ఏడుస్తూ తిరిగి వచ్చారు. దంపతులు ఇప్పటికీ అడుగుతున్నది ఒకటే కొడుకు కోడలు మనవడు క్షేమం వారి నోటి ద్వారా వినాలని వాళ్ళ పలకరింపు కావాలనే. ఈరోజుకూ తల్లి దేముడికి మొక్కుతూనే వుంది. వీళ్ళింకా వాడికోసం అవస్థపడుతూనే వున్నారు. పిల్లలూదయ చూపండి.

అందరూ అలావున్నారని అనను. తల్లి తండ్రుల మీద దయ చూపమని నేటి తరానికి వేడుకోలు. ఇది ఎవరిని కించపరచడానికి రాయలేదు. ఒక తల్లితండ్రుల అవేదన మీతో పంచుకోవాలని నా ప్రయత్నం.

kastephale on 11:12 వద్ద సెప్టెంబర్ 27, 2011 said: మార్చు
0 0 Rate This
@@@@
భమిడిపాటి ఫణిబాబుగారికి,
నిజంగా ఇది వ్యసనమే.మంచిదేగా

Reply ↓
భమిడిపాటి ఫణిబాబు on 16:36 వద్ద సెప్టెంబర్ 25, 2011 said: మార్చు
0 0 Rate This
బ్లాగులోకంలోకి స్వాగతం. ఇంక మీకు ఈ “వ్యసనం” అబ్బేసినట్లే !!!

Reply ↓

— శర్మ కాలక్షేపం కబుర్లు—

Posted on సెప్టెంబర్ 23, 2011

గురు, దైవ వందనం
కన్న తల్లి తండ్రులకు సాష్టాంగ దండ ప్రణామాలు. పెంచిన తల్లి తండ్రులకు సాష్టాంగ దండ ప్రణామాలు.
అడుక్కునైనా చదువుకోమన్న శ్రీ దేవరభట్ల రామా రావు గారికి నమస్కారాలు. శ్రీ. చెఱుకుపల్లి ప్రభాకర హనుమత్ కవిరాట్ లక్ష్మణశాస్త్రిగారికి,(Ch.P.H.K.LSastry) శ్రీ.జోస్యుల వేకట నరసింహంగారికి (J.V.Narasimham), సమయపాలన నేర్పిన శ్రీ. వర్రె అప్పలరాజు మాస్టరికి, తెలుగు మాస్టారు శ్రీ.సుబ్రహ్మణ్యంగారికి, శ్రీ. జాన్ మాస్టారికి వందనములు.

నేటి కాలంలో బోధగురువులు శ్రీచాగంటి కోటేశ్వర రావుగారికి నమస్కారం. తెలుగు వ్రాయడంకి తన బ్లాగు ద్వారా సహకారం అందించిన శ్రీభైరవభట్ల కామేశ్వర రావు గారికి నమస్కారం. నాలుగు తెలుగు అక్షరాలు తప్పులేకుండా వ్రాయడం వచ్చినంతనే బ్లాగు వ్రాయమని ప్రొత్సహించిన భమిడిపాటి ఫణిబాబుగారికి వందనం. ఏందరో మహానుభావులు అందరికీ వందనం.

తుండమునేకదంతమును తోరపు బొజ్జయు వామహస్తమున్
మెండుగ మ్రోయు గజ్జలును మెల్లని చూపుల మంద హాసమున్
కొండొక గుబ్జరూపమున కోరిన విద్యలకెల్ల ఒజ్జవై
యుండెడి పార్వతీతనయ ఓయి గణాధిప నీకు మ్రొక్కెదన్.

అమ్మలగన్నయమ్మ ముగురమ్మల మూలపుటమ్మ చాలపె
ద్దమ్మ సురారులమ్మ కడుపాఱడిపుచ్చినయమ్మ  తన్ను లో
నమ్మినవేల్పుటమ్మల మనమ్ముల నుండెడియమ్మ దుర్గ మా
యమ్మ కృపాభ్ధి యీవుత మహత్వ కవిత్వ పటుత్వ సంపదల్.

శ్రీ మాత్రేనమః.
సమయం సందర్భం ముందే చెప్పివున్నాను.మొదటి రోజు నమస్కారాలతో సరిపెడదమనుకున్నాను. కుదరలేదు.
నమః నుంచి నమస్కారమ్, దండమ్, సాష్టాంగ నమస్కారమ్,వందనమ్ వచ్చాయి,వణక్క్కం అరవ సంస్కృతితో వచ్చింది.
సలామ్ ఆలేకుమ్ ముస్లిమ్ సంస్కృతితో వచ్చింది. గుడ్ మార్నినింగ్, గుడీవెనింగ్ తప్పించి మరొకటి పడమటి దేశాల సంస్కృతిలో లేదు. మరేమైన వుందేమో మరి నాకు తెలియదు. వారికి నమస్కారం పెట్టడంకూడా రాదు.
అబ్బో నేటి సమాజంలో వంక దణ్ణాలు, వంకర దణ్ణాలు, అవసర నైవేద్యం లాగా అవసరదణ్ణాలు బోలెడన్ని.
దేవుని దగ్గర స అష్ట అంగ దండ ప్రణామం చేయనివాడు, అధికారం దగ్గర నేలమీద పొర్లుతాడు. ఇది విచిత్రం. చెప్పుకుంటూ పోతే చాల వుంది. మళ్ళీ కలుద్దాo.